به گزارش رسانه تحلیلی تصویری بهمن، روزنامه جوان نوشت: اینکه چرا برخی اصلاحطلبان در فضای مجازی بر حذف نام سپاه از لیست گروههای تروریستی اصرار دارند، جای سؤال داشت. تعجب از این بود که چطور حامی سپاه شدهاند! و از سویی چطور از شرطی که برجام مورد علاقهشان را با چالش روبهرو کرده، دفاع میکنند. نکته اینجاست که شرط بایدن، خواستههایی در حوزه منطقهای و دفاعی است. نگاهی به مواضع برخی خواص اصلاحطلب نشان میدهد که آنها به دنبال تحمیل شرایط بایدن در حوزه منطقهای و دفاعی بر ایران هستند.
هفته گذشته قاسم محبعلی فعال سیاسی اصلاح طلب و دیپلمات سابق که پیش از این در مصاحبه با یک رسانه خارجی پیشنهاد «شوک نظامی به ایران برای تغییر رفتار تهران»! را مطرح کرده بود، در مصاحبه با روزنامه شرق گفت: «اگر امروز جمهوری اسلامی ایران و دولت رئیسی نسبت به دولت روحانی با فراغ بال بیشتری میتواند به صادرات نفت دست بزند به دلیل آن است که دولت بایدن برای حصول توافق در وین، تحریمهای حوزه انرژی ایران را تعدیل کرده و اتفاقاً به همین دلیل است که کشوری مانند چین میتواند اقدام به خرید نفت بیشتر از ایران بکند. در نتیجه عکس این وضعیت هم صادق است. به این معنا که اگر این مذاکرات نهایتاً به شکست برسد، دولت بایدن سیاست فشار حداکثری را به وضعیت دولت دونالد ترامپ و حتی بدتر از آن خواهد کشاند؛ چراکه دولت بایدن برخلاف دولت سابق امریکا توانسته است جامعه جهانی بهخصوص اروپاییها را با خود علیه ایران در مذاکرات وین همراه کند.»
او سپس در مورد بحث سپاه و لیست گروههای تروریستی اضافه کرد: «قرارگرفتن سپاه در لیست گروههای تروریستی امریکا به تصمیم دولت ترامپ بازمیگردد. با این حال اگرچه دولت بایدن در ابتدای مذاکرات آمادگی خود را برای خروج سپاه از لیست گروههای تروریستی اعلام کرده بود و برای اجراییکردن آن درخواستهایی نظیر تعدیل سیاستهای منطقهای و توان دفاعی ایران را مطرح کرد، اما با توقف کنونی در مذاکرات نفوذ بازیگران مخرب ضد احیای برجام از عربستان سعودی و اسرائیل گرفته تا کنگره امریکا سبب شده است که اکنون دولت بایدن دیگر توانی برای اجراییکردن درخواست ایران نداشته باشد.»
او میخواهد توپ به نتیجه نرسیدن مذاکرات را در زمین ایران بیندازد و مفهوم چنین موضعی این است که ایران باید خواسته بایدن را میپذیرفت.
روزنامه اعتماد هم در یادداشتی به قلم فریدون مجلسی، دیپلمات سابق که اکنون خانوادهاش ساکن امریکا هستند، مینویسد: «باید توجه داشت که طرف اصلی گفتگوهای برجامی ایران و امریکا هستند و تا زمانی که امریکا مهر تأیید بر توافق نزند، امکان دستیابی به تفاهم ممکن نیست... ایران باید بر سر مسائل منطقهای مذاکره کند. امریکا خواستار گسترش چتر گفتگوها با ایران بر سر مسائل منطقهای است.»
او پس از اینکه بحث گفتگوهای منطقهای را وسط میکشد، اضافه میکند: «مسئله اصلی آن است که مشکلات اقتصادی و معیشتی امروز فشار سنگینی را بر دوش دهکهای متوسط و محروم کشور ایجاد کرده است. قیمت اقلامی، چون گوشت، برنج، مرغ و روغن امروز سر به فلک میزند و زمانی که با متولیان امر درباره چرایی بروز این مشکلات صحبت میشود از تحریمها و برجام سخن میگویند.»
در واقع سپاه بهانه است و اصلاحطلبان میخواهند به هر نحوی و با پرداخت هر هزینهای شده، حرف امریکاییها به کرسی بنشیند. سیستم موشکی ایران و نیز نفوذ ایران در منطقه، امریکاییها را نگران کرده است. اما مگر ایران مسئول رفع نگرانیهای امریکاست؟ مگر هر دستاوردی در ایران، امریکا را نگران کرد، باید از آن چشم پوشی کنیم؟