به گزارش رسانه تحلیلی تصویری بهمن، متاورس یا به عبارت دیگر، فرا جهان، فرضیه‌ای از نسل بعدی اینترنت به حساب می‌آید که از محیط‌های مجازی سه بعدی آنلاین غیرمتمرکز و پایدار تشکیل می‌شود؛ این دنیای مجازی به وسیله هدست‌های واقعیت مجازی، رایانه‌های شخصی، گوشی‌های هوشمند، عینک‌های واقعیت افزوده و کنسول‌های بازی قابل دسترس خواهد بود. در واقع، متاورس پیوند دنیای فیزیکی با زندگی دیجیتال، نسل بعدی اینترنت و دنیای آواتارها است ضمن اینکه یک ابر واقعیت مجازی به شمار می‌رود که به کاربران امکان اتصال به خود از سراسر دنیا را می‌دهد. این مفهوم چیزی فراتر از فضای مجازی امروزی است و تلفیقی از فضای مجازی، اینترنت و واقعیت افزوده را در بر می‌گیرد.
اگرچه هنوز متاورس در دنیای کنونی شکل نگرفته است و بسیاری از منتقدان استدلال کرده‌اند که تا صدها سال آینده دسترسی به آن ممکن نخواهد بود با این حال، پروژه‌های بسیاری در سراسر جهان به پیروی از متاورس انجام شده است که هیچ‌یک از آن‌ها نتوانسته است این فرضیه را به شکل واقعی به تصویر بکشد.
مدیران سئول مدعی شده‌اند که اولین حکومت جهان خواهند بود که از این فناوری در دنیای خود بهره خواهند گرفت. برنامه‌ریزان شهر، هدفی را طراحی کرده‌اند تا ارائه انواع مختلفی از خدمات شهری و رویدادهای فرهنگی را از طریق متاورس امکان‌پذیر کنند. در صورت تحقق این هدف، ساکنان پایتخت کره جنوبی به یک دنیای مجازی دسترسی پیدا می‌کنند که در آن می‌توانند تنها با استفاده از یک عینک واقعیت مجازی، بسیاری از امور روزانه خود را از رفتن به یک مکان تاریخی گرفته تا پر کردن یک فرم شکایت شهری انجام دهند.
در حال حاضر، شهردار سئول سرمایه‌ای ۳. ۳ میلیون دلاری را به عنوان بخشی از طرح ۱۰ ساله خود برای شهر در نظر گرفته است و قصد دارد از آن برای بهبود پویایی اجتماعی در میان شهروندان و همچنین افزایش رقابت‌پذیری شهر در جهان بهره گیرد. علاوه بر این، سرمایه‌گذاری در دیجیتال و ابزارهای اینترنت اشیا برای بهبود مراقبت سلامت، زیرساخت‌های شهری و رونق اقتصادی در دنیای پساکرونا از دیگر اهداف مهم شهردار سئول تا چند سال آینده به حساب می‌آید.
متاورس شهری سئول چگونه عمل خواهد کرد؟
دولت پایتخت کره جنوبی در نظر دارد تا پایان سال ۲۰۲۲، پلتفرم متاورس شهر را بدون نیاز به کمک گرفتن از متخصصان سایر نقاط دنیا شکل دهد. در صورت تحقق این هدف، بهره‌وری از متاورس سئول تا پایان سال ۲۰۲۶ به طور کامل امکان‌پذیر خواهد بود که در نتیجه پیاده‌سازی این مفهوم در بسیاری از خدمات شهری، مزایای بیشماری برای شهر و شهروندان به ارمغان خواهد آمد. در این راستا، پیش‌بینی می‌شود ساختمان شهرداری و بخش‌هایی از مراکز تجاری شهری از خدمات متاورس بهره‌مند شود ضمن اینکه گسترش آن در سایر خدمات شهری نیز ادامه خواهد یافت.
افتتاح ۱۲۰ مرکز متاورس در سال ۲۰۲۳ از مهم‌ترین اهداف مدیران سئول خواهد بود که قرار است در آن‌ها خدمات عمومی به صورت مجازی ارائه شود و آواتارها بسیاری از امور شهروندان را به عهده بگیرند که تا پیش از این مستلزم حضور فیزیکی در شهرداری بوده است.
برنامه‌ریزان سئول تا کنون جزئیات پراکنده‌ای در مورد دنیای متاورس و بهره‌مندی دقیق شهروندان از این فرضیه ارائه داده‌اند با این حال، مدیران به طور پیوسته بر گسترش دسترسی شهروندان به خدمات عمومی، صرف‌نظر از موقعیت جغرافیایی یا توانایی جسمی خود تاکید می‌کنند. بدون شک، دسترسی به دنیای متاورس نیز حتی در صورت عملی شدن، چالش‌های خاص خود را در پی خواهد داشت چرا که دست کم مستلزم داشتن هدست‌های دنیای مجازی است که قیمت آن‌ها به ۳۰۰ تا ۶۰۰ دلار می‌رسد و تهیه آن‌ها برای تمام مردم امکان‌پذیر نخواهد بود.
زمینه‌سازی‌های سئول و جهان برای ورود به دنیای متاورس
امروزه مدیران شهرهای سراسر در تلاش هستند از فناوری دیجیتال و داده‌های زمان واقعی برای بهینه‌سازی عملکردهای شهری به عنوان بخشی از اقدامات هوشمندسازی شهری خود بهره برند. بدون شک، بهره‌مندی از فرضیه متاورس می‌تواند بهترین استراتژی برای تحقق این اهداف باشد و به طور باور نکردنی به تکامل شهرهای آینده کمک کند. اگرچه همچنان ابهام‌های زیادی در مورد نحوه عملکرد متاورس در دنیای آینده وجود دارد با این حال، بسیاری از دولت‌ها عزم خود را جزم کرده‌اند با کمک متخصصان فناوری خود، این فرضیه را به یک روند طبیعی در شهرهای آینده تبدیل کنند.
سئول در نظر دارد از هوش مصنوعی برای نظارت بر شبکه‌های آب و فاضلاب و همچنین مدیریت مراکز پساب در سراسر شهر بهره ببرد. یک چت‌بات هوش مصنوعی به عنوان خدمت‌گذاری عمومی عمل خواهد کرد و مسئولیت طراحی پرسش‌های عمومی و ارائه شکایت‌های مربوط به امور شهری از مشکلات پارکینگ گرفته تا رعایت پروتکل‌های کرونا را به عهده خواهد داشت.
مدیران سئول در همان ابتدای سال ۲۰۲۱، طرح‌هایی برای بهره‌وری از شبکه اینترنت اشیا ارائه دادند و قرار شد سنسورهایی دیجیتالی را برای جمع‌آوری داده‌ها در سراسر شهر نظیر معابری با ترافیک سنگین نصب کنند که البته در این زمینه نیز بسیار موفق ظاهر شدند.
