حاکمیت سرمایه داری در سینمای ایران همه چیز را به نفع خود قربانی می‌کند/چیزی به نام حقوق کودک بازیگر در سینمای کشور وجود ندارد
منوچهر اکبرلو روز دوشنبه پنجم خرداد ۱۴۰۴ در گفت و‌گو با شبکه خبری ایران ۲۴، درباره قوانین حضور کودکان در سینما و رعایت حقوق کودک بازیگرها توضیحاتی ارائه داده وعنوان کرد که به این مسئله در سینما کم توجهی می‌شود.
وی درباره بازیگران کودک گفت: برای تولید فیلم‌های سینمایی در میان نقش‌ها همواره نیاز به حضور کودکان و نوجوانان بوده و این امری طبیعی است. در هنرهایی نزدیک به سینما مثل تئاتر بزرگسالان می‌توانند با استفاده از قرادادهای نمایشی نقش کودکان و نوجوانان را بازی کنند اما در سینما باید از خود بچه‌ها استفاده کرد.
اکبرلو افزود: مسئله مهم این است که حقوق کودکان در سینمای ما وجود ندارد. هیچکدام از اصولی که مربوط به روانشناسی کودک و برگرفته از حقوق کودکان باشد، در سینما رعایت نمی‌شود. به عنوان مثال میزان ساعت حضور یک کودک در سر صحنه و ضبط فیلم باید محدودیت‌هایی داشته باشد که به کودک فشاری وارد نشود. همچنین باید به تاثیری که فیلمبرداری روی درس خواندن کودک می گذارد توجه شود. میزان خواب کودک و حضور وی سر صحنه هم از موادری است که باید رعایت شود.
این نویسنده و منتقد سینمایی در عین حال عنوان کرد: برخی که هم تعدادشان خیلی اندک است این موارد را رعایت می‌کنند و در کنار کودک بازیگران از مشاوران تربیتی، روانشناسان و یا معلمان استفاه می‌کنند.
اکبرلو تصریح کرد: این برمی گردد به اینکه ما در جامعه هم حقوق کودکان را به اندازه کافی رعایت نمی‌کنیم. نوع برخوردی که در مدرسه و در اجتماع شاهد هستیم به گونه‌ای است که حقوق کودکان برگرفته از قوانین بین‌ا‌‌‌‌‌‌‌‌لمللی و حتی قوانین داخلی و نیز حقوق کودک در سنت‌های ایرانی و اسلامی، آنگونه که باید رعایت نمی‌شود.
وی افزود: حاکمیت سرمایه و سرمایه داری در سینما همواره همه چیز را به نفع خود قربانی می‌کند و یکی از چیزهایی که قربانی میی شود حقوق کودکان است. متاسفانه شاهدیم که بچه‌ها در طول ضبط فیلم‌ها و مخصوصا پس از پایان آن دچارآسیب‌هایی می‌شوند که باعث می‌شود برخی سینما را ببوسند و کنار بگذارند.
اکبرلو درباره والدینی که خود از اهالی سینما هستند، عنوان کرد: والدین سینمایی به دو دسته تقسیم می‌شوند؛ برخی سعی می‌کنند به خاطر حضور خود و ارتباطاتی که دارند، کودکانشان را وارد این عرصه کنند. در مقابل آنهایی که به آینده کودک و به روان کودک اهمیت می‌دهند، کمتر این تمایل را دارند. این افراد اگر هم کودکشان را وارد پروژهای کنند، از عوامل فیلم می‌خواهند که موارد روحی و روانی مربوط به کودک را رعایت کنند. البته به سختی می‌توان به این مورد رسیدگی کرد زیرا در پروسه تولید معمولا به اینگونه موارد، کم توجهی یا بی توجهی می‌شود.
