رسانه تحلیلی تصویری بهمن، گروه ورزش - مهدی زارعی: تیم ملی ولز شب گذشته در فینال پات اول انتخابی جام جهانی 2022 در قاره اروپا با نتیجه یک بر صفر از سد اوکراین گذشت تا بعد از 64 سال دوباره در این جام حضور پیدا کند. این تیم به‌عنوان آخرین تیم اروپایی، جواز حضور در قطر را پیدا کرده و با ایران همگروه شد. تیمهای انگلیس و امریکا، پیش از این به‌عنوان همگروه‌‌های ایران در گروه B شناخته شده بودند و با حضور ولز، این گروه تکمیل شد.
اژدهای فوتبال اروپا با بهره گیری از ستاره‌هایی که اکثر آنها در لیگ جزیره توپ می‌زنند به دنبال حضوری آبرومندانه در قطر است و از گرت بیل، آرون رمزی، کانر رابرتس و وین هنسی می‌توان به‌عنوان چهره‌های شاخص این تیم نام برد.
*تداوم موفقیت ها به جام جهانی ختم شد
برتری مقابل تیمهای اسلواکی، روسیه، ایرلند شمالی و بلژیک. این چهار برد برای صعود ولز به نیمه نهایی یورو 2016 کفایت می کرد؛ نتیجه ای که بهترین نتیجه تاریخ فوتبال ولز بود.
اما این بار روند درخشش ولز ملقب به اژدهایان قرار بود ادامه پیدا کند. در یورو 2020 هم این تیم با برتری مقابل ترکیه و تساوی با سوییس، در گروه خود پس از ایتالیا دوم شد و هرچند این بار در یک هشتم نهایی مقابل دانمارک تن به شکست داد و از گردونه رقابتها کنار رفت، اما برای فوتبالی که تا مدتها در آرزوی حضور در رقابتهای بزرگ بود، این ها نتایجی فوق تصور محسوب می شد. همین حالا می توان در آخرین پست اینستاگرامی فدراسیون فوتبال ولز، عبارت DIOLCH را در زیر تصویر بازیکنان صعود کرده به جام جهانی دید؛ عبارتی به معنای «متشکریم»
*سومین اتحادیه قدیمی فوتبال
ولز سومین اتحادیه فوتبال جهان را پس از انگلیس و اسکاتلند برپا ساخت. با این وصف فوتبال ولز روزگار را همیشه در بیم و هراس سپری کرده است. فیفا فعالیت هایش را بدون بریتانیایی ها آغاز کرد و انگلیس در 1905 به این نهاد پیوست و سپس ایرلند، اسکاتلند و ولز به عضویت فیفا درآمدند. با این حال اختلافات بین بریتانیایی ها و فیفا وقفه ای 20 ساله در حضور ولز در جام جهانی ایجاد کرد. سرانجام با پایان اختلافات و ورود بریتانیایی ها به فیفا، 4 تیم این منطقه امتیازی بزرگ کسب کردند.
مرحله مقدماتی در گروه اول اروپا بین تیم های بریتانیایی برگزار شد. تیم های انگلستان، ولز، اسکاتلند و ایرلند در رقابت های فصل 51-50 مسابقات قهرمانی بریتانیا به مصاف هم رفتند. اتفاقی که بیش از نیم قرن بود همه ساله برگزار می شد. اما این بار دو تیم برتر راهی جام جهانی می شدند. این تنها گروه اروپا بود که دو تیم از آن راهی مرحله نهایی جام جهانی می شدند.
تیم ولز نخستین بازی خود را (4-1) در کاردیف به انگلستان باخت و آن گاه در گلاسکو (2-0) در برابر اسکاتلند نیز شکست خورد. تساوی بدون گل مقابل ایرلند این دو تیم را یک امتیازی کرد و هر دو تیم از صعود به جام جهانی بازماندند. هر چند که اسکاتلند هم هزینه سفر را نداشت و از حضور در جام جهانی امتناع ورزید.
*صعود از مرحله گروهی به لطف بازی تکراری
تیمی که به نمایندگی از ولز در جام جهانی 1958 حضور یافته بود، ترکیبی کامل از بازیکنان لیگ انگلستان بود. تنها بازیکنی که خارج از بریتانیا بازی می کرد، جان چارلز ملقب به غول ولزی بود که در 26 سالگی فوروارد یوونتوس ایتالیا بود. 8 بازیکن تیم ملی نیز اعضای تیم های سوانزی و کاردیف بودند؛ دو باشگاه ولزی که در لیگ انگلیس مسابقه می دادند. به جز این نفرات همه بازیکنان در تیم های انگلیسی بودند. از « یدو بوون» کاپیتان تیم که در آرسنال حضور داشت تا جوانانی 21 ساله همچون روی ورنون (مهاجم بلکبرن) و تروور ادواردز مدافع چارلتون اتلتیک.
ولز در روز 8 ژوئن 1958 در برابر مجارستان نایب قهرمان دوره قبل به تساوی (1-1) دست یافت. آن گاه در روز 11 ژوئن مقابل مکزیک همین نتیجه را تکرار کرد. در این دو بازی جان چارلز و ایوور آلچرچ برای ولز گلزنی کردند. چهار روز بعد در حضور 30287 تماشاگر استادیوم راسوندا سوئد مقابل میزبان نیز به تساوی (0-0) دست یافت. در آن زمان هنوز خبری از قانون تفاضل گل نبود و لازم شد دو تیم مجارستان و ولز در دیداری تکراری به مصاف هم بروند.
*مغلوب پدیده ای به نام پله
دیدار تکراری در روز 17 ژوئن برگزار شد و مجارها در نیمه اول با یک گل از حریف خود پیش افتادند. اما دو گل از سوی آلچرچ (55) و تری مدوین (76) برتری ولز را تثبیت کرد و تیم کم سابقه در جام جهانی راهی یک چهارم نهایی شد.
ولزی ها در این مرحله کاری دشوار داشتند. آن ها در روز 19 ژوئن به مصاف برزیلی رفته بودند که به تازگی پله و گارینشا را وارد ترکیب اصلی خود ساخته بود و دو روز نیز بیشتر از ولز استراحت کرده بود.
مسابقه از ساعت 19 در ورزشگاه اوله وی شهر گوتنبورگ و در حضور 25923 تماشاگر برگزار شد ؛ نبردی پایاپای که تا دقیقه 66 بدون گل بود اما در این لحظه پله اولین گل خود را در جام جهانی به ثمر رساند و شاگردان جیمی مرفی از جام کنار رفتند. برای همیشه! به مدت بیش از نیم قرن، تنها عملکرد قابل قبول ولز، صعود به یک چهارم نهایی مقدماتی یورو 76 بود.
*زیر سایه راگبی
در عرصه رقابت های باشگاه های اروپا هم صعود کاردیف سیتی تا مرحله نیمه نهایی جام در جام اروپا در 1968 بزرگ ترین افتخار ولز بوده است.
تیم ملی ولز حتی در اواخر دهه 1980 که بزرگان فوتبال ولز مثل یان راش، مارک هیوز، رایان گیگز در اوج به سر می بردند نیز نتوانست به توفیقی دست یابد. یکی از دلایل عدم توفیق ولز در فوتبال به رغم آنکه جمعیت ولز تقریبا دو برابر ایرلند شمالی است، محوبیت ورزش راگبی در مناطق جنوبی ولز است. در حالی که فوتبال در مناطق شمالی ولز گسترش یافت.
*شکل گیری لیگ بدون بزرگان
پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و یوگسلاوی، فیفا و یوفا تقاضای جدیدی برای عضویت در اوایل دهه 1990 دریافت کردند. آنها به اعضای خود اعلام کردند برگزاری لیگ باشگاهی توسط اتحادیه هر یک از اعضا ضروری است. در حالی که در ولز مسابقات مستقل باشگاهی جریان نداشت. اتحادیه فوتبال ولز به تکاپو افتاد و مجبور به برپایی لیگ باشگاهی شد. لیگی که پس از مدت ها جدل و درگیری های قانونی بین اتحادیه فوتبال و باشگاه ها شکل گرفت.
با این تفاسیر مناطق کوهستانی مرکز ولز مانعی بین شمال و جنوب آن بودند و مشکل حمل و نقل میان شمال و جنوب ولز خودنمایی می کرد. در عین حال وقتی اتحادیه فوتبال ولز طرح برپایی مسابقات لیگ باشگاهی ولز در فصل 93-1992 را تهیه کرد، 11 باشگاه رسما از پیوستن به آن خودداری کردند. این باشگاه ها در بدنه لیگ انگلستان جای داشتند و رقابت های شان را در دل باشگاه های انگلیس انجام می دادند.
سه باشگاه حرفه ای ولز، یعنی سوانسی سیتی، رکسهم و کاردیف سیتی که از سه شهر پرجمعیت ولز می آمدند، شاخص تر از دیگران بودند و از آنجایی که سایر باشگاه های ولز نیمه حرفه ای به شمار می رفتند، اتحادیه فوتبال این کشور به این سه تیم اجازه داد رقابت های شان را در لیگ انگلیس دنبال کنند که بدین معنا بود که رقابت های لیگ بدون تماشاگران پرشمار آن سه شهر برگزار می شد.
همچنین حضور و صعود به مرحله نیمه نهایی یورو 2016 بزرگ ترین افتخار ملی ولز در نیم قرن اخیر است. امری که این بار با صعود به یورو 2020 و جام جهانی 2022 تداوم یافت.
