به گزارش رسانه تحلیلی تصویری بهمن، روزنامه کیهان در ستون ویژه های خود نوشت: اسماعیل گرامی‌مقدم، زمانی سخنگوی حزب اعتماد ملی بود و پس از نقش‌آفرینی در فتنه سبز، مدتی از کشور گریخت اما در اثر احساس سرخوردگی در خارج، مجدد به کشور بازگشت.
او به نامه‌نیوز گفته است: در شرایط یک موضوع اصلی در کشور وجود دارد و آن مشکلات اقتصادی است و حل مشکلات اقتصادی هم در گرو حل مسائل سیاست خارجی است. در همه دنیا اقتصاد است که روند سیاسی را تعیین می‌کند اما در ایران برخلاف کشورهای دیگر سیاست، اقتصاد را تعیین می‌کند؛ یعنی در حقیقت سیاست و آن هم از نوع سیاست خارجی خود را به اقتصاد تحمیل می‌کند. تا زمانی که ما با دنیا تعامل نداشته باشیم، وضعیت همین است و نمی‌توان انتظار داشت که مشکلات اقتصادی حل شود».
او مدعی شد: «آقای رئیسی هم که یک زمانی در برابر اصلاح‌طلبان می‌گفت نباید همه چیز را به برجام و رفع تحریم‌ها گره زد، خودش به این نتیجه رسیده که ما درست می‌گفتیم و تا زمانی که تحریم‌ها رفع نشوند، وضع همین است. حامیان دولت که یک زمانی دولت روحانی را مقصر می‌دانستند اکنون پاسخ دهند چرا تورم باز هم افزایش یافت؟ چرا بدون رفع تحریم‌ها نتوانستند مشکلات اقتصادی را درست کنند؟ چرا ارزش پول ملی باز هم کاهش یافت؟ البته خوشحالیم که آقای رئیسی وقتی مسئولیت را برعهده گرفت به‌دنبال حل و فصل مشکلات هسته‌ای و رفع تحریم‌ها رفت».
این اظهارات خلاف واقع در حالی است که اولا آقای رئیسی در وسط میدان مدیریت است و خود را مانند برخی دولتمردان سابق آنقدر قرنطینه نکرده تا زخم بستر بگیرد.
ثانیا دولت جدید در ۷ ماه فعالیت خود، بی‌اعتنا به تحریم‌ها توانسته حجم تجارت خارجی را به تقریبا آمار سال ۹۶ (سال اوج اجرای برجام که تجارت خارجی ۱۱۰ میلیارد دلار بود)، برساند. در این دوره و در حالی که در دولت سابق، صادرات نفت حتی به نزدیکی صفر میل کرد، دولت رئیسی توانسته بدون برجام و FATF، مجددا صادرات نفت را به ۱/۵ میلیون بشکه افزایش دهد.
واردات انبوه واکسن و مهار موفقیت‌آمیز قربانیان کرونا، گسترش چتر دیپلماسی به جهان فراغرب (از کشورهای منطقه و همسایه گرفته تا چین و روسیه) و عقد قراردادهای اقتصادی متعدد دستاورد همین دوره کوتاه‌مدت است و این در حالی است که تجارت و دیپلماسی خارجی در آخرین سال‌های دولت سابق سیر قهقرایی و رکود به خود گرفته بود.
ثالثاً در حالی که حتی برخی اصلاح‌طلبان اعتراف می‌کنند دولت روحانی جز برجام، هیچ برنامه‌ای برای دیپلماسی و رونق اقتصادی نداشت، عجیب است که گرانی مقدم ادعا می‌کند «حل مشکلات اقتصادی در گرو برجام است و رئیسی هم به این نتیجه رسیده که ما اصلاح‌طلبان درست می‌گفتیم»! در این باره نیز گفتنی است که نه رونق اقتصاد صرفاً وابسته به دیپلماسی است و نه دیپلماسی در توافق با آمریکا منحصر می‌شود.
از همه طنزآمیزتر، فرار به جلوی سخنگوی حزب نیمه‌تعطیل اعتماد ملی است مبنی بر این که «چرا تورم باز هم افزایش یافت؟ چرا ارزش پول ملی کاهش یافت و چرا مشکلات اقتصادی بدون رفع تحریم‌ها برطرف نشد؟» این تجاهل در قضاوت در حالی است که مراکز پژوهشی در دولت روحانی،روند تورم در سال ۱۴۰۰ را براساس وضعیت اقتصادی که آن دولت تحویل می‌داد، افزایشی توصیف می‌کردند اما با این وجود دولت رئیسی توانست روند شتابان افزایش تورم را کند نماید؛ و البته به اذعان همه کارشناسان، با وجود کسری بودجه و نقدینگی و بدهکاری انباشته در دولت سابق (بعضاً ۸ تا ۱۰ برابر شده)، حل مشکلات اقتصادی زمان‌بر است. در حقیقت، این گرفتاری بزرگ را افراطیون مدعی اصلاحات، با آویزان کردن مدیریت به برجام و معطل گذاشتن مدیریت ظرف ۸ سال پدید آوردند اما حالا قصور و تقصیرها و خیانت‌های خود را از دولت رئیسی مطالبه می‌کنند.
