به گزارش رسانه تحلیلی تصویری بهمن، به نقل از مهر؛ شروع نقدها و گلایه‌ها از یک سو و تعریف و تمجیدها از سوی دیگر درمورد یک رویداد خاص باعث بوجود آمدن نگاه‌های مثبت و منفی نسبت به این رویداد شد.
روز دوشنبه ۲۷ تیرماه مصادف با عید غدیر خم، قرار بود برای نخستین بار در شهر تهران جشنی عظیم با محوریت اصلی هیئات، مساجد و گروه‌های مردمی برپا شود. از هفته‌ها قبل ایده این طرح کلید خورد و در گام نخست قرار بود با حدود ۶۵ موکب از میدان راه آهن تا میدان تجریش این جشن برگزار شود.
ثبت نام اولیه گروه‌های مردمی به منظور برپایی موکب ها انجام شد. بعد از مدتی که موکب ها استقبال خوبی از این جشن کردند بنا شد تا ابعاد این جشن وسعت پیدا کرده و حتی مسیر هم تغییر کند تا جشن باشکوه‌تر برگزار شود.
البته شاید نخستین عدم هماهنگی از همین جا شروع شد که به دلیل افزایش موکب ها افرادی که بنا بود تا مسئولیت ارتباط بین موکب ها و مسئولان دولتی را داشته باشند با ناهماهنگی مواجه شوند و در این میان موکب ها سردرگم شوند که اصلاً برای برپایی یک موکب با کدام نهاد و چه شخصی باید هماهنگی‌های لازم انجام شود.
به عنوان مثال در روز جشن چندین نفر با لیستی در دست به دنبال مستقر کردن موکب ها بودند و بعضاً سر یک محل موکب اختلاف نظرهایی رخ می‌داد که اگر از روزهای قبل هماهنگی مناسبی مانند مراسم اربعین وجود داشت هر موکب می‌دانست که باید در کجا مستقر شود و کارش را برای خدمات رسانی انجام دهد، یا از تناقضاتی که در روز اجرا با آن مواجه شدیم می‌توان به این موضوع اشاره کرد که برخی قسمت‌های مواکبی که بزرگ‌تر بودند را به سازمان خاصی اختصاص دادند تا آنها هم بتوانند در این جشن سهیم باشند!
پس از تبلیغات گسترده به وسیله صدا و سیما و بنرهای شهری و حتی خود موکب ها، رفته رفته این جشن عظیم که نامش «مهمونی ۱۰ کیلومتری» شده بود، مورد توجه بسیاری از مردم قرار گرفت.
هیئت‌ها و مساجد و گروه‌های مردمی سالهای قبل در محله‌های خودشان در مناطق مختلف شهر مشغول طبخ غذا، اطعام و خدمت رسانی به مردم بودند. اما برخلاف سالهای قبل که حجم عظیمی از منابع و انرژی آنها صرف اطعام می‌شد، امسال قرار شد در یک خیابان به صورت متمرکز کنار هم بیایند و با ظرفیت کمتر و امکانات محدودتر خدمت رسانی به مردم را داشته باشند.
همین موضوع یکی از نکات منفی مهمانی ۱۰ کیلومتری بود. چون از تمام ظرفیت موکب داران استفاده نشد. کمبود فضا، سختی جابجایی وسایل، دیر تحویل دادن موکب ها، حجم زیاد مردم و به تبع بالا رفتن سرعت خادمین باعث شد علاوه بر خستگی بیش از حد خادمان، نتوانند از بیشتر توان خودش از نظر منابع استفاده کنند.
در واقع این نکته منفی را می‌توان از زاویه‌ای دیگر نگاه کرد. این جشن باعث شد تا حجم کار گسترده در سراسر شهر کمتر شود و بجای خدمت رسانی به نقاط مختلف شهر، فقط قسمتی از شهر خدمت بگیرند و در این شادی سهیم شوند.
اما باید اشاره کرد این تمرکز گرایی نکات مثبتی هم داشت. از مواردی که می‌شود به آن اشاره کرد جمع شدن مردم از مناطق گوناگون و سلایق مختلف در کنار هم است که باعث ایجاد همبستگی بیشتر شده بود.
یکی از دیگر نکات مثبت را می‌توان به حق انتخاب مردم در بهره مندی از خدمات مواکب مختلف اشاره کرد به گونه‌ای که اگر خانواده‌ای فرزند کوچک داشت می‌توانست در موکب فرهنگی کودک به نقاشی بپردازد و چند موکب آن طرف تر بستنی ای میل کند.
کسانی که اربعین مسیر پیاده روی نجف تا کربلا را طی کرده اند این موضوع را بهتر درک می‌کنند که چقدر حق انتخاب داشتن در انتخاب نوع غذا و پذیرایی لذت بخش است.
باید ذکر کرد در تبلیغاتی که صورت می‌گرفت نکته‌ای که بر روی آن تمرکز بیشتری شده بود، به عامل مردمی بودن این رویداد اشاره شده بود به نحوی که موکب دارهای مختلف به دور از گرفتن برنامه‌ای از مسولان دولتی می آیند و به مردم خدمت رسانی می‌کنند.
این موضوع تا زمانی نکته مثبتی بود که ساعت ۱۸ روز دوشنبه دیده نشده بود. با افزایش جمعیت به خصوص در نقاط شروع مسیر اعلام شده از چهارراه ولیعصر (عج) تا پارک وی، بیشتر و بیشتر اهمیت برنامه ریزی دقیق‌تر مورد توجه قرار می‌گرفت. با ازدحام جمعیت و گرمای هوا، نیاز به نوشیدنی به خصوص آب اهمیت پیدا کرد و بسیاری از مردم، مجبور بودند تشنه مسیر را طی کنند.
نقدی که عده‌ای به این مهمان وارد دانستند تا در سالهای آتی رفع شود این است که وقتی تبلیغات از رسانه ملی پخش می‌شود پس حتماً تمام جوانب کار از طرف ارگان‌های مختلف سنجیده شده است و همین موضوع باعث شده بود تا مردم با خیالی آسوده پا به خیابان ولیعصر (عج) بگذارند. ولی این عدم مشخص بودن برنامه که نه مردمی بودنش کاملاً به چشم می‌آمد و نه دولتی بودنش، باعث شد تا این آشفتگی در بعضی نقاط به چشم آید.
لحظه به لحظه جمعیت زیاد می‌شد و این موضوع حیرت موکب داران را برانگیخته می‌کرد. غذا، نوشیدنی‌ها، خوراکی‌ها و هدایایی که قرار بود تا ساعت ۱۰ شب تقدیم مهمانان مهمونی ۱۰ کیلومتری شود، در بعضی از موکب ها در همان یکی دو ساعت اول به اتمام رسید به طوری که مردم پیاده ساعت‌های پایانی حتی یک لیوان شربت برای نوشیدن پیدا نمی‌کردند.
تراقیک خیابان، ازدحام و عدم ظرفیت وسایل حمل و نقل عمومی مثل مترو باعث خستگی و کلافگی برخی از مردم شده بود. این در حالی بود که از همان زمان‌های ابتدایی که پلیس راهور اعلام کرد مسیر برای عبور وسایل نقلیه باز است تعجب برانگیز بود چون حتی اگر جمعیت کمتر از این مقدار هم بود باز دچار مشکلاتی می‌شد.
مهمانی ۱۰ کیلومتری عید غدیر خم اگرچه برای اولین بار برگزار شد و حرکتی نو و بسیار خوب بود و نکات مثبتی از جمله همدلی مردم و حضور اقشار مختلف مردم را شامل می‌شد. توانست تجربه شیرینی را برای مردم تهران رقم بزند. می‌توان امیدوار بود سال آینده با برنامه ریزی دقیق‌تر و کسب تجربه از رویداد امسال یک مهمانی باشکوه را شاهد باشیم.
