رسانه تحلیلی تصویری بهمن، گروه امنیت ملی و سیاست خارجی -رضا باقری پور: از ابتدای هفته تا کنون تور شرق آسیای نانسی پلوسی به سرخط التهاب در جهان تبدیل شده است. او سفر خود را از یکشنبه آغاز کرد؛ دفتر او اعلام کرده بود که وی در راس هیئتی از کنگره به این سفر خواهد رفت و برنامه سفر او شامل بازدید از سنگاپور، مالزی، کره جنوبی و ژاپن خواهد بود. حذف نام تایوان از این برنامه توسط دفتر پلوسی پس از آن بود که هشدارهای صریحی از طرف چین به آمریکا داده شد؛ شی چین چینگ در تماس با بایدن او را از بازی با آتش برحذر داشته بود.
متن روی تیشرت‌ها: تقویت حسن نیت بین آمریکا و چین
دستیاران بایدن و مقامات کاخ سفید در عوض به رسانه‌های آمریکا گزارش داده بودند که بایدن خود 36 سال عضو سنا بوده و همین سبب تعهد بالای او به حفظ احترام و استقلال کنگره است؛ این دستیاران گفتند که به همین دلیل بایدن قصدی هم برای درخواست از پلوسی برای لغو سفرش ندارد. چنانچه نیویورک تایمز به نقل از این دستیاران ذکر کرده، بایدن به وضوح هیچ تمایلی برای عقب نشینی در برابر تهدیدات شی جین پینگ ندارد.
او اخیرا درباره این سفر در پاسخ به خبرنگاری تنها به ذکر این نکته اکتفا کرده بود که :«ارتش فکر می‌کند در حال حاضر ایده خوبی نیست.»
برخی از اخبار از تلاش مقامات آمریکا برای متقاعد کردن چین به صورت پنهانی می‌دهد؛ آنها از چین خواسته‌اند که چشم خود را بر این سفر ببندد؛ آنها در گفتگو با چینی‌ها اظهار کرده‌اند که در سال 1997 هم نیوت گنگریچ (Newt Gingrich) رئیس مجلس نمایندگان به تایوان سفر کرده است؛ این سفر به نوعی اعلام حمایت آمریکا از استقلال این جزیره است.
اکنون سفر پلوسی به تایوان انجام شد و بلوف چینی‌ها مبنی بر انهدام هواپیمای پلوسی چندان کارساز نبود؛ آمریکایی‌ها هم تقریبا از این بابت مطمئن بودند. در این میان یکی از هراس‌های مقامات آمریکا، بروز اختلال یا تصادفی نابهنگام در حین قدرت‌نمایی چین و پرواز هواپیمای پلوسی بود. شبیه به اتفاقی که دو دهه پیش رخ داد؛ ماجرایی که در آن هواپیمای نیروی هوایی چین با یک هواپیمای جاسوسی آمریکایی برخورد کرد و آن را سرنگون ساخت؛ این رخداد بحرانی در اوایل دولت جرج بوش ایجاد کرد.
نانسی پلوسی، رئیس مجلس نمایندگان آمریکا دیروز بالاخره وارد تایوان شد؛ رهبر تایوان، تسای اینگ ون در ملاقات با پلوسی که به صورت زنده نیز پخش شد خود را متعهد به حفظ استقلال این جزیره دانست. پلوسی هم گفته بود که :«امروز جهان با انتخاب بین دموکراسی و خودکامگی روبروست. عزم آمریکا برای حفظ دموکراسی در تایوان و در سرتاسر جهان همچنان ثابت است.» او تایوان را در زمره آزادترین کشورهای جهان دانست. پلوسی از جانب تسای اینگ ون نیز هدیه‌ای به پاس کمک‌هایش به تایوان دریافت کرد.
نانسی پلوسی شاید از منفورترین سیاستمداران آمریکایی در نگاه چینی‌ها باشد؛ او به حدی بر چین متمرکز است که گویی پروژه زیست سیاستمدارانه‌اش چین و حزب کمونیست است. این تنفر چین از پلوسی و بالعکس به همین ماجرای اخیر نمی‌رسد؛ پیشینه آن را تا سی سال پیش هم می‌توان جستجو کرد. تصویر زیر نانسی پلوسی را در گردهمایی در ساختمان کنگره آمریکا در سال 1991 برای بزرگداشت قربانیان قتل عام تیان آنمن نشان می‌دهد.
پلوسی از حامیان محکم دالایی لاما و تبتی‌ها است. او در سال 2015، با مجوز رسمی از دولت چین، از لهاسا، پایتخت تبت، در یک سفر کاملاً کنترل شده بازدید کرد که معمولاً برای مقامات خارجی و خبرنگاران ممنوع است.
سایه جنگ
اکنون تحلیل‌ها روی توان چین برای تحقق تهدیدهای این چند روزه‌اش متمرکز شده است. نتایج مطالعاتی که اخیراً توسط کالج جنگ نیروی دریایی ایالات متحده منتشر شده است ادعا می‌کند که چین احتمالاً هنوز از برخی تجهیزات و مهارت های لازم برای معتبرساختن توان حمله خود علیه تایوان برخوردار نیست. دنیس جی. بلاسکو، سرهنگ بازنشسته ارتش آمریکا، در همین مجموعه مطالعات نوشته که: نیروی آبی خاکی چین توانایی اجرای یک حمله در مقیاس بزرگ به تایوان را ندارد.
برخی صاحب‌نظران در سمت دیگر نظر متفاوتی دارند؛ اسکایلار ماسترو ، یکی از پژوهشگران موسسه مطالعات بین‌الملل فریمن اسپوگلی دانشگاه استنفورد گفته که سیاست‌گذاران آمریکایی ممکن است آمادگی چین برای استفاده از زور را دست کم بگیرند.
اما معقولانه ترین دیدگاه مثلا شاید چیزی شبیه به دیدگاه ماسترو که یکی از اعضای ارشد موسسه امریکن اینترپرایز باشد که گفته: «ارزیابی‌های متفاوتی وجود دارد، اما مهم این است که آیا چین فکر می‌کند می‌تواند این کار را انجام دهد یا خیر، نه اینکه ما فکر می‌کنیم آنها می‌توانند این کار را انجام دهند یا خیر.»
چین در تمام این مدت تلاش می‌کرد توسعه‌ای بدون درگیری و تنش را دنبال کند؛ او حتی نمی‌خواست در دنیا اول باشد و جایگاه دومی را جایگاهی با بیشترین سود و کمترین هزینه می‌دانست. اما اراده برای دوری از جنگ و تعدی همواره بیش از یک سر دارد و چین تنها یک سر این ماجرا بود. اکنون طرف دیگر نان خود را در جنگ می‌بیند.
|انتهای پیام|
