رسانه تحلیلی تصویری بهمن، گروه علم و فناوری - میثا سبزعلیزاده : سال‌ها، در حالی که ناسا برای ساختن جانشین تعیین‌شده تلسکوپ فضایی هابل تلاش می‌کرد ، من به تلسکوپ جیمز وب به عنوان یک کودک مشکل‌دار فکر میکردم که همیشه به دیر به مدرسه می رسد و دلارهایی را می بلعید که می‌توانست به تلسکوپ‌ها و مأموریت‌های فضایی دیگر برود.
این تلسکوپ به خاطر یک ستاره شناس بزرگ نامگذاری نشده بود بلکه به نام یک بروکرات، مدیر سابق ناسا، جیمز وب که مسئولیت نظارت برعملیات آپولو برای فرود بر ماه را بر عهده داشت نامگذاری شد. این یک تلسکوپ فروسرخ بود که به اخترفیزیکدانان زاویه دید جدیدی از آنچه در فضا می‌گذرد می‌داد، اما فکر نمی‌کردم بتواند تأثیری که هابل گذاشت را داشته باشد. اما باید اعتراف کنم که من اشتباه میکردم.
این تابستان، تابستان وب بوده است. به ندرت هفته ای می گذشت که رسانه های خبری با تصویر چشمگیردیگری توسط دوربین فروسرخ این تلسکوپ مورد توجه قرار نگیرند. تلسکوپ جیمز وب کهکشان‌های دوردست را طوری شگفت‌انگیز ثبت کرده است که وقتی ستاره‌شناسان در تلاش بودند تا تلسکوپ را متمرکز کنند، ابرهای موزون کارخانه ستاره‌سازی سحابی کارینا ، سحابی چرخ گاری Cartwheel و دیگر کهکشان‌های مارپیچی که به نظر می‌رسید با مهره‌های مردی گراس حلقه شده‌اند، به تصویر کشیده شده است.
جدیدترین تصاویری که دوشنبه توسط دوربین مادون قرمز تلسکوپ وب ثبت شده است، جزییاتی حیرت انگیز از سیاره ی مشتری، پادشاه قلمرو منظومه شمسی، را نشان می دهد. تصاویر جدید جزئیاتی را نشان می دهد که اخترشناسان انتظار نداشتند در اطراف نگهبان منظومه شمسی، از جمله دو قمر کوچکتر این سیاره غول پیکر، آمالتیا و آدراستیا، ببینند. این تلسکوپ همچنین حلقه‌های ضعیف مشتری را ثبت کرده است که تنها یک میلیونیم درخشندگی مشتری را دارند ، در پس‌زمینه‌ای از کهکشان کم‌نورتر و دورتر شفق های درخشان در قطب شمال و جنوب سیاره مشتری، تاج مه نور را نیز ثبت کرده است.
ایمکه دی پاتر، اخترشناس دانشگاه کالیفرنیا، برکلی که سرپرستی پروژه مشتری را بر عهده داشت، در یک بیانیه
دنیس اوربای در سال 1998 به تایمز پیوست و از سال 2001 خبرنگار بوده است. او دو کتاب نوشته است: "قلب های تنهای کیهان: داستان جستجوی علمی راز جهان" و "انیشتین عاشق: یک داستان عاشقانه علمی
خبری گفت: صادقانه بگویم، ما واقعاً انتظار نداشتیم که به این خوبی باشد . وی افزود: مشاهدات جدید به ما امکان می دهد تا تعامل دینامیک، شیمی و ساختار دما را در لکه قرمز بزرگ و نواحی شفق قطبی و بالای آن مطالعه کنیم.
چیزی که من اشتباه کردم این بود که از بزرگی تلسکوپ غافل شدم . بله، قابلیت مادون قرمز آن به آن مزیتی برای دیدن کهکشان های بسیار دور و عقب در زمان می دهد. اما علاوه بر آن، آینه اصلی وب، با قطر حدود هفت متر، به هر تلسکوپ دیگری در فضا و روی زمین غلبه می‌کند و این اینه ها جیمز وب را 10 برابر قدرتمندتر از هابل می‌کند و به آن اجازه می‌دهد کهکشان‌های کم نورتر ، دوره های زمان کیهانی - از اینجا تا تقریبا بی نهایت را از همه جا به تصویر بکشد.
تا بحال به این اندازه به کیهان دسترسی نداشیرا منتشر کرده اند به این مساله اشتیم. تیمی از ستاره شناسان به رهبری استیون ال فینکلشتاین از دانشگاه تگزاس در آستین در تحقیقی که اخاره کرده اند تصاویر منتشر شده حاصل اتصال 690 تکه تصویر به اندازه ی قطر یک نی نوشابه هستند.
در یک جهان به چند نی نیاز دارید؟ حتی یک نی هم روزنه ای به راز هستی است. این مملو از کهکشان‌ها است - به گفته دکتر فینکلشتاین، 30000 تای آنها - در همه اشکال، اندازه‌ها و رنگ‌های مختلف، در زمان و مکان های متفاوت، جزایر آفرینش که ممکن است در آنها اتفاقی افتاده باشد یا اکنون در شکوه و عظمت دورافتاده ای در حال رخ دادن است.
با زوم کردن بر روی تصویر نظرسنجی، می توانید در این فضا حرکت کنید، گویی در سفینه فضایی هستید که کارل سیگان در نمایش "کیهان" به آن سفر کرد.
هر چه عمیق‌تر می‌شوی، بیشتر می‌بینی ابرهای پر از ستاره، داوران تنهای رمز و راز، برخی از این کهکشان‌ها ، مربوط به اولین روزهای جهان درخشان هستند، زمانی که مه انفجار بزرگ 200 میلیون یا 300 میلیون سال پس از حرکت بر روی سوئیچ هستی در حال بلند شدن بود اما هنوز این فرضیه به صورت علمی تأیید نشده است،.
هر اتفاقی که در این کهکشان‌ها یا هر شگفتی چرخ‌دار دیگری بیفتد ، گمان می‌کنم در آنجا می‌ماند، گم شده در فضا و در محدوده تصور ما. با نگاهی به خلأ جدید وب، در تلاش برای تصور اینکه زندگی و ماده ممکن است در آنجا چه اشکالی داشته باشند غرق شدم. آیا هرگز می‌توانیم بدانیم یا حتی تصور کنیم که در شاخ کیهان‌شناسی در فراوانی چشمگیری که در تصاویر وب به تصویر کشیده شده است، چه چیزی ممکن رخ داده باشد؟
خیلی وقت بود که اینقدر شیفته منظره بهشت نبودم. به یاد می‌آورم زمانی که نوجوانی بودم با دوستانم در یک شب روشن و شفاف در اطراف یک آتش سوزی رو به کاهش در کوه‌های کاسکید در واشنگتن می‌لرزیدم و درباره سرنوشت جهان بحث میکردم. ستارگان، چنان درخشان، مانند مکاشفه‌ای برای من مانند ابر خیال بودند. ساعت‌ها به ستاره‌ها خیره شدم و در تلاش برای تجربه‌ای درونی از دور بودن آنها بودم. اما شما نمی توانید گام خود را با یک سال نوری اندازه گیری کنید، چه رسد به یک میلیون یا میلیارد سال نوری.
منبع:https://www.nytimes.com/2022/08/23/science/james-webb-telescope-jupiter-galaxies.html
|انتهای پیام|
