رسانه تحلیلی تصویری بهمن، گروه سیاست- امیرحسین طالبیان: در روزهای اخیر به سبب گرانی برخی از اقلام مصرفی و مواد خوراکی، در برخی از شهرها و از جمله تهران شاهد تجمعات اعتراضی محدود و یا اعتصاب کارکنان برخی از دستگاهها مانند رانندگان اتوبوس های تندرو بودیم.
طبعاً مساله اعتراض مدنی به تصمیمات دولتها امری طبیعی و عادی تلقی می شود مخصوصا اگر مردم خود را در توالی تصمیمات نسنجیده دولتها ببینند. اما در این بین کنشگری برخی از احزاب و جریانات سیاسی بسیار خارج از عرف اخلاقی وادی سیاست است. البته که شاید این گونه احزاب اعتقادی به سیاست ورزی اخلاقی و در چارچوب انصاف نداشته باشند. به عنوان مثال یکی از این رفتارها که در واکنش ها و بیانیه های این روزها دیده شد، عملکرد دوگانه این احزاب در واکنش به اتفاقات مشابه سال های اخیر بود.
به عنوان مثال حزب اتحاد ملت به عنوان یک حزب اصلاح طلب، در موقعیتی مشابه، با ارائه تحلیل هایی متفاوت سعی در جریان سازی به نفع جریان سیاسی متبوع خود و علیه جریان رقیب کرد. غافل از اینکه مردم در چارچوب های بازی های حزبی و جناحی آنان تحلیل نمی کنند و یک کلیت به نام حاکمیت نظام می شناسند.
حزب اتحاد ملت- یکی از احزاب اصلاح طلب که اعضای سابق حزب منحله مشارکت- آن را تشکیل می دهند، در واکنش به طرح اقتصادی جدید دولت، با اعلام هشدار به حاکمیت و نظام، این اقدام را در راستای «همان تجارب شکست خورده قبلی»(!) تلقی کرده و ابراز داشت:««رهاسازي قيمت كالاهاي اساسي را كه دولت مي‌گويد آن را در اجراي قانون بودجه مصوب مجلس انجام مي‌دهد، ادامه تجربه‌هاي اسف‌بار برنامه‌هاي تعديل اقتصادي يا ساختاري كه پيش از اين دست‌كم سه بار - در ابتداي دهه هفتاد، اواخر دهه هشتاد و اواخر دهه نود- به انحاي گوناگون در دولت‌هاي مختلف جمهوري اسلامي تجربه شده، است»
در ادامه بیانیه این حزب آمده است:«اين‌بار كه دولت بي‌برنامه‌تر از هر بار به تكرار تجربه‌هاي شكست‌خورده قبلي اقدام كرده، هركسي كه نگران حيات اجتماعي ايرانيان بوده، در يك سطح بايد نگران طبقه متوسط باشد كه مدام در حال فقير شدن و فاصله گرفتن از دغدغه‌ها و ارزش‌هاي متعالي و مشغول شدن به بقا و معاش روزمره است و چند برابر آن بايد نگران بخش‌هاي فرودست و محروم جامعه باشد كه به‌خصوص با سياست‌هاي اخير حاكميت در گيرودار گرسنگي و زنده‌ماني گرفتار شده‌اند.»
اما بازخوانی بیانیه همین حزب در ایام اعتراضات خیابانی به افزایش ناگهانی بنزین در سال 98 جالب است. در آن زمان این حزب با پذیرش اصل عمل دولت در افزایش قیمت بنزین، تنها و تنها به نحوه اجرای آن طرح اعتراض کرد در حالی که اجرای آن طرح بدون پشتوانه اقناعی و اقتصادی رقم خورد و فشار بسیار شدیدی به مردم وارد کرد.
از طرف دیگر حذف ارز ترجیحی طبق مصوبه مجلس از دولت قبل آغاز شد و بسیاری از اقلام از لیست ارز 4200 خارج شد. در آن زمان هم خبری از اعتراض حزب اتحاد به این سیاست نبود.
تفاوت دیگر وضعیت امروز با زمانی که حزب اتحاد موضعی در همراهی دولت روحانی اتخاذ کرد آنجاست که طرح افزایش قیمت بنزین که منجر به فاجعه آبان 98 شد بدون هیچگونه تدبیر جایگزین برای افزایش قدرت خرید مردم رقم خورد در حالی که طرح اقتصادی دولت سیزدهم اولا تنها شامل چند قلم کالا شده و البته دولت با واریز یارانه نقدی قبل از گران شدن آن کالاها، تلاش کرده تا حفظ قدرت خرید مردم به نحوی جبران شود.
نکته دیگر در تفاوت دو وضعیتی که اتحاد ملت به یکی معترض و نسبت به دیگر موضعی حمایتی اتخاذ کرد روش مواجهه دولت با مردم و حضور شخص رئیس جمهور و اعضای اصلی کابینه در بطن اجتماع برای پیگیری وضعیت بازار و گره‌گشایی از کار مردم بود. امری که در مقایسه با خنده مشهور روحانی و جمله «خودم هم صبح جمعه متوجه شدم» او که نمکی بر زخم مردم شده بود، تفاوت رویکرد مردمی و ضدمردمی دو رئیس جمهور را به خوبی مشخص خواهد کرد.
