به گزارش رسانه تحلیلی تصویری بهمن به نقل از روزنامه خراسان، شمال کشورمان سرزمین آبشارهای قطره‌ای و غول‌آسا، افقی و عمودی، پهن و باریک، چند جریانی و تک جریانی، صخره‌ای، خزه‌ای و... است. این خطه از کشورمان دارای انواع و اقسام آبشار‌هایی است که یک فرد می‌تواند در طول زندگی خود از نزدیک ببیند. آبشار‌هایی که هرکدام شبیه اثر انگشتی منحصربه‌فرد، از یکدیگر متفاوت اند و این تفاوت شیرین، نقطه اوج داستان هرکدام از این دره‌ها و دامنه‌های زیباست که آب یک رودخانه در آن‌ها سرازیر می‌شود و منظره‌ای شگفت‌انگیز به‌وجود می‌آید. در بین تمام این آبشارها، اما آبشار آهکی پدیده‌ای کم شمار است که به ندرت پیدا می‌شود و اگر در زندگی شانس دیدن یکی از آن‌ها را پیدا کنید، تجربه‌ای را پشت سر گذاشته اید که کمتر کسی به آن دست پیدا کرده است، تجربه‌ای که تمام لحظات حضور در آن‌جا برایتان شگفت‌انگیز و خاطره‌ساز خواهد شد. با این مقدمه و در پرونده امروز زندگی‌سلام به سراغ یکی از کم‌نظیرترین آبشارها، نه تنها در ایران بلکه در سراسر زمین می‌رویم، آبشار آهکی «اسکلیم» در دل جنگل‌های هیرکانی.
آبشارهای آهکی، یکی از زیباترین جاذبه‌های گردشگری جهان
آهک یا کلسیم اکسید، ماده‌ای سفید رنگ و گاه خاکستری رنگ است. ماده‌ای که در طبیعت یافت می‌شود و از هزاران سال پیش تاکنون، انسان برای استحکام بخشیدن به ساخت‌وساز‌های خود از آن بهره برده است. آهک در طبیعت منظره‌های بی‌نظیری را به‌وجود می‌آورد. اگر اهل سرک کشیدن در بین تصاویر موجود از دیدنی‌های دنیا باشید یا گذرتان به کشور ترکیه افتاده باشد، حتما «پاموکاله» در حوالی شهر ازمیر را دیده یا چیز‌هایی درباره‌اش شنیده‌اید. حوضچه‌هایی به سفیدی برف که با آب گرم طبیعی پر و خالی می‌شوند و روی کمر کوه، یکی از زیباترین جاذبه‌های گردشگری جهان را به‌وجود آورده‌اند. در کشور ما یعنی ایران، آبشار آهکی، آبشار گالش کلا یا آبشار اسکلیم؛ هر سه نام‌هایی هستند که به آبشاری بی‌مانند در دل جنگل‌های شمال ایران اختصاص دارد. آبشاری عظیم، زیبا، با حوضچه‌های پرشمار آهک که البته ورود به آن‌ها ممنوع است؛ چون باعث نابودی حوضچه می‌شود.
بوی نعناع‌های وحشی
پیمایش اسکلیم رود تا رسیدن به آبشار بی‌مانندش، رویایی و دوست‌داشتنی است، به طوری که خستگی مسیر را حس نمی‌کنید و در تمام طول پیمایش، بوی خوش انبوهی از نعناع‌های وحشی توی صورت‌تان می‌زند و درختان سر به فلک کشیده و جنگل دست‌نخورده هیرکانی، هوش از سرتان می‌برد. وسعت این جنگل به ۲۰۰ هزار مترمربع می‌رسد و با داشتن بیش از ۸۰ نوع گیاه یکی از مناطق غنی ایران در گونه‌های گیاهی محسوب می‌شود. راش، ممرز، لیلکی، انجیلی وازگیل از جمله درختان این ناحیه است.
آبشاری نادر در کنار سد معروف لفور
منطقه سوادکوه واقع در استان مازندران است. منطقه‌ای پر از آبشارها، آب‌بندها، جنگل‌ها و دریاچه‌های طبیعی زیبا که این منطقه را به نگین استان مازندران تبدیل کرده‌است. برای رسیدن به آبشار اسکلیم باید، ابتدا به منطقه لفور بروید. جایی که سد معروف لفور در آن جا واقع شده است و دور تا دورتان بیش از ۸۰ آبشار در منطقه وجود دارد. لوکیشن دقیق آبشار اسکلیم، جایی در قلب جنگل است. درباره بهترین زمان برای این سفر هم باید بگویم که آمدن فصل بهار، آغاز سفر به دل طبیعت و تماشای زیبایی‌های آن است. گرمای فصل تابستان هم آدمی را به سفر و رفتن به جا‌های خوش آب‌وهوا وسوسه می‌کند؛ پس چه جایی بهتر از جنگل انبوه لفور و سپری کردن لحظاتی خنک در جوار آبشاری رویایی و شنیدن صدای دلکش آب و صخره؟ بنابراین فصول بهار و تابستان بهترین زمان سفر به اسکلیم رود هستند.
گذشتن ۷ ساعته از جنگل و رودخانه‌ها تا «اسکلیم»
پیمایش آن در رفت و برگشت به چیزی حدود ۵ تا ۷ ساعت زمان نیاز دارد و این بستگی به قدرت بدنی شما و تعداد نفرات گروه‌تان دارد. در روز‌های خلوت، بهتر است از راهنمای محلی کمک بگیرید یا اگر توانایی کار با نرم‌افزار‌های حرفه‌ای مسیریابی در طبیعت را دارید، به سراغ این نرم‌افزار‌ها بروید. برای رسیدن به آبشار اسکلیم باید ده‌ها بار از عرض رودخانه گذر کنید و حواس‌تان باشد در روز‌هایی که آب رودخانه بالا می‌آید و سیلابی است، دور اسکلیم را خط بکشید.
گنجینه‌های چند میلیون ساله آهکی
وقتی به نزدیکی آبشار برسید، کم‌کم رد پای آهک را می‌بینید. کف رودخانه سفید و شیری رنگ می‌شود و رفته‌رفته سروکله حوضچه‌های کوچک و بزرگ آهکی پیدا می‌شود. وقتی به انتهای مسیر برسید با شیب تندی به سمت بالا حرکت می‌کنید، ارتفاع می‌گیرید و بعد با منظره آبشاری سی‌و‌چند متری مواجه می‌شوید. آبشاری که داخل حوضچه‌های سفید رنگ می‌ریزد و این حوضچه‌ها، گنجینه چند میلیون ساله طبیعت کشورمان هستند که ورود به تک‌تک آن‌ها ممنوع است و اگر با چنین صحنه‌ای مواجه شدید، فورا تذکر دهید.
تخریب‌شدن تلخ دو سوم آبشار اسکلیم توسط گردشگران!
از سه سال پیش که آبشار اسکلیم، مورد توجه گروه‌های طبیعت‌گردی قرار گرفته، به گفته لیدر رسمی گردشگری منطقه تاکنون بیش از دو سوم آن تخریب شده است. دو سوم از یک پدیده بی‌نظیر طبیعی که شکل گرفتن آن میلیون‌ها سال زمان برده و جهل عده‌ای آن را تا مرز تخریب کامل کشانده است. حوضچه‌های آهکی در گذر زمان و بر اثر تحمل وزن‌های چند ده کیلوگرمی بی‌شمار گردشگران بی‌مسئولیت، دچار شکستگی‌های ریز، اصطکاک، فروریختن و... شده است و لبه‌های حوضچه‌ها که روزگاری ارتفاع قابل توجهی داشتند، امروز بسیار کوتاه شده‌اند و در صورت نادیده گرفتن هشدار‌ها و ممنوعیت ورود به حوضچه‌ها، به زودی ناپدید می‌شوند و یکی از میراث چند میلیون ساله کشورمان به‌طور کامل تخریب می‌شود. ورود به این حوضچه‌ها، با کفش و بدون کفش، با جوراب و بدون جوراب و به هر نحوی ممنوع است. حوالی آبشار که ایستاده بودم و جمعیت وارد حوضچه‌ها می‌شدند و بیرون می‌آمدند، سعی می‌کردم برای هرکدام از نفرات به‌طور جداگانه توضیح دهم که عواقب این کار به ضرر همه ماست و در این بین اغلب با جملاتی نظیر «من بچه همین‌جا هستم» و دیگر جملاتی که حس مالکیت داشت، مواجه شدم.
حتی زمانی که لیدر رسمی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری و بومی منطقه به آبشار آمد و از مردم خواست که فورا بیرون بیایند، باز با چنین جملاتی مواجه شد و عجیب این که بومیان هر منطقه، باید بیشتر قدر دارایی‌ها و زیبایی‌های منطقه خود را بدانند. داشتن تجهیزات حرفه‌ای کوهنوردی و طبیعت گردی، از افراد کوهنورد و طبیعت‌گرد نمی‌سازد، این رعایت آداب حضور در طبیعت است که حرفه‌ای‌گری شما را بازتاب می‌دهد. بازدید از آبشار تخریب شده و در معرض آسیب اسکلیم، احساس متناقضی از جنس غم و شادی داشت. در چنین مواقعی اغلب راهکار افراد سکوت و پنهان کردن نشانی آن است، اما آبشاری به شهرت اسکلیم، نیازمند آگاهی‌بخشی و مراقبت همگانی است. نکته پایانی هم این‌که این منطقه پر از خانه‌های بوم‌گردی و کلبه‌های چوبی و کاهگلی در دل جنگل است. چادر زدن در جنگل یا در حاشیه سد لفور با رعایت نکات ایمنی هم می‌تواند تجربه هیجان‌انگیزی برایتان رقم بزند.
