حضرت امام فرمودند مردم ایران در عصر حاضر بهتر از ملت حجاز در عصر رسولالله(ص) و کوفه و عراق در عهد امیرالمومنین(ع) وحسینبنعلی(ع) است.
امام تعارف نداشتند. فقیه عارف نیز اهل اغراق نیست. حرف ذوقی و شطحیات نیز نمیگوید. حقیقی میدیدند که فرمودند :«با جرأت مدعیایم ... ملتی مثل ملت ایران در تاریخ ثبت نشده است.»
اما چه دیدند؟ چرا چنین گفتند؟
پاسخ ساده است. هرچند همین پاسخ ساده را بعد از ۴۰سال هنوز نتوانستهایم دقیق تبیین کنیم. پاسخ این است که انقلاب۵۷ برآمده از یک انقلاب درونی و برآمده از تحول بود. ابتدا انقلاب انفسی صورت گرفت و بعد انقلاب آفاقی. انقلاب درونی مردم بود که انقلاب سیاسی۵۷ را رقم زد.
زمان امیرالمومنین(ع) مردم بیعت کردند چون از ظلم و ستم گریزان بودند. اما تاب عدالت علی(ع) را نیز نداشتند. لذا امام فرمود: علی را رها کنید و دنبال دیگری بروید. ... فرمود من فردای جامعه شما را میبینم با چهره متلون.
اما مردم ایران ابتدا قیام درونی کردند. عزت نفس یافتند و احساس کرامت درونی پیدا کردند. ارزشهای انقلاب و مطالبه عدالت و آزادی بر اساس این تحول درونیشان شکل گرفت. اینچنین شد که در تاریخ جلوه کردند.
اما غرض اینجا نیست. این مقدمه را مرور کردم تا این ادعا که:«مردم امروز ما از بهمن۵۷ انقلابیتر هستند؟» را شرح دهم.
انقلابیگری چیست؟ مردم در بهمن۵۷ برای تحقق آرمانها قیام کردند. اما خواستن یک مرحله است و ایستادن و ۴۰سال برایش هزینه دادن بسیار فراتر. مردم آنچه را در بهمن۵۷ تاسیس کردند امروز تثبیت کردند. تثبیت به مراتب فراتر از تاسیس است.
انقلابیگری را باید در نسبت مقاومت و ایستادگی دید. نباید در شاخصهای ظاهری متوقف شد. رشد معنویت را باید در میزان مقاومت مردم مقابل هجمههای اهریمنی دید. این شاخصی است که اغلب مورد توجه قرار نمیگیرد و عدهای ظاهرگرا، معنویت و انقلابیگری را ایستا و نقطهای ارزیابی میکنند.
تحلیل نقطهای یعنی مقایسه امروز با سال۵۷ بدون اینکه شرایط جامعه تحلیل شود. اساسا تقوای جامعه را باید در حرکت تحلیل کرد. مثل شناگری که خلاف جریان آب حرکت میکند. برای اینکه تقوا را تحلیل کنیم باید شرایط و هجمه دشمن و قدرت شیطان را هم در نظر گرفت. امروز مردم به مراتب انقلابیترند چون تحول درونی سال۵۷ را با مقاومت و ایستادگی حفظ کردهاند و توسعه دادهاند و در جانشان تثبیت کردهاند. این قدرت دیگر شکستنی نیست. این دارایی را نباید دستکم گرفت.