به گزارش رسانه بهمن، نارضایتی از رژیم طاغوت و حکومت شاهنشاهی ایران به سال‌های قبل از انقلاب اسلامی بازمی‌گردد. اما ۱۷ دی سال ۱۳۵۶ انتشار مقاله‌ای توهین‌آمیز به امام خمینی (ره) زمینه‌ساز قیام تاریخی مردم قم در ۱۹ دی‌ماه آن سال بود. این توهین موجب شد که نه تنها مردم قم، بلکه مردم سایر شهرهای ایران به حمایت از ولی‌فقیه زمان به پا خیزند و بستری برای سقوط رژیم پهلوی فراهم کنند.
حجت‌الاسلام علی شیرازی، نماینده سابق ولی فقیه در سپاه قدس به مناسبت سالروز قیام ۱۹ دی خاطراتی از آن ایام را در یادداشتی کوتاه روایت کرده است که در ادامه آن را می‌خوانیم:
ماجرا از این جا شروع شد. روزنامه اطلاعات به سفارش امیر عباس هویدا، نخست وزیر وقت محمدرضا پهلوی و با حمایت شاه ایران، در ۱۷ دی ۱۳۵۶ در سرمقاله خود با عنوان «ایران و استعمار سرخ و سیاه»، به ولی فقیه زمان حضرت امام خمینی ( ره ) اهانت کرد.
مقاله با نام مستعار احمد رشیدی مطلق منتشر شد، اما دست پنهان و پشت صحنه ماجرا شخص محمدرضا پهلوی، شاه ایران بود. با انتشار این سرمقاله، از عصر ۱۷ دی ماه، روحانیون، طلاب و مردم قم وارد میدان شدند و به این جریان مرموز اعتراض کردند. درس‌های حوزه علمیه قم تعطیل شد. جمعیت معترض به بیوت مراجع تقلید و علما رفتند و آنان نیز با سخنرانی‌های آتشین، دست‌های پشت صحنه را محکوم کردند.
ماجرا در روزهای ۱۸ و ۱۹ دی‌ماه ادامه داشت. در عصر ۱۹ دی، جمعیت عظیمی در بیت آیت‌الله نوری همدانی گرد هم آمدند. پس از سخنرانی انقلابی ایشان، مردم به سمت خیابان صفاییه حرکت کردند. دار و دسته شاه با طراحی قبلی، مردم را به گلوله بستند. در این قتل عام، نزدیک به ۳۰۰ نفر شهید شدند.
شهادت و جراحت‌ها و زندانی کردن عده‌ای از انقلابیون به ماجرا سرعت داد. بازار قم و تهران تعطیل شد. امام خمینی (ره) سخنرانی کردند. مردم به خباثت ماجراجویان پی بردند. در چهلم شهادت شهدای قم، مردم تبریز قیام کردند. در چهلم شهدای تبریز، مردم یزد به پاخاستند. چهلم‌ها رنگ انقلاب گرفت. مردم شهرها و استان‌ها با اراده و عزم راسخ و با بصیرت و با اقتدا به روحانیت و مردم قم در مقابل ماموران و حامیان شاه، سینه سپر کرده و کشته و شهید دادند و راه سقوط خاندان پهلوی را هموار کردند.
حادثه قم در قم تمام نشد. به قم منحصر نماند. از قم سرایت کرد به تبریز، به یزد، به کرمان، به شیراز، به مشهد، به تهران و تدریجا به یک قیام ملی و عمومی و به یک انقلاب عظیم و کم نظیر مردمی منتهی شد.
شاه و دنیای استکبار فهمیدند که با اعتقاد مردم ایران نمی‌شود، بازی کرد. ملت ایران، عاشق ولایت فقیه است. عاشق، در راه معشوق سر می‌دهد. مردم ایران برای امام خمینی (ره) سر دادند و از مرگ نترسیدند. آنان برای دفاع از ولی‌فقیه زمانشان، سر از پا نشناختند.
با همین نگاه، سردار سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی می‌گفت: اگر در جایی کسی به ولایت فقیه اهانت کند، من لیوان را توی صورتش خُرد می‌کنم. آن شهید عزیز، عصاره مردم ایران بود. ملت ایران در سال‌های ۱۳۵۶ و ۱۳۵۷ با تحمل همه رنج‌ها و سختی‌ها و زندان رفتن‌ها و شهید دادن، به دنیای استکبار و به خاندان پهلوی ثابت کردند که پای آرمان‌ها و ارزش‌هایش ایستاده‌اند.
امروز، اما مردم آگاه‌تر و بصیرترند. شجاع‌تر و مقاوم‌تر هستند. در همه صحنه‌ها حاضر و مراقبند. آن روز پایه‌های حکومت پهلوی و پایه‌های حکومت کارتر را لرزاندند. امروز قادرند با قدرت بسیج جهانی اسلام و جبهه مقاومت، بلایی را که بر سر محمدرضا پهلوی آوردند، بر سر بایدن و نخست وزیر ملعون رژیم صهیونیستی بیاورند. ملت ایران بر سر ولایت فقیه با هیچکس معامله نمی‌کند. خط قرمز همه ما ولایت است و تا پای جان در راه حمایت از ولایت فقیه ایستاده‌ایم.
تجربه سال‌های ۱۳۵۶ و ۱۳۵۷ و تجربه دوران جنگ ۸ ساله ، و تجربه سال ۱۳۸۸ و خاموش کردن فتنه و تجربه نبرد یاران حاج قاسم با داعش و تروریست‌ها این را شهادت می‌دهد. ما مرد میدان مبارزه و شهادتیم و ملتی که از مرگ نمی‌ترسد، پای آرمان‌هایش ایستاده است و ذره‌ای در مقابل زورگویان عالم و جهانخواران و در برابر مستکبرین و طاغوت‌ها کوتاه نمی‌آید.
