سنگ تمام هالیوودی ها برای رابرت ردفورد/هیلاری کلینتون و ترامپ هم تسلیت گفتند
به گزارش خبرگزاری ایران24، رابرت ردفورد بازیگر، کارگردان و تهیه کننده آمریکایی و بنیان‌گذار جشنواره سینمایی ساندنس روز سه‌شنبه ۱۶ سپتامبر(26 شهریور) ۲۰۲۵ در ۸۹ سالگی در خانه خود در ایالت یوتا درگذشت.
او که با نقش‌آفرینی‌های ماندگار در فیلم های سینمایی نظیر «ساندنس کید و بوچ کاسیدی»، «سه روز کندور»، «گتسبی بزرگ» و «همه مردان رئیس جمهور» در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ به یکی از نمادهای هالیوود بدل شد، فراتر از پرده سینما اثری پایدار بر هنرهفتم گذاشت.
رابرت ردفورد با تأسیس جشنواره ساندنس، بستری کم‌نظیر برای کشف و معرفی فیلمسازان مستقل فراهم کرد و به این ترتیب، نقشی کلیدی در گسترش و تثبیت سینمای مستقل ایفا کرد، نقشی که میراث فرهنگی او را تا نسل‌ها ماندگار خواهد ساخت.
خبر درگذشت او به سرعت موجی از واکنش‌ها در میان ستارگان هالیوود، سیاستمداران و نویسندگان برانگیخت و بار دیگر نشان داد که جایگاه ردفورد فراتر از قاب سینما است.
مریل استریپ دوست و همکار قدیمی رابرت ردفورد در چند پروژه سینمایی، در بیانیه‌ای رسمی برای رسانه‌ها نوشت: «یکی از شیرها از بین ما رفت. آرام بگیر، دوست عزیزم.»
او با این تعبیر، ردفورد را در شمار آخرین بزرگان نسل طلایی هالیوود دانست.
جین فوندا که از دهه ۶۰ میلادی در فیلم‌هایی چون «پابرهنه درپارک» با رابرت ردفورد هم‌بازی بود و تا پایان عمر دوستی نزدیک خود را با او حفظ کرد، درباره همقطار خود نوشت: «از وقتی خبر رفتن باب را خواندم، اشک‌هایم بند نمی‌آید. او انسانی زیبا در همهٔ ابعاد بود؛ نمادی از آمریکایی که باید برایش بجنگیم.»
باربرا استرایسند هم‌بازی رابرت ردفورد در فیلم ماندگار«آنطور گونه بودیم»، در اینستاگرام یادآور شد که روزهای فیلمبرداری آن اثر «پر از انرژی و تفاوت‌های لذت‌بخش» بود. او رابرت ردفورد را «کاریزماتیک، باهوش و یکی از بهترین بازیگران تاریخ» توصیف کرد.
لئوناردو دی‌کاپریو بازیگری که همواره رابرت ردفورد را الهام‌بخش خود می‌دانست، در بیانیه‌ای مطبوعاتی تأکید کرد: «این ضایعه‌ای بزرگ برای جامعه ما است. او نه تنها بازیگری بی‌نظیر بود، بلکه با فیلمسازی و فعالیت‌های اجتماعی‌اش اثری ماندگار گذاشت. برای محیط‌زیست و حقوق بومیان جنگید و امروز یک اسطوره را از دست دادیم.»
استفن کینگ نویسنده نامدار آمریکایی خالق رمان ترسناک «درخشش» نیز در شبکهٔ اجتماعی ایکس نوشت: «رابرت ردفورد درگذشت. او بخشی از هالیوود تازه و پرهیجان دهه‌های هفتاد و هشتاد بود. سخت است باور کنیم ۸۹ سال داشت.»
مرگان فریمن که نخستین بار در فیلم «بروبیکر»(۱۹۸۰) کنار ردفورد ظاهر شد، در اینستاگرام نوشت: «وقتی دربروبیکر با هم کار کردیم، بلافاصله دوست شدیم. همکاری دوباره‌مان «در زندگی ناتمام» مثل برآورده شدن یک رویا بود. آرام بگیر، دوست من.»
رون هاوارد کارگردانی که تحت‌تأثیر فضای جشنواره ساندنس ردفورد مسیر تازه‌ای یافت، در شبکه اجتماعی ایکس از او قدردانی کرد: «از انتخاب‌های خلاقانه‌اش به‌عنوان بازیگر، تهیه‌کننده و کارگردان گرفته تا بنیان‌گذاری ساندنس، او چهره‌ای فرهنگی با تأثیری عظیم بود.»
مارلی ماتلین بازیگر برندهٔ اسکار فیلم «کودا» نوشت: «فیلم «کودا» به لطف ساندنس دیده شد و ساندنس به خاطر رابرت ردفورد بود. یک نابغه را از دست دادیم.»
کولمن دومینگو بازیگر تئاتر و سینما، در ایکس افزود: «با عشق و تحسین… ممنونیم آقای ردفورد برای اثری که نسل‌ها احساسش خواهند کرد.»
جیسن بیتمن بازیگری که بعدها مسیر کارگردانی را نیز تجربه کرد و همواره ردفورد را الگوی خود می‌دانست، در بیانیه‌ای رسانه‌ای گفت: «او الهام‌بخش همیشگی من بود. چه در بازیگری، چه در کارگردانی و فعالیت‌های خیریه. چه زندگی پرباری داشت.»
تروی کوتسور بازیگر ناشنوای برندهٔ اسکار نیز نوشت: «قدردان همهٔ کارهایش هستیم. اثر او باقی خواهد ماند و دلتنگش خواهیم شد.»
این واکنش‌ها محدود به هنرمندان نبود. هیلاری کلینتون وزیر خارجهٔ پیشین آمریکا و یکی از چهره‌های سیاسی که همواره از فعالیت‌های اجتماعی ردفورد حمایت کرده بود، در اینستاگرام نوشت: «او همواره از ارزش‌های پیشرو مانند حفاظت از محیط‌زیست و دسترسی به هنر دفاع می‌کرد و فرصت‌های تازه‌ای برای نسل‌های آینده فراهم آورد. یک نماد حقیقی آمریکایی بود.»
از سوی دیگر دونالد ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا، در گفت‌وگو با خبرنگاران اظهار داشت: «رابرت ردفورد عالی بود. سال‌هایی داشت که هیچ‌کس بهتر از او نبود.»
افزون بر این نام‌ها، کارگردانانی چون جیمز گان، برادران روسو و بازیگرانی مانند آنتونیو باندراس و ویلیام شاتنر نیز با پیام‌های جداگانه به او ادای احترام کردند و بیش از همه بر نقش حیاتی او در تثبیت سینمای مستقل تأکید داشتند.
پیام‌های منتشرشده از سراسر جهان نشان می‌دهد که میراث رابرت ردفورد بسیار فراتر از مرزهای سینماست. او برای نسل‌های هنرمندان الهام‌بخش بود و با باور به قدرت هنر در تغییر جهان، نام خود را در حافظه جمعی ماندگار کرد.
