به گزارش رسانه بهمن، اتوبوس خوابی سوژه مشترک برخی رسانههای اصلاحطلب با رسانههای ضدانقلاب شده است. بیبیسی طبق روال مرسوم خود از تکنیک تعمیم استفاده میکند و سریعا شروع به امتداد یک سوژه به ادوار گذشته ایران میکند. این رسانه با تیتر " اتوبوس خوابی و ماشین خوابی چیست و چقدر در ایران سابقه دارد؟" به استقبال این سوژه رفت.
رسانههای اصلاحطلب اما کمی رو بازی میکنند و افراد را مورد هدف قرار میدهند. روزنامه آفتاب یزد در واکنش به اظهارات رئیس شورای شهر که گفته بود: " قاعدتا اجازه چنین کارهایی را نباید داد اما کسی که در اتوبوس خوابش برد کاری نمیشود کرد" تیتر زد:
سایت خبری عصر ایران هم در واکنش به همین مصاحبه چمران نوشت: " آقای چمران! اتوبوس خواب ها را خواب نبرده؛ شما مسؤولان خواب هستید"
ایسنا در گزارشی تحت عنوان: "ما زامبیهای شب نیستیم" تلاش میکند روایتی از یک شبخوابی در اتوبوس ارائه کند. در بخشی از این گزارش از زبان یکی از اتوبوسخوابها مینویسد: "اسم مان را زامبی های اتوبوسی گذاشته اند، اما ما زامبی نیستیم، فقط جایی گرم و نرم برای خواب پیدا کرده ایم".
روزنامه ابتکار همین گزارش را در صفحه یک خود کار میکند. ابتکار تلاش میکند علاوه بر اینکه نوک تیز قلم خود را به سمت شهرداری بگیرد یک قدم رو جلو نیز بردارد و ماجرا را به سمت مجلس شورای اسلامی هم بچرخاند. این روزنامه با انتشار یک طرح گرافیکی با تیتر: "ببینید: از مجلس خوابی تا اتوبوس خوابی!" میخواهد به مخاطب القا کند که علت اتوبوس خوابی ناشی از خواب نمایندگان مجلس است.
الهام فخاری نیز که تا همین چند ماه پیش نماینده شورای شهر تهران بود هم «عریانی فقر» را نوشت و از مسؤلین خواست بهجای فرافکنی، جلوی «شتاب فلاکت» ایستادگی کنند!
راهکار جریان سیاسی مطلوب این رسانهها چه بود؟
لازم است یادآوری کنیم اصلاحطلبان تا همین چند ماه قبل خود متولی ماجرا در شهرداری و دولت بودند؛ حتی اگر یکی دوسال قبلتر برویم مجلس شورای اسلامی نیز نماینده اصلاحطلب کم نداشت. خب این جریان چه راهکاری پیشنهاد میداد؟
«عقیمسازی»! اساسیترین برنامه اصلاحطلبان برای بیخانمانهای تهرانی بود. برنامهای که بار نخست توسط شهیندخت مولاوردی معاون حسن روحانی مطرح شد. ایدهای که مورد اقبال رسانههای اصلاحطلب قرار گرفت. مثلاً همسر بزرگمهر حسینپور کارتونیست اصلاحطلب نوشته بود: «چه معنی داره از این افراد با پول مردم حمایت کرد؟»
همسر وی، سیما حق شناس نیز در واکنش به ماجرای «گورخوابها» این چنین نوشته بود: «نمیشود که اینها تولید مثل کنند و بعد دولت با سرمایه مردم تولیدات اینها را سیر کند... تنها راه حل واقعی کنترل کردن جمعیت کارتن خوابها و حاشیه نشینها، عقیم کردن اجباریه و...»
چرخدندههایی که هنوز«لِه» میکند!
دوره ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی دولت سازندگی یک استدلال ساده و یک خطی داشت: " اگر در فرآیند تعدیل، ۱۵ درصد جمعیت کشور که عموما دهکهای محروم جامعه بودند در زیر چرخهای توسعه له شوند، اشکال ندارد". همین شد که با سیاستهای اقتصادی دولت هاشمی تورم به ۴۹.۵ درصد رسید.
این سبک سیاستورزی در دولت حسن روحانی نیز به نحو دیگری ادامه یافت. نتیجه دولت تدبیر و امید نیز شد تورم ۵۸ درصدی امسال!
دستاوردهای اقتصادی دولت روحانی اما منحصر به نرخ تورم باقی نماند؛ وزیر ساختماننسازِ دولت او مسکن مهر را «مزخرف» میدانست. آخوندی بعد از ۶ سال وزارت در مراسم تودیع خود گفت: «افتخار این دولت این است که حتی یک واحد آپارتمان نساخت!»
عرضه و تقاضا؛ همین عنصر ساده در همه سالهای دولت روحانی برای تنظیم بازار ساختمان نادیده گرفته شد. وقتی مسکن مناسبی برای عرضه به مصرفکنندگان نبود، البته که نرخها تصاعدی بالا خواهد رفت. آنقدر که حالا در شهری مانند تهران، «اجاره مسکن» ۷۰درصد سبد هزینههای خانوار را تنهایی فرو میبلعد.
کار به جایی رسید که هاشمی استاندار پیشین تهران در دولت روحانی گفت: " امکان ایجاد ممنوعیت برای مهاجرت به تهران سخت است و باید همچون سایر کشورهای پیشرفته، هزینه زندگی در شهرهای بزرگ را بالا برد تا از ورود جمعیت کم کرد".
منطق و راهکار شهرداری تهران اکنون چیست؟
حل و رفع ماجرای کارتن خوابی، اتوبوسخوابی و ... که همه ناشی از فقر و مشکلات مالی و فرهنگی است یک برنامه جامع میطلبد. اما تا زمانی که چنین اتفاقی بیافتد شهرداری تهران گرمخانهها را فعالتر میکند. حتی برای آنها که به هر دلیلی نمیخواهند در گرمخانهها باشند چند اتوبوس در نظر گرفته بود تا از سرمای شب در امان باشند.
توکلیزاده معاون فرهنگی اجتماعی شهرداری تهران میگوید ساماندهی گرمخانهها در دستور کار قرار گرفته و در حال حاضر بیش از ۲ هزار نفر از طریق گرمخانهها میتوانند خدمات مربوطه را دریافت کنند و شبها در گرمخانهها اسکان یابند.