به گزارش رسانه تحلیلی تصویری بهمن، به نقل از فارس، نشریه «فارین پالسی» در تحلیلی نوشت، برای دهه‌ها، رایج‌ترین باور در تشکیلات سیاست خارجی واشنگتن این بوده که «ناتو» برای ایالات متحده ارزش فوق العاده‌ای دارد. همانطور که «ویلیام برنز» رئیس سازمان سیا در خاطرات خود نوشت، گسترش این ائتلاف به عنوان یک موضوع مهم و بدون لحظه‌ای درنگ نسبت به آن، در بطن سیاست‌های ایالات متحده قرار داشته است.
*هدر دادن ۸ تریلیون دلار در عراق و افغانستان
فارین پالسی با پرداختن به بحث مفید بودن ناتو برای آمریکا و مخالفان آن و این استدلال که ناتو ریشه شکوفایی و آزادی عظیم اقتصادی است که آمریکایی ها از آن برخوردارند و به جنگ‌های آمریکا پس از ۱۱ سپتامبر، مدیریت ماموریت‌های ضد دزدی دریایی در خارج از کشور در شاخ آفریقا ،چین، موضوع تغییرات آب و هوایی، و فناوری‌های مخرب پیشرفته ،مهاجرت و تروریسم کمک می‌کند نوشت، ایالات متحده ۸ تریلیون دلار، جان هزاران نفر و تقریباً دو دهه زمان را در عراق و افغانستان هدر داد.
اما یک مشکل بزرگتر وجود دارد. ناتو واکنشی به بیماری همه گیر یا ضد دزدی دریایی نشان نداده و هیچ قابلیتی و اختیاری ندارد. ناتو یک اتحاد نظامی قدیمی است. معضل مهاجرت یا رواج اطلاعات نادرست از سوی دشمنان هر چقدر هم مشکلات بزرگی باشند، این اتحاد برای مقابله با این مشکلات طراحی نشده است. ناتو طبق معاهده و ساختار اداری‌‌اش، یک اتحاد نظامی است که تنها برای حفظ امنیت اعضای خود اختصاص داده شده است.
*ایده حضور ناتو در اروپا و دفاع از عمق
این نشریه در ادامه این مطلب با اشاره به سوابق ناتو در گذشته نوشت، با توجه به خاستگاه ناتو به عنوان یک اتحاد نظامی با هدف جلوگیری از تجاوزات شوروی سابق نوشت، باید پرسید با خروج شوروی و سقوط آلمان‌ها، چرا ایالات متحده برای ماندن در آن پس از جنگ سرد به شدت تلاش کرد؟ پاسخ ساده است: ناتو وسیله‌ای برای حفظ ایالات متحده به عنوان بازیگر امنیتی مسلط در اروپا بوده و همیشه است. حتی در گزارش اندیشکده «رند» که «مک اینیس» در حمایت از ایده «دفاع در عمق» در اروپا به آن اشاره می‌کند، آمده است که متحدان در آن برهه آنقدر ضعیف بودند که نمی توانستند اتحاد جماهیر شوروی را به تنهایی مهار کنند.
همانطور که در آن گزارش مشاهده می‌شود، قرار نبود چهار لشکر که کنگره موافقت کرد سال ۱۹۵۰ به آلمان بفرستد همیشه در آنجا بمانند. درعوض، زمانی که اروپای غربی به اندازه کافی بهبود یافت تا بتواند بازدارندگی متعارف را اعمال کند، نیروهای ایالات متحده باید از اروپا خارج می‌شدند.
این نشریه سپس نوشت، اروپای غربی به اندازه‌ای بهبود یافته بود که کمتر از یک دهه بعد، بازدارندگی متعارف خود را به کاربرد. در سال ۱۹۵۹، در یادداشتی، رئیس جمهور ایالات متحده، «دوایت دی. آیزنهاور» با اظهار تاسف گفت: «اروپایی‌ها اکنون تلاش می‌کنند این استقرار را به عنوان تعهد دائمی و قطعی در نظر بگیرند. ما عملاً کل نیروی بازدارنده راهبردی را به دوش می‌کشیم، همچنین فعالیت‌های فضایی و برنامه‌های اتمی را انجام می‌دهیم. ما برای بیشتر زیرساخت‌ها هزینه کردیم و نیروهای هوایی و دریایی بزرگ و همچنین شش لشکر را حفظ کردیم.»
*اروپا نیازی به ناتو ندارد
فارین پالسی با زیر سئوال بردن حضور آمریکا در قالب ناتو در اروپا ادامه داد، آیا ایالات متحده باید برای همیشه تامین کننده اصلی امنیت در اروپا باقی بماند؟ تحولات اخیر در اروپا، با توجه به تهاجم روسیه به اوکراین نشان می‌دهد که چنین نیست . آلمان نه تنها خط لوله نورد استریم ۲ را لغو نکرد بلکه یک صندوق ۱۰۰ میلیارد یورویی (۱۰۷ میلیارد دلاری) برای تقویت دفاع خود ایجاد کرد و پس از آن متعهد شد که ۲ درصد از تولید ناخالص داخلی خود را برای دفاع هزینه کند. لهستان و چندین کشور دیگر تعهدات مشابهی برای افزایش هزینه‌ها دادند.
در سال ۲۰۲۲، متحدان ایالات متحده آنقدر ضعیف نیستند که نتوانند روسیه را به تنهایی مهار کنند. آنها صرفاً به دلیل این باور مستدل که ایالات متحده این کار را برای آنها انجام خواهد داد، از انجام این کار خودداری می‌کنند و بر این اساس مردم اروپا از هزینه دلارهای مالیاتی خود برای اولویت‌های داخلی سود خواهند برد.
فارین پالسی در خاتمه با تاکید بربی‌نیازی اروپا به ناتو برای دفاع از خود نوشت، ایالات متحده در حالیکه با چین در حال رشد رقابت می‌کند، نمی‌تواند نقش خود را به عنوان سنگ بنای امنیت اروپا حفظ کند.
