۸۰ درصد ایرانی‌ها توانایی خرید بلیط کنسرت ندارد
به گزارش شبکه خبری ایران ۲۴، با نگاهی اجمالی به سایت‌های فروش بلیط قیمت سنگین تماشای اجراهی صحنه‌ای موسیقی را هویدا می‌کند. بی‌شک هزینه بلیط کنسرت برای بخش عظیمی از خانواده‌های ایرانی بالاست و این مساله در مغایرت با سیاست‌های دولت برای قرار دادن این هنر در سبد فرهنگی خانوار است.
با یک حساب سرانگشتی می‌توان مساله بالا را تبیین کرد. از این قرار که سقف بلیط کنسرت در ماه‌های پایانی سال ۱۴۰۳ تا ۱ میلیون و ۳۰۰ هزار تومان تعیین شد. اگر یک خانواده چهار نفره بخواهند از دیدن یک کنسرت موسیقی لذت ببرند باید ۵ میلیون و ۲۰۰ هزار تومان فقط در ازای تهیه بلیط پرداخت کنند. هزینه ایاب و ذهاب، و تنقلات و خوراکی را هم اگر در نظر بگیریم چیزی حدود ۷ میلیون تومان تمام می‌شود.
با توجه به اینکه بیش از هشتاد درصد جمعیت کشورمان در دهک‌های درآمدی متوسط متوسط به پایین هستند اگر میزان حقوق یا درآمد ماهیانه را ۲۰ میلیون تومان در نظر بگیریم، خانوار باید یک سوم کل درآمد ماهیانه خود را صرف هزینه برای تماشای یک کنسرت حدودا یک ساعته کند. از اینرو در عاقلانه‌ترین حالت ممکن، اکثر خانواده‌ها قید این سرگرمی را خواهند زد.
قیمت بلیط‌ها البته کف و سقف دارد چه در یک کنسرت به این شکل که صندلی‌های وی‌آی‌پی و ردیف‌های نزدیک به صحنه بالاترین قیمت و ردیف‌های بعدی به ترتیب قیمتی کاهشی دارند. مثلا اگر قیمت بلیط ردیف‌های جلو ۱ میلیون و ۳۰۰ هزار تومان باشد، در ردیف‌های بعدی به ترتیب یک میلیون، ۹۰۰، ۷۰۰ و تا ۳۵۰ هزار تومان تعیین می‌شود.
با نگاهی به سایت‌های بلیط فروشی می‌توانید ببینید که سقف رقم بهای بلیط برای خواننده‌های پاپ است و در دیگر ژانر‌ها قیمت‌ها پایین‌تر تعیین شده است. این نرخ‌گذاری مستقیما از میزان تقاضای مخاطب نشات می‌گیرد، به طبع، موسیقی پاپیولار از استقبال طیف گسترده‌ای از جوانان و نوجوانان برخوردار است و همین امر باعث بالا بودن نرخ بلیط می‌شود.
اما در دیگر ژانر‌های موسیقی قیمت‌ها پایین‌تر است. میانگین نرخ بلیط در کنسرت‌های سنتی بین ۲۵۰ تا ۵۰۰ هزار تومان تعیین شده است. این نرخ برای کنسرت‌های موسیقی محلی نیز صدق می‌کند به استثنای هنرمندانی در این حوزه که به سطح بالایی از شهرت رسیده‌اند برای نمونه، کنسرت فرج علیپور خواننده و کمانچه‌نواز لرستانی در یکی از تالار‌های تهران به مبلغ یک میلیون تومان تعیین شده است.
دولت مستقر و دولت‌های پیشین همواره این ادعا را مطرح کرده‌اند که شرایط کنسرت را برای قشر بیشتری از جامعه تسهیل می‌کنند، اما این کالای فرهنگی نیز همچون دیگر اقلام، همواره از نظر قیمتی رشد داشته و نگذاشته از تورم جا بماند.
یکی از موارد قابل تامل در مورد تسهیل‌سازی کنسرت برای عموم مردم اثرات مثبتی است که بر مردم می‌گذارد. کنسرت رفتن باعث ایجاد حال خوب می‌شود و از جنبه دیگر امروزه با توجه به گسترش شبکه‌های اجتماعی و اینکه تمام اعضای خانواده در لحظات فراغت از کار، سر در تلفن همراه خود دارند، حضور در کنسرت در کنار دیگر فعالیت‌ها و سرگرمی، باعث می‌شود فرد برای ساعاتی در یک تفریح واقعی در فضا و مکان واقعی و نه مجازی تنفس کند.
جالب توجه اینکه برخی خواننده‌ها، بخاطر دغدغه خودشان برای قشری از مردم که توان تهیه بلیط کنسرت را ندارند، اعلام کرده‌اند که حاضرند به صورت رایگان برای عموم کنسرت برگزار کنند. برای نمونه، همایون شجریان بار‌ها اعلام کرده که حاضر است در یک مکان عمومی در تهران که بشود میزبان چند هزار نفر بود، کنسرت برگزار کرد؛ که این مساله نیازمند همکاری نهاد‌ها و سازمان‌های شهری در برنامه‌ریزی جای مخصوص، تامین امنیت و پیش‌بینی تردد و ترافیک خواهد بود و تا کنون به مرحله اجرا درنیامده است.
