به گزارش رسانه تحلیلی تصویری بهمن به نقل از دیجیاتو، توانایی تحریک و کنترل سلولهای مغز میتواند راه جدید و قدرتمندی برای درک و درمان اختلالات عصبی باشد. دانشمندان دانشگاه «کالج لندن» نوع جدیدی از میکروذرات مغناطیسی را روی موشها مورد آزمایش قرار دادند که میتواند همانند یک کلید مکانیکی کوچک در روشن کردن سلولهای حساس به لمس عمل کند و بدین ترتیب روش جدیدی برای کنترل مغز – در مرحله ابتدایی، برخی از سلولهای مغز – را ارائه دهد.
شباهتهایی میان این پیشرفت و شاخه هیجانانگیز دیگری از تحقیقات متمرکز بر کنترل دقیق سلولهای بدن وجود دارد که «اپتوژنتیک» شناخته میشود. این تکنیک شامل قرار دادن ژنها در تماس با یکدیگر است تا میزان حساسیت آنها افزایش یابد. این کار سبب تحریک آنها با هدف تکسین درد، درمان فلج و بازیابی بینایی انجام میشود.
اگرچه داستانهای موفقیتآمیزی وجود داشته است – مانند موردی که سال گذشته برای اولین بار از اپتوژنتیک برای ترمیم نسبی بینایی در انسان استفاده شد – اما انطباق این فناوری برای استفاده بالینی به دلیل نیاز به اصلاح ژنتیکی سلولها دشوار است. تیم دانشگاه «UCL» با استفاده از میکروذرات مغناطیسی قصد دارد به روش دیگری دست به کنترل مغز بزند.
دکتر « ییچائو یو» سرپرست تیم تحقیق میگوید: « فناوری جدید ما از ذرات مغناطیسی و آهنربا برای کنترل از راه دور و دقیق فعالیت سلولهای مغزی استفاده میکند. نکته مهم این است که چنین کاری بدون وارد کردن دستگاه یا ژن خارجی به مغز انجام میشود.»
در این روش سلولهای مغزی به نام «آستروسیت» مورد هدف قرار میگیرند که میان رگهای خونی مغز و سلولهای عصبی زندگی میکنند و به نوعی پشتیبان نورونها هستند. علاوه بر این، آستروسیتها فعالیت مدارهای عصبی مغز را نیز کنترل میکنند. این سلولها نسبت به لمس شدن بسیار حساس هستند.
پروفسور «مارک لیتگو» نویسنده ارشد این مقاله میگوید: « از آنجایی که آستروسیتها به لمس بسیار حساس هستند، هدف قرار دادن آنها با استفاده از میکروذرات مغناطیسی میتواند به کنترل مغز – یا حداقل بخشهایی از آن – منجر شود. توانایی کنترل آستروسیتها ابزار جدیدی است که به ما کمک میکند بتوانیم اختلالات مغزی و فعالیتهای عصبی را به خوبی شناسایی و کنترل کنیم و در درمان بیماریهای ناشی از این اختلالات – مانند افسردگی – تلاش کنیم.»
این فناوری «تحریک مکانیکی مغناطیسی» و یا «MMS» نامیده میشود و در آن میکروذرات مغناطیسی که با آنتیبادیها پوشانده شدهاند، به آستروسیتها متصل میشوند تا قابلیت کنترل با استفاده از آهنربا فراهم شود.