به گزارش رسانه تحلیلی تصویری بهمن به نقل از فرهیختگان: جدیدترین نرخ بلیت برای کنسرتهای پایتخت، از 100 هزار تا 395 هزار تومان متغیر است که بسته به جایگاه مخاطب و دوری و نزدیکی صندلی به استیج، تغییر میکند. در همین چند هفتهای که از برگزاری کنسرت در ایران میگذرد، اخباری مبنیبر بلیت کنسرتها تا مرز 500 هزار تومان هم مخابره شده است. اما مخاطب برای چه چیزی باید چندصد هزار تومان پول بدهد که لبخوانی خواننده محبوبش را از نزدیک مشاهده کند؟ تنها عایدی که این کنسرتها برای مردم دارد، دیدن ستاره محبوبشان از نزدیک است. درحال حاضر سالن وزارت کشور، 5 هزار صندلی، نمایشگاه بینالمللی میلاد 2100، مرکز همایشهای برج میلاد 1700، اریکه ایرانیان 1450، تالار وحدت 900 و ایوان شمس 400 صندلی دارند. اگر متوسط قیمت بلیتهای کنسرت را 250 هزار تومان و متوسط ظرفیتهای سالن را نیز 50 درصد درنظر بگیریم، حالا حساب کنید که یک کنسرت، چه عایدی هنگفتی را برای خواننده و کنسرتگذار به همراه دارد.
از سوی دیگر سندروم «پلیبکخوانی» چند روزی میشود که به بحث داغ دوستداران موسیقی در فضای مجازی تبدیل شده است. دلیل داغ شدن این بحث نیز حاشیهای است که در جریان یکی از کنسرتهای «محسن ابراهیمزاده» به وقوع پیوست و طی آن، خواننده، در اجرای اولین کارش و در زمان ورود به سالن، به روی زمین میافتد و با آنکه میکروفن از دهانش فاصله داشت، اما قطعه موسیقی همچنان درحال پخش بود.
از اوایل دهه 90 که مصادف شد با ورود فلهای خوانندگان پاپ، این امر با سرعت بیشتری ادامه پیدا کرد تا امروز که شاید کمتر خوانندهای باشد که از پلیبک در کنسرتهای خود استفاده نکند. جالب آنکه مردم، این اجراهای پلیبکی را میبینند ولی باز نسبت به خرید بلیتهای کنسرت آن خواننده اقدام کرده و موضعگیری چندانی نمیکنند.
هماکنون و طبق اطلاعاتی که به دست خبرنگار «فرهیختگان» رسیده، پک کامل یک قطعه به خواننده پیشنهاد میشود. یعنی یک آهنگساز گمنام، یک کار را آماده کرده و خودش روی آن میخواند و آن کار را برای خوانندگان و مشاوران آنها میفرستد. اگر خواننده از آن کار آماده خوشش آمد، آن کار را از فرد خریداری کرده و تمام اجزای آن را به نام خودش میزند.