به گزراش رسانه بهمن به نقل از فرهیختگان؛ قطعات ترازوی شکسته بر کف زمین،شیون و ناله کودکی رنجور و لاغر اندام و عابرهای خسته که سرعت گام هایشان فقط از سرعت خالی شدن جیب ها کمتر است و... این صحنه را امروز در چند نقطه تهران دیدم،تمام اجزای درام سرجایش است برای برانگیختن حس ترحم همه را میبینیم جز کارگردان را. یک نفر،یک باند،یک گروه مافیا یا ...اصلا چه فرقی می کتد آنها پشت صحنه نشسته است و نانشان در سو استفاده از احساسات ماست و البته در آسیب رساندن جسمی و روحی به آن کودک مظلوم که بازنده اصلی این نمایش است.
