رسانه بهمن، گروه اجتماع- محمودرضا زارع؛ ساعات ابتدایی روز 12 دی‌ماه بود که آب و طوفان همچون آواری بر زندگی مردم کرمان خراب شد و با خود برد هرآنچه که در زندگی آنان بود. از دام و احشام گرفته تا وسایل و اسباب و اثاثیه منزل! بنا به گفته علی زینی‌وند استاندار کرمان تمام دارایی مردم در سیل جنوب استان کرمان از بین رفته و مردم هم زندگی و هم منبع درآمد خود را بر اثر سیل از دست دادند. خسارت شدید به منازل مسکونی نشان از وسعت تخریب سیل در جنوب کرمان داشت. این درحالی است که بنا به گفته مسئولان مدیریت بحران استان کرمان در حدود 2 هزار واحد مسکونی دچار آب‌گرفتگی شدید شدند و بنا به اظهار نظر مقامات رسمی، سیل کرمان بیش از 2 هزار و 300 هزار میلیارد خسارت وارد کرده و بیش از 1500 رأس دام تلف شدند.
بنا به گفته زینی‌وند استاندار کرمان، برخی دشت‌های مناطق جنوب استان باتلاقی هستند و سرویس های بهداشتی در برخی مناطق سیل زده کاملا مسدود شده و مسائل بهداشتی آنها دچار مشکل شده است.
وی با تاکید برآنکه مردم شغل‌شان را نیز از دست داده اند و باید به داد مردم برسیم، اظهار کرده بود که تعمیر سرویس بهداشتی، تامین احشام، تهیه لوازم خانگی و جبران خسارات کشاورزی از اورژانسی ترین مواردی است که باید انجام دهیم.
البته او مدعی است که ساعت سه صبح همان‌روز شاهد وقوع سیل بوده و ستاد بحران استان کاملاً آماده باش بودِ و در جلسه دیگری مدعی بود شخصا در همان ساعات اولیه در منطقه سیل زده حضور پیدا کرده بود اما بنا به گفته مردم سیل‌زده که در روزهای ابتدایی وقوع سیل از عدم حضور مسئولان گله‌مند بودند به جز مسئولان محلی و دهیارها دیگر کسی حتی سراغشان را هم نگرفته بود و تنها بعد از گذشت دو روز از وقوع سیل کرمان تازه یادشان افتاده بود که سیل جنوب کرمان خسارت‌بار بوده است.
اینکه در یک سال و در یک منطقه هم خشکسالی و هم سیل رخ دهد جای تامل دارد و طبق گزارش اعلام شده در منطقه جنوب کرمان هنوز بیش از یکهزار روستا با تانکر آبرسانی می شود زیرا به دلیل ورود گل‌ولای به مخازن و شریان اصلی آب آشامیدنی روستاها و شهرهای سیل‌زده امکان استفاده از آب شرب لوله‌کشی وجود ندارد.
هرآنچه که در روزهای اولیه وقوع سیل توسط راویان محلی ذکر شد بسیار غم‌بارتر از اصل اتفاق بود و بنا به روایت یک کشاورز روستایی سیل‌زده که تمام زندگی‌اش زیر آب رفته یا گل و لای معدود گوسفندانی که محل امرار معاشش بود را تلف کرده است، سیل باعث شده حتی آبرویش هم در خطر باشد زیرا دیگر چیزی برای درآمدزایی ندارد و حتی لباس و پوشاک و وسایل منزلش هم به درد استفاده نمی‌خورد.
اگرچه فرصت حضور در مناطق سیل‌زده را نداشتیم اما با پرس‌وجوهای رسانه‌ای شماره تماس چند نفر از افراد محلی در مناطق سیل‌زده منوجان، قلعه گنج و روستای تجدانو که سیل بخش اعظم روستا را با آب و گل یکسان کرده است به دست آورده و با برقراری تماس با آنان آخرین وضعیت مناطق سیل‌زده را جویا شدیم.
حاج ابراهیم یکی از اهالی روستای تجدانلو که به شغل معلمی در روستا مشغول است در گفتگویی که با او داشتیم با اسفناک توصیف کردن وضعیت فعلی منطقه سیل‌زده گفت: «اصل مشکل ما این بود که وقتی بارندگی‌های شدید شروع شد پل ارتباطی روستا به مناطق دیگر، خودش عاملی برای هدایت سیل به دل روستا بود.»
وی ادامه داد: «پیش از این بارها به مسئولان محلی هشدار داده بودیم که پل روستا در زمان وقوع هر حادثه‌ای از جمله سیل و بارندگی‌های شدید مسبب ایجاد مشکلات خواهد بود و دقیقا همین اتفاق هم در بارندگی اخیر رخ داد زیرا پل روستا باعث شد تا سیل تغییر مسیر داده و وارد روستا شود.»
حاج ابراهیم در بیان مشکلاتی که برای مردم سیل‌زده ایجاد شد، اظهار کرد: «بسیاری از منازل پایین دست روستا دیگر قابل سکونت نیست و سیل خانه را با وسایلش تخریب کرده و برده است؛ بسیاری از دام‌ها تلف شده و محصولات کشاورزی هم از بین رفته است، در عین حال دیگر زمین‌های کشاورزی قابل استفاده نیستند زیرا تبدیل به بستر رودخانه شده و قابلیت کشاورزی ندارند.»
در ادامه گزارش با مصطفی یکی از اهالی منطقه منوجان و از فعالان فرهنگی و امدادی کرمان گفتگو کردیم.
این امدادگر استان کرمان به وضعیت بغرنج مردم سیل‌زده اشاره کرد و گفت: «باید اینجا باشید و از نزدیک حال و روز دردناک مردم سیل‌زده را ببینید که همه زندگی‌شان را از دست دادند. کشاورزی که تنها امیدش دروی محصولش در سال آینده بود اکنون همه سرمایه‌اش را از دست داده است.»
وی با اشاره به زندگی مردم در چادر افزود: «تا روز گذشته هر روز وعده‌های غذایی گرم میان مردم توزیع می‌شد اما اعلام شد که دیگر غذایی میان مردم سیل‌زده توزیع نمی‌شود و همین موضوع به دیگر دغدغه سیل‌زدگان اضافه کرده است.»
این فعال فرهنگی البته تأکید کرد که با کمک خیرین منطقه تلاش داریم تا حداقل توزیع وعده‌های غذایی گرم میان سیل‌زدگان ادامه پیدا کند.»
در صحبت‌هایی هم که با دیگر اهالی منطقه داشتیم انتقاداتی مطرح شد که باید مورد توجه مسئولان قرار بگیرد. اینکه مسئولان تنها به بازدیدهای میدانی اکتفا کرده و قول‌هایی می‌دهند برای سیل‌زدگان نگرانی ایجاد کرده است و معتقدند در سال‌های قبل هم که حوادثی همچون سیل، زلزله و حتی دیگر حوادث رخ می‌داد بیشتر مسئولان پس از بازدید میدانی و حضور در چند جلسه برای بررسی مشکلات، اقدام دیگری انجام نمی‌دادند؛ سیل‌زدگان البته از رسانه‌ها و صداوسیما هم گله‌مند بودند که کمتر مشکلاتشان را بیان می‌کردند و بیشتر همراه مسئولان کشوری بودند که با آنان می‌آمدند و با آنان هم برمی‌گشتند بدون آنکه گزارشی از مشکلات مردم سیل‌زده داشته باشند.
باز هم باید گفته شود روایت آنچه که در چند روز گذشته در بر اثر سیل در استان کرمان رخ داده دردناک‌تر و غم‌بارتر از آن چیزی است که در قاب شیشه‌ای صداوسیما و یا اخبار رسانه‌ها می‌بینیم و می‌خوانیم. البته تا چند روز بعد از وقوع سیل در استان کرمان کمتر شاهد رسانه‌ای شدن اخبار پیرامونی سیل و خسارات وارده به این مناطق بودیم و جای تأسف داشت که به جز رسانه‌های محلی و کم‌وبیش اخباری که در رسانه ملی در خصوص سیل ذکر می‌شد کمتر رسانه‌ای به طور مفصل به اخبار سیل کرمان پرداخته و هرآنچه که منتشر می‌شد از تک مصاحبه‌های مسئولان مدیریت بحران و هلال احمر بود. این بی‌توجهی رسانه‌ای از روزهای اول و حتی بعضاً تا روزهای اخیر همچنان ادامه دارد.
