رسانه تحلیلی تصویری بهمن، گروه ورزش - مهدی زارعی؛ خبرنگار ورزشی: در جدول گروهی فوتبال بازی های همبستگی کشورهای اسلامی، در برابر هر سه مسابقه تیم ملی فوتبال امید کشورمان شکست (3-0) ثبت شده است! رسانه ها هم به این موضوع نمی پردازند. زیرا همیشه این طور بوده که تمام فوتبال ما در تیم ملی بزرگسالان خلاصه شده است.
**
الگوریتم ورزش ایرانی
یک الگوریتم ثابت در ورزش ما وجود دارد. اگر تیم یا ورزشکاری باخت، برای این که چنین باختی تکرار نشود، می توان جوان ترها را کنار گذاشت و از نفرات قدیمی استفاده کرد! اگر هم تیمی برد، باید آن قدر از نفرات برنده استفاده کرد که آنها به پایان راه خود رسیده و حتی دوران بازنشستگی را هم پشت سر بگذارند و سرانجام در اوج ناکامی و به خوارترین شکل ممکن از مسابقات کنار بروند. مثال ها پرشمارند و در تمامی رشته ها می توان نمونه های فراوانی ذکر کرد.
از احسان حدادی گرفته که زمانی حتی به نقره المپیک رسید و حالا رکوردهای پرتابهایش به 60 متر هم نمی رسد و دریغ از کسب یک مدال برنز در بازیهای همبستگی کشورهای اسلامی! می شود کشتی مان را مثال زد که مثلا وقتی در بازیهای المپیک 2012 در بخش فرنگی سه طلا کسب کرد، دقیقا همان نفرات چهار سال بعد به المپیک اعزام شدند و ماحصل کارشان از 3 طلا به 2 برنز تنزل پیدا کرد! یا از والیبال بگوییم که بعد از کسب نتایج آبرومندانه با گروهی بازیکن جوان در لیگ جهانی، مسوولان والیبال را به این فکر انداخت که اگر تیم با این جوانان این قدر خوب کار کرده، حالا اگر پیرمردها و باتجربه ها هم به تیم اضافه شوند، چه کولاکی به پا خواهد شد! اگر محمد موسوی در تیم مانده بود و خوب کار می کرد، تا چندی دیگر همه پیرهای یک سال قبل والیبال را می دیدیم که جا پای جوانان لایق می گذارند. اما دلیل این تفکرات در ورزش ما چیست؟
یک الگوریتم ثابت در ورزش ما وجود دارد. اگر تیم یا ورزشکاری باخت، برای این که چنین باختی تکرار نشود، می توان جوان ترها را کنار گذاشت و از نفرات قدیمی استفاده کرد!
**
ترس مفرط از شکست
ترس از شکست بدترین آفتی است که سالهاست در ورزش ما رخنه کرده است. آفتی که سبب می شود تمامی رشته های ما تا جایی که امکان دارد از حضور در مسابقات دشوار اجتناب کنند. به هر حال از قدیم گفته اند: «سری که درد نمی کند را دستمال نمی بندند.»
وقتی به دنبال هر شکست انتقاد از مسوولان آن رشته به اوج می رسد، بهترین راه این است که از شکست جلوگیری کرد و از آنجا که شکست بخشی از مسابقه است و قطعا برای هر تیمی رخ می دهد، پس بهترین کار این است که کلا مسابقه های سخت را حذف کرد تا دیگر شکستی هم رخ ندهد! مساله ای که در ماه های اخیر در مورد تیم ملی فوتبال بزرگسالان به خوبی مشاهده کرده ایم!
در این بین نیز حضور در رقابتهای معتبر دوستانه سالهاست که به یک آرزوی دست نیافتنی برای فوتبال ایران بدل شده است. کاری هم نمی شود کرد. نه پول برای کارهای «غیر ضروری» هست! (مثل بازیهای تدارکاتی) و نه ارتباطات سیاسی ایران طوری هست که بتواند به راحتی با بسیاری از کشورها مسابقه بدهد. (حتی در صورت داشتن پول)
**
فرصتی عالی که برای امیدها از دست رفت
در این شرایط بدترین مساله ممکن، ترس از شکست هست که سبب شده ایران از حضور در بسیاری از مسابقات پیش روی خود نیز خودداری کند. چه تیم ملی بزرگسالان که از بازی با تیمهای قدرتمندتر از خود فرار می کند و چه تیمهای پایه.
تیم ملی امید در بازی های همبستگی کشورهای اسلامی با عربستان، آذربایجان و مراکش همگروه بود و فرصتی مناسب برای سه دیدار تدارکاتی خوب داشت که این فرصت ها نیز به راحتی از دست رفتند.
**
تکرار فاجعه بازیهای آسیایی جاکارتا؟
حتی هیچ بعید نبود که این مسابقات محکی فوق العاده برای مهره هایی باشد که می توانند چند ماه بعد در جام جهانی به میدان بروند یا حداقل روی نیمکت تیم ملی ایران بنشینند. امیدهایی که یک سال بعد در بازیهای آسیایی کار دشواری دارند و اگر درست تدارک ببینند، حداقل افتضاح دوره قبل بازیهای آسیایی (جاکارتا-2018) را به بار نمی آورند که از ترس رویارویی با کره جنوبی، ترجیح داده شد ایران بازی آخر مرحله گروهی خود را (2-0) ببازد تا حریف کره نشود. اما حریف کره شد و 2 گل هم از این تیم خورد و حذف شد!
**
فرصتی ایده آل، حتی برای نوجوانان و جوانان
به هر شکل با وجود ثبت نام ایران در این مسابقات، باشگاهها هیچ همکاری با تیم ملی امید نکردند و نتیجه این شد که تیم حتی نتوانست آماده حضور در این رقابتها شود. در این شرایط بهترین کار از نظر مسوولان چه بود؟ انصراف از مسابقات! این در حالی بود که می شد بازیکنانی جوان تر از تیمهای جوانان یا حتی نوجوانان را به این رقابتها اعزام کرد. اما ترس از شکست مثل همیشه مانع از این امر شد. چه ایرادی داشت که مثلا تیم ملی نوجوانان ما در این بازیها شرکت می کرد و حتی 5 گل در هر بازی دریافت می کرد؟ آیا ترس این نفرات از بازی مقابل تیمهای خارجی نمی ریخت؟
**
ما و رقبایمان
به هر حال همواره از شکست ترسیده ایم؛ تا زمانی که استفاده از بازیکنان امید در انتخابی المپیک یا در بازیهای آسیایی اجباری نبود، هرگز به جوانان میدان ندادیم و حتی یک بار در حالی بازیهای آسیایی 1998 را با منصور پورحیدری و گروهی بازیکن بالای 30 سال و رو به بازنشستگی فتح کردیم که در همان دوره، رقبایی چون کره جنوبی و ژاپن از تیمهای جوانان خود در این تورنمنت بهره برده بودند! در همان زمان هم ما به دنبال مقام بودیم و آنها با آینده نگری به جام جهانی بعدی فکر می کردند.
**
تیم امید، اولویت آخر فوتبال ایران
شگفت انگیز است که هر وقت به جوانان میدان داده ایم موفق شده ایم، چه با مردانی چون پرویز دهداری و محمد مایلی کهن و چه با برانکو ایوانکوویچ و کارلوس کی روش. اما کافی است به نحوه انتخاب بازیکنان در تورنمنت های مختلف دقت کنیم تا مشخص شود که آینده نگری نداریم. در سال 2006 در حالی در بازیهای آسیایی سوم شدیم که فقط 7 بازیکن آن تیم تا یک سال بعد می توانستند در تیم امید و انتخابی المپیک حضور داشته باشند! تیم 2010 مجبور شد سه بازیکن خود را کنار بگذارد تا بزرگسالانی مثل مهدی رحمتی به آن تیم اضافه شوند و این داستان در سالهای بعد هم ادامه پیدا کرد. در رقابتهای قهرمانی زیر 22 سال آسیا هم دقیقا همین شرایط را داریم. چون تیم امید اولویت آخر فوتبال ماست و برنامه ریزان لیگ حتی این توان را ندارند که با برنامه ریزی دقیق، از اختلاف بین باشگاهها و تیم امید جلوگیری کنند.
تا زمانی که استفاده از بازیکنان امید در انتخابی المپیک یا در بازیهای آسیایی اجباری نبود، هرگز به جوانان میدان ندادیم و حتی یک بار در حالی بازیهای آسیایی 1998 را با منصور پورحیدری و گروهی بازیکن بالای 30 سال و رو به بازنشستگی فتح کردیم!
**
نگاهی به فوتبال بازیهای همبستگی اسلامی
حالا باید منتظر ماند و دید که چه مقدار جریمه در انتظار ایران است. این در حالی است که سه مسابقه باارزش برای تیمی از بین رفت که سال آینده ناگزیر است در رقابتهای آسیایی به میدان برود و کمی بعد هم نوبت به انتخابی المپیک می رسد و باختهایی گریزناپذیر در آن مسابقات برای فوتبال و تیم بی در و پیکر ایران.
به هر شکل اگر سه باخت (3-0) ایران را از جدول مسابقات حذف کنیم، نتایج فوتبال بازی های همبستگی کشورهای اسلامی چنین است:
گروه اول:
ترکیه(1-0) سنگال
الجزایر(3-0) کامرون
ترکیه(3-2) کامرون
سنگال(1-1) الجزایر
سنگال(2-0) کامرون
ترکیه(1-1) الجزایر
گروه دوم:
عربستان(1-0) آذربایجان
عربستان(2-0) مراکش
مراکش(2-2) آذربایجان
با صعود دو تیم از هر گروه، تکلیف تیمهای حاضر در نیمه نهایی مشخص شد و نتایج زیر در نیمه نهایی رقم خورد:
ترکیه(1-0) آذربایجان
عربستان(2-1) الجزایر
دیدارهای رده بندی و فینال دیروز برگزار شد و تیم ترکیه با برتری (1-0) مقابل عربستان عنوان قهرمانی مسابقات را از آن خود کرد. تیم آذربایجان هم پس از تساوی بدون گل با الجزایر، در ضربات پنالتی این تیم را (4-3) شکست داد و سوم شد.
|انتهای پیام|
