به گزارش رسانه تحلیلی تصویری بهمن به نقل از ایسنا، این ساختار به افزایش محافظت ماسک‌های جراحی کمک و حفاظتی را ارائه می‌کند که تقریبا با ماسک‌های N۹۵ برابر است. این فناوری در ابتدا در اوایل این همه‌گیری برای کمک به رفع کمبود ماسک‌های N۹۵ توسعه داده شد، اما می‌تواند در هنگام شیوع موج‌های آینده کووید-۱۹ و در مناطق کم‌منابع که ماسک‌های N۹۵ چندان در دسترس نیستند، مفید باشد.
همه ماسک‌ها یکسان ساخته نمی‌شوند و در طول یک بیماری همه‌گیر ویروسی آینده، ماسک‌هایی که عملکرد ضعیفی دارند نمی‌توانند چندان که باید از افراد محافظت کنند. این یک مسئله خاص در روزهای اولیه همه‌گیری و زمانی که کمبود ماسک‌های با کیفیت بالا N۹۵ وجود داشت، بود و این مشکل محققان را بر آن داشت تا راه‌حلی ایجاد کنند که بتواند محافظت ارائه شده توسط ماسک‌های جراحی رایج را افزایش دهد.
"جیکوب رابینسون"(Jacob Robinson) از محققان این مطالعه گفت: در آن زمان تهیه ماسک N۹۵ سخت بود، بنابراین منطقی به نظر می‌رسید که ماسک‌های جراحی ضعیفی را که در بیمارستان‌ها می‌بینید، بهبود ببخشیم.
راه حل آنها بر بهبود نقطه ضعف اصلی ماسک‌های جراحی، یعنی شل بودن آنها که طی آن به مقدار قابل توجهی از قطرات موجود در هوا اجازه می‌دهد تا به داخل ماسک فرار کنند، تمرکز داشت. برای اینکه ماسک‌ها محکم‌تر شوند، محققان یک محافظ سیلیکونی ساختند که بر روی ماسک قرار می‌گیرد و قطراتی را که می‌توانند در حین استفاده از آن خارج یا به آن وارد شوند را به شدت کاهش می‌دهد.
محققان برای آزمایش دستگاه خود، چند سر(مانکن) را با فناوری چاپ سه بعدی ایجاد و بررسی کردند که آیا این محافظ می‌تواند به بهبود ماسک جراحی روی اشکال مختلف صورت کمک کند یا خیر. آنها همچنین این آزمایش را بر روی چند داوطلب انجام دادند و از یک دوربین مادون قرمز برای تشخیص هوای گرمی که از ماسک‌ها خارج می‌شود، استفاده کردند و این موضوع به آنها اجازه داد تا میزان نشتی ماسک‌ها را تشخیص دهند.
طراحی محافظ نهایی ۱۵ برابر بهتر از ماسک‌های جراحی معمولی در جلوگیری از فرار قطرات است و می‌تواند برای استفاده مجدد نیز ضدعفونی شده و مورد استفاده قرار گیرد.
