هالووین حمله به ارزش‌های ملی و میهنی ایرانی است/جوانان را نسبت به هویت ملی، میراث فرهنگی و ملی تهی کرده‌ایم
هر سال با فرارسیدن ۳۱ اکتبر (۹ آبان) شهروندان ایالات متحده آمریکا و کانادا با انواع لباس‌ها و ماسک‌های گوناگونی که اغلب موارد ترسناک است شب هالووین را جشن می‌گیرند.
البته در دهه‌های اخیر شهروندان کشور‌های دیگر هم به برگزاری این جشن روی آورده‌اند و همزمان با مردم کشور‌هایی آمریکا و کانادا به استقبال هالووین می‌روند.
در ایران نیز در چند سال اخیر علاقه به این جشن افزایش پیدا کرده است و شاهد فروش انواع ماسک ها، لباس‌ها و ابزار دیگر هالووین و برگزاری ایونت‌های مختلف هالووینی در کافه‌ها هستیم.
همزمان با افزایش علاقه مندی و استقبال شهروندان از این مراسم، هرگونه مراسم، جشن، تبلیغ یا فروش اقلام مرتبط با هالووین در واحد‌های صنفی ممنوع اعلام شده و که عدم رعایت آن منجر به پلمب و برخورد قانونی می‌شود.
اما چرا ایرانیان با وجود داشتن اعیاد و جشن‌های مختلف ملی به جشنی مانند هالووین و یا ولنتاین که در آنها هیچ هویت ایرانی یافت نمی‌شود روی آورده‌اند و به آن ارزش می‌نهند و سعی دارند در این مراسم بهترین خود را ارائه دهند؟
فاطمه مهاجرانی سخنگوی دولت با بیان مخالفت دولت با برگزاری جشن هالووین گفته است: «ما این همه جشن ملی داریم، هالووین کجا بود؟».
اما «این همه جشن ملی» چرا جشن گرفته نمی‌شود و به فراموشی سپرده شده است؟
برای یافتن پاسخ این پرسش شبکه خبری ایران۲۴ گفت و گویی با دکتر «امان‌الله قرایی‌مقدم» جامعه‌شناس و استاد دانشگاه داشته است که در پی می‌آید.
قرایی‌مقدم در توضیح چرایی علاقه مندی جوانان ایرانی به هالووین تصریح کرد: بیگانگی با فرهنگ ملی از کودکستان آغاز می‌شود. در این ۴۷ سال به جای اینکه ما جشن‌های ملی و آیینی، میراث، اسطوره ها، تاریخ، و افتخارات و داشته‌های ملی خودمان را مورد اقبال قرار دهیم، آنها را مورد کم توجهی قرار داده‌ایم. در نتیجه جوانان، امروزه خود را بی هویت احساس می‌کنند و به الگو‌ها و جشن‌های خارجی و غربی مانند هالووین گرایش پیدا می‌کنند. ما جوانان خود را نسبت به هویت ملی، میراث فرهنگی و ملی تهی کرده‌ایم.
وی ادامه داد: تاریخی که در مدارس تدریس می‌شود تا واقعه تنباکو است و به نام هایی، چون کوروش، داریوش، اردشیر، نادرشاه و شاه عباس و شاه سلطان حسین آنطور که باید پرداخته نمی‌شود. حتی نام خیابان‌ها و کوچه‌ها نیز از نام اسطوره‌های ملی و میهنی و میراث ملی برگرفته نشده است. ایران حداقل ۲۵۰۰ سال سابقه تاریخی دارد. ایران، مصر و یونان از قدیمی‌ترین کشور‌های جهان هستند.
این جامعه شناس تصریح کرد: جشن‌هایی مانند هالووین منشا ایرانی ندارد و ضد ارزش‌های ملی و میهنی است و در واقع در عناد با حکومت و دولت محسوب می‌شوند. در حالی که سایر کشورها، چه کشور‌های غربی و چه شرقی مانند چین، ژاپن و کره، کوشش می‌کنند از درون تاریخ، هویت‌های ملی و جشن‌های مربوط به فرهنگ خود را برگذار کنند.
قرایی‌مقدم ادامه داد: ایرانیان در دوران باستان هر ماه حداقل یک روز جشن داشتند که به آن «سور» می‌گفتند. به عنوان مثال در ماه فروردین که عید نورورز نیز در این ماه قرار داشت ۲۲ روز جشن برپا بود که امروزه هیچ یک از این ایاد جشن گرفته نمی‌شود زیرا هیچ ارزشی برای این جشن‌ها قائل نیستیم و آنها را از بین برده‌ایم. به این ترتیب جوانان به جشن‌هایی پرداختند که هویت ملی شان را از بین می‌برد و میراث فرهنگی ما را مورد خدشه قرار می‌دهد.
وی هالووین را نتیجه خود بیگانگی فرهنگی دانست و گفت: روی آوردن به هالووین نتیجه از خود بیگانگی فرهنگی است که مسئولان حکومتی مخصوصا آموزش و پرورش و صدا و سیما در این از خود بیگانگی فرهنگی نقش پررنگی را ایفا کرده‌اند زیرا کشور‌های غربی رسانه‌ای قوی و گسترده دارند و از طریق شبکه‌های اجتماعی و فیلم‌ها و سریال‌ها به تبلیغ فرهنگ و سنت‌های گوناگون خود می‌پردازند.
قرایی‌مقدم افزود: یکی از دیگر دلایلی که افراد مخصوصا جوانان به سمت چنین جشن‌هایی روی می‌آورند، نبود شادی در جامعه است که جوانان را یکسره تسلیم ارزش‌های غلط و منحرف کننده غربی کرده است که اثرات فرهنگی آن بر جامعه بی نهایت مضر است و جوانان را به سمت موسیقی رپ و کی پاپ و اعتیاد وعادات ناپسند دیگر سوق می‌دهد. البته نبود شادی در جامعه تقصیر مسئولان حکومتی است که حتی فرزندان خودشان هم در این منجلاب فرو می‌روند و نتیجه آن را خواهند دید.
