به گزارش رسانه تحلیلی تصویری بهمن به نقل از باشگاه خبرنگاران، شینزو آبه را شاید بتوان یکی از تاثیرگذارترین چهره‌ها در سیاست ژاپن از زمان جنگ جهانی دوم دانست. او یک چهره ناسیونالیست واقعی بود که تا آخرین روز حیات خود بر این اعتقاد خود وفادار ماند. او در ۵۲ سالگی به نخست وزیر ژاپن رسید و جوانترین فردی بود که در تاریخ این کشور به این سمت رسید. او در سال ۲۰۲۰ به دلیل عوارض یک بیماری مجبور شد از سمت خود استعفا دهد و از همین رو تنها ۹ سال توانست نخست وزیر ژاپن باشد.
شینزو آبه یکی از چهره های سیاسی موفق در تاریخ ژاپن محسوب می شود
شینزو آبه تا زمان ترورش یکی با نفوذترین و قدرتمندترین چهره‌های سیاسی در کشورش بود و بسیاری از چهره‌های سیاسی در داخل این کشور از جمله فومیو کیشیدا، نخست وزیر فعلی از طرفداران وی بودند.
او خدمات زیادی در داخل ژاپن انجام داد که از آن جمله می‌توان به برنامه‌های اقتصادی آبه اشاره کرد که این کشور را از یک دور باطل تورمی نجات داد. شاید امروز کمتر کسی در ژاپن باشد که طرح اقتصادی وی مشهور به «سه تیر» را به یاد نداشته باشد. او همچنین به دنبال اصلاح ماده ۹ قانون اساسی این کشور بود که آمریکا پس از جنگ جهانی دوم به ژاپن تحمیل کرد. این ماده همان چیزی بود که برای همیشه ژاپن را از راه انداختن هر گونه جنگ و درگیری نظامی در جهان منع می‌کرد. او گرچه موفق نشد این ماده را به طور کامل اصلاح کند، اما در نهایت توانست ارتش ژاپن را به عنوان نیرو‌های دفاع از خود تقویت کرده و به آن‌ها جایگاهی قابل توجه در داخل و خارج از کشور دهد. او در زمان نخست وزیری خود توانست گام‌های مثبت زیادی در عرصه سیاسی خارجی برای کشورش بردارد.
بسیاری از چهره‌های سیاسی در جهان اقدامات و اصلاحات شینزو آبه را چه در داخل و چه در خارج از کشورش تحسین کرده بودند. استیو بنُن، مشاور ارشد دونالد ترامپ در زمان ریاست جمهوری وی، آبه را یک ترامپ قبل از ترامپ نامیده بود و او را قهرمان مردم و سیاست‌های پوپولیستی در سراسر جهان می‌دانست.
آبه همچنین ارتباط بسیار نزدیکی با ترامپ در زمان ریاست جمهوری وی در کاخ سفید داشت. شینزو آبه طرفدار بسیاری از سیاست‌ها و تحرکات نظامی ترامپ در جهان بود و حتی در برهه‌ای به عنوان نماینده و واسطه در مورد برنامه‌های هسته‌ای ایران به کشورمان سفر کرد و با مقامات کشورمان دیدار و گفتگو کرد. این دیدار، اما نتیجه‌ای برای آبه و آن‌ها که او را واسطه قرار داده بودند در بر نداشت.
خدمات اقتصادی شینزو آبه برای این کشور
شینزو آبه در تمام مدت ۹ سال زمامداریش و حتی قبل و بعد از آن در رویای تغییر قانون اساسی بود.
آبه در زمینه اقتصادی بسیار تلاش کرد تا صادرات و تولید در ژاپن را افزایش دهد و از این طریق درآمدزایی و پول آوری در کشور را رونق دهد و البته تا حد زیادی هم در این زمینه موفق بود. اما این اقدام وی موجب شد تا قروض دولتی ژاپن به اوج خود در سال‌های اخیر برسد. سال ۱۹۹۰ قروض دولت ژاپن ۶۰ درصد تولید ناخالص ملی کشور بود، ولی این رقم در روزی که آبه از قدرت کنار رفت یعنی در اوت ۲۰۲۰ به ۲۴۰ درصد رسیده بود.
بیکاری و اشتغال زایی، اما در دوران او پیشرفت بسیار خوبی داشت و سطح بیکاری در ژاپن در زمان نخست وزیری وی به زیر ۳ درصد رسیده بود. اما بسیاری در داخل ژاپن معتقد بودند که سیاست‌های آبه موجب شد تا سطح رفاه در جامعه به طرز قابل توجهی کاهش پیدا کند چرا که در ازای کار آفرینی دستمزد‌ها کاهش یافته بود و مردم برای اینکه بتوانند امورات زندگی خود را بگذرانند مجبور بودند ساعات بیشتری از روز را کار کنند.
آبه گرچه در سال ۲۰۲۰ از قدرت کناره گیری کرده بود، ولی همچنان به عنوان یکی از چهره‌های شناخته شده و با نفوذ در ژاپن حضور داشت و به فعالیت‌های سیاسی خود ادامه می‌داد.
آینده مبهم ژاپن پس از آبه
حالا ترور او در رسانه‌های جهان واکنش‌های زیادی به همراه داشته؛ مجله "گازت" در مطلبی مفصل پس از شرح حادثه ترور شینزو آبه در یک سخنرانی انتخاباتی گفته که این ترور ممکن است سوالات جدی در زمینه امنیت در ژاپن ایجاد کند. این ترور ممکن است نشانه‌ای از یک شکاف امنیتی در کشوری باشد که سالهاست تلاش کرده خود را یکی از امن‌ترین و آرام‌ترین کشور‌های جهان از لحاظ سطح خشونت اجتماعی و سیاسی نشان دهد.
شبکه ان بی سی آمریکا نیز پس از ترور آبه این سوال را مطرح کرده که چه کسی می‌تواند حالا جانشین او شود. این شبکه آمریکا می‌گوید آبه یکی از قدرتمندترین چهره‌های حزب لیبرال دموکرات ژاپن بود که هم حزبی هایش امید زیادی به او برای پیشرفت‌های سیاسی داشتند و حالا این ترور می‌تواند ضربه مهلکی به این حزب سیاسی قدرتمند در ژاپن باشد و شانس پیروزی در رقابت‌های آتی در این کشور را از آن‌ها سلب کند.
حالا شاید تاثیرات و شوک حاصل از این ترور در آینده نه چندان دور برای ژاپنی‌ها در داخل و برای طرفدارانشان در خارج از این کشور آشکار شود و برای مدت‌ها ردپای آن در تاریخ سیاسی این کشور به یادگار بماند.
