رسانه تحلیلی تصویری بهمن، گروه امنیت ملی و سیاست خارجی_ رضا باقری‌پور: سیاست‌ها و تزهای مدیریتی‌ای که در هنگامه فراوانی تولید شده‌اند را حتما بایستی در زمان فقدان و بحران بازخوانی کرد. دولت روحانی در طول زمان خود پیوسته منازعه خوداتکایی-واردات را زنده نگه داشته بود. حتی در درون دولت هم طیفی متمایل به هدف خوداتکایی و طیفی مخالف آن بودند. بسیاری از پرونده های مهم و جنجالی دولت روحانی اساسا حول همین موضوع شکل گرفت. پرونده هایی مثل جاسوسان محیط زیستی، کاوه مدنی، تفکیک وزارت بازرگانی از وزارت صمت و الغای قانون تمرکز.
توصیه به خطر به کشورهای در معرض خطر
مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری در دولت دوازدهم، به ریاست حسام‌الدین آشنا در تاریخ 25 اسفند 1397 گزارشی با عنوان «یک برنامه سازگاری ملی برای کمیابی آب در ایران» ترجمه و منتشر کرد. این گزارش نوشته پاول محسن مسگران و پویا آزادی توسط پروژه ایران ۲۰۴۰ دانشگاه استنفورد (Stanford Iran 2040 Project) در سال ۲۰۱۸ تدوین شده بود. این پروژه که شاید بازخوانی آن در شرایط کنونی معنای جدیدی برای مخاطبانش داشته باشد، توصیه‌نامه‌ای به منظور تعطیلی کشاورزی در مواجهه با چیزی که بحران کم‌آبی می‌نامد است. این گزارش توسط ریاست وقت، به مدیران و دستگاه‌های مختلف ابلاغ شده بود.
فقراتی از این گزارش چنان که در سایت مرکز بررسی‌ها بارگذاری شده است، به این شرح است:
در کنار این،سازمان برنامه و بودجه و صندوق بازنشستگی کشوری نیز این گزارش را بدون ذکر نام دانشگاه استفورد ترجمه و هر کدام به عنوان گزارش سازمانی خود منتشر کردند!
این گزارش با عناوین «برنامه ملی سازگاری با کم‌آبی در ایران» و «چشم‌انداز اقتصادی ایران در سال 2040» توسط این دو سازمان منتشر شد. جالب اینکه این سازمان‌ها این گزارش‌ها را تنظیم شده ذیل راهبرد اقتصاد مقاومتی معرفی کردند!
مدیر پروژه ایران 2040 استنفورد عباس میلانی از شخصیت‌های ضدانقلاب است. جالب‌تر اینکه در ردیف دست‌اندرکاران این گزارش، نام کاوه مدنی به چشم می‌خورد.
اگرچه مرکز بررسی های استراتژیک مدعی است ترجمه و ابلاغ چنین گزارشی را “صرفا جهت اطلاع” مدیران صورت داده است اما ردیف اظهارات مدیران دولت یازدهم و دوازدهم جهت‌گیری مشابه را نشان می‌دهد.
عیسی کلانتری مسئول سازمان محیط زیست کشور از مخالفان سرسخت ایده خودکفایی بود. جمله مشهور «خودکفایی مزخرف است» یادگار مدیریتی او برای روزهای سختی مانند امروز است. ریاست قبلی این سازمان، یعنی معصومه ابتکار نیز در جهتی مشابه، با استدلال‌های عجیب طرح‌های مرتبط با امنیت غذایی و آب آشامیدنی را متوقف می‌کرد؛ شانزدهم خرداد 1394، ابتکار، معاون رییس جمهور و رییس سازمان حفاظت محیط زیست گفته بود که: «آب خلیج فارس نسبت به 20 سال گذشته 1.5 برابر شورتر شده است بنابراین فعالیت آب شیرین کن ها موجب بالا رفتن شوری این پهنه آبی می شود». این درحالیست که رقبای منطقه‌ای ایران بزرگترین استفاده کنندگان از آب‌شیرین‌کن‌ها در جهان هستند.
لیست اقدامات مغایر با اصول امنیت غذایی کشور که توسط روحانی و کابینه او صورت پذیرفت، به همین موارد محدود نمی‌شود. تلاش شخصی حسن روحانی برای لغو قانون تمرکز و پیگیری او و معاون اولش، اسحاق جهانگیری، برای احیای وزارت بازرگانی نیز از نقاط عطف فعالیت مخرب دولت یازدهم و دوازدهم در حوزه امنیت غذایی بود.
به هر حال در دولتی که بخش کشاورزی با اسم رمز بی‌آبی و خشکسالی زیر هجمه قرار می‌گرفت، تولید هندوانه و صادرات به ترکیه و امارات رکورد می‌زد. گویی به بهانه کم آبی فقط گندم نباید کشت می‌شد./
