از پرتاب دیسک تا پرتاب اعتبار؛ دوومیدانی ایران و حیثیت از دست رفته
به گزارش ایران24، از تیرماه ۱۴۰۳ و هم‌زمان با آغاز ریاست احسان حدادی، قهرمان سابق پرتاب دیسک ایران بر فدراسیون دو و میدانی، این نهاد ورزشی با چالش‌ها و حاشیه‌های متعددی روبرو شده است. در حالی که در ابتدا بسیاری انتقادات را ناشی از «تازه‌کار بودن» رئیس جدید تلقی می‌کردند، اما با گذشت زمان و تداوم مشکلات، موج نگرانی‌ها و پرسش‌ها درباره مدیریت و سیاست‌گذاری این فدراسیون افزایش یافته است.
در ماه‌های ابتدایی ریاست حدادی، مسئولان فدراسیون بارها رسانه‌ها را عامل اصلی حاشیه‌سازی‌ها دانستند و از پاسخگویی صریح به مسائل مطرح‌شده سر باز زدند. این روند تا ماجرای پرحاشیه حسین رسولی، ورزشکار پرتاب دیسک ادامه داشت. رسولی که بارها در فضای مجازی و به‌ویژه صفحه اینستاگرام خود با انتشار ویدیوهایی علیه فدراسیون و مسئولان آن موضع‌گیری کرد، یکی از پرحاشیه‌ترین چهره‌های ماه‌های اخیر این رشته بوده است.
با وجود تخلفات انضباطی متعدد و رفتارهایی خارج از عرف یک ورزشکار حرفه‌ای، حکم انضباطی حسین رسولی تنها سه ماه محرومیت بود؛ تصمیمی که واکنش‌های زیادی در پی داشت. جالب آنکه مدت کوتاهی پس از پایان محرومیت، وی مجددا به اردوی تیم ملی دعوت شد؛ اقدامی که از سوی برخی کارشناسان به مماشات تعبیر شد.
البته در این میان نباید از واقعیتی مهم غافل شد؛ در ماجرای صدور حکم تخلفات، تنها احسان حدادی تصمیم‌گیر اصلی نبوده است. فرآیندهای انضباطی در فدراسیون‌ها معمولاً با دخالت کمیته‌های داخلی و گاهی با اعمال فشارهای بیرونی همراه است. با این حال، رئیس فدراسیون نقش کلیدی در نوع مواجهه با تخلفات دارد و نمی‌توان مسئولیت کامل را از او سلب کرد.
شش ماه پس از آغاز به کار حدادی، بالاخره نشست خبری با حضور وی، پریسا بهزادی و هادی سپهرزاد (سخنگوی فدراسیون) برگزار شد. نحوه برگزاری این نشست، خود گویای بخشی از نابسامانی‌های فدراسیون بود. دعوت خبرنگاران تنها یک ساعت پیش از نشست، سردرگمی و بی برنامگی روابط عمومی و پاسکاری مداوم سؤالات بین مسئولان حاکی از وضعیت نابسامان این فدراسیون بود. با وجود تمام این‌ها، در نشست مذکور نیز پاسخ‌های روشنی به برخی مسائل موجود داده نشد و بیشتر مطالب در سایه‌ای از سکوت و کلی‌گویی پیش رفت.
در میانه این اتفاقات، شکاف عمیق‌تری هم در جامعه دوومیدانی شکل گرفت. بسیاری از ورزشکاران، مربیان و چهره‌های قدیمی دو و میدانی، به سبک مدیریتی احسان حدادی اعتراض علنی کردند.
آنها با نگارش نامه و برگزاری جلساتی با مسئولان وزارت ورزش، خواهان برگزاری مجدد انتخابات فدراسیون شدند. به باور آنها، فدراسیونی که در آن نه شفافیت هست، نه پاسخگویی و نه برنامه‌ریزی مشخص، نمی‌تواند آینده روشنی برای ورزشکاران ترسیم کند. این اعتراضات به‌وضوح نشان‌دهنده نارضایتی جمعی بدنه اصلی دو و میدانی کشور از مدیریت کنونی بود.
با تمام این حاشیه‌ها، وضعیت فنی دو و میدانی نیز جای دفاع چندانی ندارد. در مسابقات مختلف داخلی از جمله جام رمضان، عملکرد ورزشکاران نه‌تنها امیدوارکننده نبود بلکه رکوردها پایین‌تر از حد انتظار حتی خود مسئولان فدراسیون بود.
یکی از چالش‌های مهم فدراسیون فعلی، عدم توجه کافی به جوان‌گرایی و کشف استعدادهای جدید است. در حالی که سال‌هاست برخی چهره‌های ثابت در اردوها و مسابقات حضور دارند، نتایج ضعیف اخیر نشان می‌دهد که نیاز به تغییر رویکرد در این حوزه بیش از پیش احساس می‌شود.
اما شاید مهم‌ترین بحران اخیر، حاشیه‌هایی باشد که در جریان مسابقات قهرمانی آسیا در کره جنوبی اتفاق افتاد. پس از انتشار گزارش‌هایی مبنی بر رفتارهای خارج از عرف سه نفر از اعضای تیم ملی، فدراسیون ناچار به صدور بیانیه‌ای شد. در این بیانیه ضمن ابراز تأسف و عذرخواهی، اعلام شد که بررسی‌های دقیق در حال انجام است و با افراد خاطی برخورد انضباطی خواهد شد: بر اساس گزارش‌های واصله، سه نفر از اعضای تیم ملی مرتکب رفتار ناشایستی در حاشیه مسابقات قهرمانی آسیا شده‌اند. فدراسیون دوومیدانی ضمن ابراز تأسف و عذرخواهی بابت این اتفاق، از نخستین لحظات پس از اطلاع، بررسی موضوع را با دقت در دستور کار قرار داده است.
با این حال، بسیاری معتقدند که ریشه اصلی این بحران در سیاست‌های انفعالی فدراسیون و کوتاهی در برخورد قاطع با متخلفان پیشین نهفته است. همان ورزشکارانی که ماه‌ها پیش خطا کرده بودند و صرفا با احکام سبک مواجه شدند، امروز در میادین بین‌المللی خطاهایی مرتکب شدند که نه تنها وجهه تیم ملی بلکه حیثیت ورزش کشور را نیز زیر سؤال بردند.
ناگفته نماند که شاید اگر اجازه برخورد قاطع و بدون ملاحظه به حدادی داده می‌شد و فشارهای بیرونی مانع تصمیم‌گیری حرفه‌ای نمی‌شد، امروز شاهد چنین آبروریزی بزرگی در میادین بین‌المللی نبودیم. ورزش ایران سال‌هاست که از دخالت‌های بی‌جای افراد ضربه خورده و به نظر می‌رسد این دخالت‌ها همچنان به خاطر منافع شخصی و غیرورزشی در حال تکرار است.
حالا باید دید در موضوع اخیر، وزارت ورزش چه تصمیمی در برخورد با این تخلف آشکار خواهد گرفت. آیا این بار اراده‌ای برای اصلاح وجود دارد یا باز هم با صدور احکام مصلحت‌اندیشانه و بی‌اثر، صورت مسئله پاک خواهد شد!
فدراسیونی که نتواند با قاطعیت در برابر حاشیه‌سازی و تخلفات بایستد، چگونه می‌خواهد برای آینده این ورزش برنامه‌ریزی و مسیر تازه‌ای باز کند؟
