به گزارش رسانه تحلیلی تصویری بهمن به نقل از مشرق، پیرگوشی ، از بین رفتن تدریجی شنوایی در هر دو گوش است که این یک مشکل شایع در ارتباط با پیری است و معمولا از هر ۳ فردی که بالای ۶۵ سال سن دارد ، یک نفر دچار پیرگوشی می شود و از آن جایی که کاهش شنوایی به صورت تدریجی اتفاق می افتد ، معمولا برخی افراد از این تغییر در ابتدا آگاه نخواهند بود . این مشکل معمولا در ارتباط با شنیدن صدا های بلند مانند صدای زنگ تلفن یا مایکروفر بروز پیدا می کند و معمولا توانایی شنیدن صداهای آرام تحت تاثیر قرار نمی گیرد.
چه عواملی باعث بروز پیرگوشی می شود؟
ممکن است دلایل زیادی باعث بروز پیرگوشی در افراد شود که این مشکل معمولا به دلیل عوامل زیر بروز پیدا می کند :
مشکلات داخلی گوش
مشگلات گوش میانی
بروز مشکل در مسیر های عصبی به مغز
عوامل دیگری که با بروز این بیماری در ارتباطند عبارتند از:
قرار گرفتن مداوم در برابر سر و صدا های بلند مانند موسیقی
از بین رفتن گیرنده های حسی درون گوش
عوامل ارثی
بیماری های مختلف مانند بیماری های قلبی و یا دیابت
عوارض جانبی مصرف برخی داروها مانند آسپرین و برخی از آنتی بیوتیک ها
شایع ترین علائم بیماری پیرگوشی عبارتند از:
مبهم به نظر رسیدن سخنان دیگران
عدم تشخیص حرف های " س " و " ت "
عدم درک درست مکالمات ، به ویژه در مواقعی که صدای پیش زمینه در محیط به گوش می رسد.
بلند و آزار دهنده به نظر رسیدن برخی صدا ها
وزوز کردن گوش ( هر دو گوش و یا یکی از گوش ها )
چنانچه در بخش سلامت نمناک گفته ایم در صورت دارا بودن علائم فوق، برای تشخیص و انجام مراقبت های لازم بهتر است به پزشک مراجعه کنید و هنگام ملاقات با پزشک ، بهتر است نسبت به این بیماری و شرایط مختلف آن اطلاعات لازم را از او دریافت کنید و نسبت به راهکارهای پیشنهادی برای کنترل این بیماری هوشیار باشید و راهنمایی های او مبنی بر گزینه های درمانی و مصرف دارو های مختلف را یادداشت کنید .
پیرگوشی چگونه تشخیص داده می شود ؟
پزشک برای تشخیص این بیماری ، به معاینه مجاری داخلی گوش و بررسی دامنه شنوایی فرد خواهد پرداخت که در این معاینات، به دنبال التهاب و عفونت و علائم نشان دهنده این بیماری خواهد بود و همچنین ممکن است برای تشخیص دقیق تر فرد را به یک متخصص شنوایی سنجی و متخصص گوش و حلق و بینی ارجاع دهد. در آزمایشات شنوایی سنجی ، صدا های از طریق هدفون به گوش فرد خواهد رسید و از او خواسته می شود که اگر قادر به شنیدن صدای مورد نظر است ، این موضوع را به پزشک اطلاع دهد و در صورت عدم شنیدن صدا توسط فرد ، وجود بیماری پیرگوشی در او تایید می شود .
پیرگوشی چگونه درمان می شود ؟
درمان این بیماری بر اساس سن ، تاریخچه پزشکی ، بیماری های فرد ، پیروی کردن از دارو ها و روش های درمانی و نظر و الویت خود فرد انجام می شود .
گزینه های درمانی موجود برای درمان بیماری پیرگوشی عبارت است از:
استفاده از سمعک
دستگاه های کمکی تقویت کننده شنوایی
آموزش لب خوانی
تکنیک های جلوگیری از پیشرفت بیماری
برای جلوگیری از بروز پیرگوشی چه اقداماتی می توان انجام داد؟
از آنجایی که این شرایط برگشت پذیر نیست، بنابراین پیشگیری از بروز این بیماری از اهمیت بالایی برخوردار است .
مهم ترین اقدام برای جلوگیری از بروز بیماری پیرگوشی ، محافظت از شنوایی است .
از قرار گرفتن در معرض صداهای بلند خودداری کنید .
استفاده از هندزفری برای گوش دادن به موسیقی را به حداقل برسانید.
محققان بر این باورند که مهار آنزیمی به نام کیناز وابسته به سیکلین ۲ به طور بالقوه می تواند شنوایی افراد مبتلا به پیرگوشی را بهبود بخشد اما با این وجود این موضوع نیازمند انجام تحقیقات گسترده تری است .
همچنین محققان با استفاده از روشی نوین و ویرایش ژنوم پیشرفته برای جلوگیری از ناشنوایی در موش ها استفاده کردند و امید است که در آینده بتوان از این روش برای جلوگیری از افت شنوایی انسان استفاده کرد .
تحقیقات جدید به بررسی ارتباط سن یائسگی و احتمال ابتلا به بیماری پیرگوشی پرداخته است و نتیجه تحقیقات حاکی از آن است که هورمون درمانی ، خطر ابتلا به پیرگوشی را در بین زنان یائسه افزایش می دهد و برخی از محققان نیز بر این باروند که کم خونی با ابتلا به بیماری پیرگوشی در ارتباط است؛ البته برای تایید این موضوع نیاز به انجام تحقیقات گسترده تری است .
آیا همه سالمندان الزاما دچار کاهش شنوایی خواهند شد؟
معمولا سالمندان از ۷۰ سالگی به بعد دچار کاهش شنوایی می شوند اما تنها ۴۰ درصد از آنها به وسایل کمک شنوایی نیاز پیدا می کنند.
عامل دیگری هم به پیرگوشی کمک می کند؟
تجمع موم در گوش نیز سبب کاهش شنوایی در سنین پیری خواهد شد . اگر فرد سالمندی دچار کاهش شنوایی باشد باید ابتدا به داخل کانال گوش توجه شود تا در صورت دیدن موم، موم ها خارج شوند.
توصیه هایی به سالمندان
مشکل کم شنوایی خود را به دیگران بگویید و خجالت نکشید .
از اطرافیان خود بخواهید که با شما کندتر و واضح تر حرف بزنند.
برای راحت تر شنیدن کلمات به حالات صورت و ژست های افراد توجه کنید.
از شخص سخنگو بخواهید که جمله ای که نشنیده اید را دوباره تکرار کند.
در محلی صحبت کنید که نور کافی و سروصدای زمینه ای کمی داشته باشد.
واضح صحبت کنید و دهان خود را نپوشانید و آدامس نجوید.
از تغییرات حالت صورت برای راهنمایی مفید به شخص استفاده کنید.
