به گزارش رسانه تحلیلی تصویری بهمن به نقل از تسنیم، فصل بیست و یکم لیگ برتر فوتبال ایران از دو سوم مسابقاتش عبور کرده و استقلال در پایان هفته بیستم با 48 امتیاز در صدر جدول قرار دارد. استقلال برخلاف فصول گذشته از ابتدا روند خوبی در پیش گرفته و از اُفت ابتدای فصل پرسپولیس و میانه فصل سپاهان به خوبی بهره برده و بدون شکست جایگاه تثبیت شده‌ای در صدر جدول برای خود دست و پا کرده است.
این تیم در فصل جاری با هدایت فرهاد مجیدی از لحاظ فنی به هماهنگی و ساختار خوبی دست پیدا کرده و همچنین در بحث مدیریت باشگاه نیز با حضور آجورلو ثبات خوبی ایجاد شده است. استقلال در نقل و انتقالات عملکرد خوبی داشته و یکی از بهترین تیم‌های لیگ برتر را تشکیل داده، بازیکنانی که در راه قهرمانی هر تیمی حضورشان الزامی است و استقلال امسال از این نعمت بزرگ سود می‌برد. همه این امتیازات مثبت در کوران مسابقات نشان از تشکیل یک تیم قدرتمند و با ثبات در فوتبال ایران می‌داد.
با این وجود اما اخیراً قلعه آرام آبی‌ها به مرکز جنگ داخلی و خارجی تبدیل شده که البته تلفاتی هم در بر داشته است. حواشی و چالش‌های امروز استقلال دقیقاً مثل سال‌های قبل از درون در حال رقم خوردن است و شاید منجر به تغییر مسیر تیم در راه رسیدن به یک هدف بزرگ شود، یعنی استقلال در مسیر قهرمانی و در زمانی که روز به روز و لحظه به لحظه آن برای رقم زدن یک موفقیت، حائز اهمیت است، در حال حفر چاهی است تا خود را در آن بیندازد!
دارنده بهترین خط دفاع لیگ با دریافت تنها 6 گل در 20 بازی، با اعزام دو مدافع اصلی‌‌اش به خدمت سربازی مواجه شد, آن هم در حالی که مشمول شدن سیاوش یزدانی و محمدحسین مرادمند از قبل قابل پیش‌بینی بوده و عدم اتخاذ تصمیمات به موقع برای جبران خلاء این بازیکنان، کمی عجیب به نظر می‌رسد و عجیب‌تر اینکه استقلال در این شرایط با جدایی عارف آقاسی دیگر مدافع ملی‌پوش تیمش در نیم فصل نیز موافقت کرد.
موضوع دیگری که با آن می‌توان دریافت که استقلال از درون و به اشتباه در حال تنگ کردن عرصه بر خود است، اظهار نظر‌ها و برخورد‌هایی است که گاه و بی‌گاه و معمولاً بی‌پایه و اساس مطرح می‌شود. به طور مثال صالح مصطفوی که به جای فرهاد مجیدی به نشست خبری بعد از بازی با نساجی رفته بود به بهانه گرفته نشدن پنالتی، فوتبال را به ظلم و بی‌عدالتی علیه استقلال متهم می‌کند، آن هم در شرایطی که به اذعان اکثر کارشناسان تصمیم داور درست بوده است.
از سوی دیگر مدیر رسانه‌ای تیم که یکی از اصلی‌ترین مسئولیت‌هایش کنترل و آرام نگه داشتن جو رسانه‌ای تیم است، در ابتدای نشست خبری اعلام می‌کند که کادر فنی استقلال قصد ندارد به دلیل ظلمی که به این تیم شده، در نشست‌های خبری حضور پیدا کند. گویی که این ظلم از سوی رسانه‌ها به این تیم متحمل شده است. فرهاد مجیدی به دلیل شرایط بد تیمش در همین دو بازی گذشته، 3 مرتبه در نشست‌های خبری بازی‌های لیگ حضور پیدا نکرده و سکوت او نیز می‌تواند به آتش حاشیه‌ها و شایعات دامن بزند.
موضوع دیگری که به فضای رسانه‌ای استقلال و بیشتر ملتهب شدن فضای رسانه‌ای این تیم مربوط می‌شود، بحث بیانیه‌ها و موضع‌گیری‌ها درباره مسائلی است که شاید مطرح کردن‌شان بیشتر از ماهیت وجودی‌شان به تیم آسیب می‌رساند. به عنوان مثال باشگاه استقلال بعد از تساوی با نساجی به زودتر بازی کردن به نسبت پرسپولیس معترض شده و اعلام کرده که 9 روز قبل در نامه‌ای رسمی به سازمان لیگ، خواهان برقراری عدالت در زمان برگزاری بازی‌ها شده است. سؤال این است که چرا باشگاه استقلال در زمانی که 2 امتیاز این هفته را از دست داده به یاد نامه 9 روز پیش خود می‌افتد. ایجاد مسائل حاشیه‌ای دیگر مثل جدا کردن لوگوی قرمز رنگ از روی میکروفن یک خبرنگار نه تنها کمکی به تیم نمی‌کند بلکه باشگاه را وارد حاشیه خواهد کرد.
استقلال امروز بیشتر از اینکه از عوامل خارجی آسیب ببیند، از خودی‌ها می‌خورد. هر موضع‌گیری و تصمیم اشتباهی می‌تواند مانند فردی که در باتلاق دست و پا می‌زند، این تیم را بیشتر فرو ببرد و کار را سخت‌تر کند. اینکه اجازه نمی‌دهند استقلال موفق باشد یا اینکه ظلمی از بیرون به این تیم وارد می‌شود، بیشتر شبیه به فرار رو به جلو در مواجهه با تقصیر‌ها و کاستی‌هاست. اگر بلایی هم سر استقلال آمده بیشتر از داخل خودشان بوده تا عوامل بیرونی. با این شرایط باید دید استقلال می‌تواند از این بحران خودساخته خارج شود یا خیر.
