به گزارش رسانه تحلیلی تصویری بهمن به نقل از مهر، رسانه‌های ژاپنی امروز گزارش دادند که «شینزو آبه» نخست وزیر پیشین این کشور امروز جمعه در جریان مبارزات انتخاباتی خود در شهر «نارا» در غرب این کشور که هدف گلوله قرار گرفته است. حال این سیاستمدار ۶۷ ساله، که گلوله به گردن و سینه‌اش اصابت کرده بود بسیار وخیم گزارش شد. ساعاتی بعد رسانه‌های مذکور خبر در گذشت وی را به دلیل شده جراحات وارده اعلام کردند.
در گزارش‌ها آمده است که مظنون این حادثه تروریستی «تتسویا یاماگامی»، ملوان سابق نیروی دریایی ارتش ژاپن، چهل ساله و از ساکنان شهر نارا است. وی با استفاده از یک تفنگ دست ساز اقدام به شلیک به شینزو آبه کرده است. وی بلافاصله در محل حادثه دستگیر شد. گفته می‌شود که هدف ضارب از این اقدام نارضایتی وی از سیاست‌های شینزو بوده، اما هنوز علت و انگیزه اصلی وی از ترور نخست وزیر پیشین ژاپن مشخص نشده است.
*شینزو آبه که بود؟
شینزو آبه با نام مستعار «شاهزاده» در سال ۱۹۵۴ در یک خانواده سیاسی به دنیا آمد. پدرش «شینتارو آبه» وزیر خارجه سابق ژاپن و همچنین پدربزرگش «نوبوسوکه کیشی» در سال‌های ۱۹۵۷ و ۱۹۶۰ نخست وزیر این کشور بودند.
شینزو آبه در سال ۲۰۰۶ عهده دار سمت نخست وزیری ژاپن شد و این درحالی بود که اقتصاد ژاپن تلاش می‌کرد تا از بحران آسیایی سال ۱۹۹۸ بهبود یابد. دوره اول نخست وزیری وی با رسوایی‌های شدید در یک سال به پایان رسید. با این حال، رای دهندگان ژاپنی دوباره وی را در سال ۲۰۱۲ به مدت هشت سال به عنوان نخست وزیر انتخاب کردند.
شینزو آبه در سال ۲۰۲۰ به دلیل مشکلات جسمانی استعفا داد.
وی قبل از اینکه تصمیم بگیرد از قدرت کناره گیری کند، توانست با پشت سر گذاشتن رکورد عموی خود «ایساکو ساتو» با اختلاف تنها چهار روز بیشتر از وی، تنها نخست وزیر این کشور از نظر طولانی‌ترین زمان بر سر کار بودن در مقام یادشده شود.
با این وجود، شینزو آبه رهبر بزرگ‌ترین جناح در حزب حاکم لیبرال دموکرات باقی ماند. وی با وجود بازنشستگی از مقام نخست‌وزیری، همچنان درگیر سیاست بود.
عملکرد اقتصادی
البته بسیاری سیاست‌های اقتصادی شینزو آبه را جنگ طلبانه تلقی می‌کردند و آن را «اقتصاد آبه» می‌نامیدند و این در حالی بود که اقتصاد ژاپن از رکود ۱۰ ساله خود در دوران نخست وزیری وی خارج شد.
از آنجایی که سیاست‌های او منجر به خروج موفقیت آمیز ژاپن از بحران اقتصادی یادشده در آسیا شد، وی شهرتی بین المللی به دست آورد.
برنامه اقتصادی وی «آبه نومیکس» شامل سه محور محرک‌های مالیاتی، تغییر ساختار و سیاست‌های پولی و اصلاحات ساختاری در اقتصاد بود. این برنامه مشتمل بر تأمین نقدینگی مورد نیاز بخش‌های تولیدی، کاهش نرخ سود بانکی، کاهش مالیات ها و افزایش هزینه‌های عمومی به اجرا گذاشته شد.
برنامه اقتصادی وی موجب رونق بخشی به فضای کسب و کار و کاهش ارزش «ین» واحد پول ملی ژاپن در مقابل دلار و دیگر ارزهای معتبر جهان شد، اما این روند موفقیت آمیز، زیاد به طول نیانجامید و این در حالی بود که شیوع ویروس کرونا در جهان موجب شد اقتصاد ژاپن در رکود فرو رود و عملا این برنامه اقتصادی ناکام بماند.
شینزو آبه همچنین نه تنها سیاست نظامی ژاپن را تغییر داد، بلکه ایده ایجاد ائتلاف نظامی چهارگانه موسوم به «کوآد» (Quad) را نیز مطرح کرد که به موجب آن اتحادی نظامی بین ژاپن، هند، استرالیا و آمریکا ایجاد شد.
علی رغم رقابت ژئواستراتژیک با چین، شینزو آبه به دنبال همکاری با «شی جینپینگ» رئیس جمهور این کشور بود.
وی همچنین در اواخر دوران نخست وزیری خود تلاش کرد که با میانجیگری بین ایران و آمریکا از تنش‌های ایجاد شده بین دو کشور در پی خروج یک جانبه آمریکا از توافق هسته‌ای سال ۲۰۱۵ بکاهد. وی در این راستا در سال ۲۰۱۹ سفری به تهران داشت و با مقامات ایرانی دیدار و گفتگو کرد.
شینزو آبه همچنین در اظهارات اخیر خود در قبال درگیری‌ها در اوکراین، «ولودیمیر زلنسکی» رئیس جمهور این کشور را مقصر اصلی در ایجاد درگیری‌ها با روسیه اعلام کرده بود.
برنامه نظامی
علاوه بر ایده ایجاد پیمان نظامی کواد، وی در عرصه داخلی نیز نیروهای موسوم به «ارتش دفاع از خود» را نیز تقویت کرد.
مطابق اصل نهم قانون اساسی مصوب دوره اشغال ژاپن توسط آمریکا در پی جنگ جهانی دوم، ژاپن از داشتن ارتش منع شده است. شینزو آبه در تلاش بود تا این روند را اصطلاح کند و البته تا حدودی در این زمینه ناکام ماند، اما مجلس ژاپن با تصویب قوانینی برای اولین بار بعد از جنگ جهانی دوم، زمینه عملیات برون مرزی نیروهای ارتش دفاع از خود و صادرات تسلیحات ساخت ژاپن را فراهم کرد. وی همچنین در سال ۲۰۱۵ قانونی تصویب کرد که بر اساس آن ژاپن تحت شرایط خاصی مجاز است از خود و متحدانش حتی در صورت حمله غیرمستقیم دفاع کند.
سیاست خارجی
شینزو آبه در زمینه اختلافات ارضی با روسیه در مجمع الجزایر «کوریل» برسر مالکیت چهارجزیره موسوم به قلمروشمالی که از زمان پایان جنگ جهانی دوم در اختیار روسیه است، تلاش کرد تا پیمان صلحی با روسیه در این زمینه منعقد نماید، اما دوکشور تاکنون موفق به امضای این پیمان نشده اند.
وی همچنین در زمان ریاست جمهوری «دونالد ترامپ» در آمریکا با حفظ رابطه شخصی خود با وی، درمدیریت و تعدیل سیاست‌های تهاجمی آمریکا در شرق آسیا به ویژه در قبال مسئله کره شمالی موفق عمل کرد.
وی همچنین همانطور که در بالا اشاره شد، در تلاش برای ارتقای جایگاه بین المللی ژاپن در خرداد سال 1398 به عنوان اولین نخست وزیر ژاپن در ۴۰ سال اخیر و در هشتادمین سالگرد برقراری روابط تهران- توکیو، راهی ایران شد و تلاش کرد تا در نقش میانجی بین آمریکا و ایران عمل کند. ژاپن همزمان در همین دوره متحمل بیشترین فشارها را از سوی دولت آمریکا جهت پیوستن به تحریم ایران شد.
