از روزهای اول انقلاب تحریکات کارگری شروع شد؛ تا امروز هم وجود دارد. جامعه‌ی کارگری، بینی اینها را که قصد داشتند جامعه‌ی کارگری را تابلو و نشانه‌ی اعتراضات مردمی قرار بدهند به خاک مالید و در مقابل اینها ایستاد؛ در کنار انقلاب و نظام ایستاد.
البته کارگران در بعضی مواردی که جمع شدند، اعتراض‌شان به حق بوده. فرض کنید کارخانه‌ای را دولت به یک نفری واگذار میکند. او به جای اینکه کارخانه را مدیریت کند، ابزارهایش را میفروشد، کارگرها را بیرون میکند، زمینش را مثلا هتل میخواهد بسازد! در این اعتراضها هم همیشه کارگران مرز خودشان را با دشمن مشخص کردند. نگذاشتند دشمن از اعتراض به حق اینها استفاده کند. با وجود مشکلات کنار اسلام ایستادند
