جامعه‌شناس: پدیده «شوگر مامی» و «شوگر ددی» نتیجه ناتوانی دولت در تأمین نیازهای اولیه جوانان است
در سال‌های اخیر پدیده «شوگر مامی» و «شوگر ددی» در جامعه ایرانی بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. در این نوع روابط، دختران و پسران جوان با مردان و زنانی که اختلاف سنی آنها گاه بیش از ۲۰ سال است، وارد ازدواج یا رابطه می‌شوند.
حتی چندی پیش در یکی از کافه‌های تهران رویدادی برگزار شد که در آن دختران متولد دهه ۸۰ و مردان متولد دهه ۶۰ حضور یافتند تا یکدیگر را ملاقات کنند؛ خبری که بازتاب گسترده‌ای در شبکه‌های اجتماعی داشت.
برخی جوانان در آغاز دهه سوم زندگی خود، به جای پیمودن مسیر‌های معمول مانند ادامه تحصیل، یافتن شغل و تلاش برای تحقق آرزوهایشان، راه میانبر را انتخاب کرده و به سمت ازدواج با افراد بسیار بزرگ‌تر از خود می‌روند.
مهم‌ترین دلیل این انتخاب، احساس بن‌بست در مسیر‌های عادی و ناتوانی در دستیابی به آینده‌ای روشن است؛ برداشتی که بسیاری آن را از شرایط زندگی اطرافیان خود گرفته‌اند.
این پدیده نوظهور می‌تواند پیامد‌های روانی و اجتماعی قابل توجهی برای جامعه ایرانی در پی داشته باشد.
در این خصوص، شبکه خبری ایران۲۴ گفت‌وگویی با دکتر «امان‌الله قرایی‌مقدم»، جامعه‌شناس و استاد دانشگاه، ترتیب داده است که در پی می‌آید
قرایی‌مقدم با اشاره به رواج پدیده «شوگر مامی» و «شوگر ددی» در ایران تصریح کرد: این مسئله عمدتاً ناشی از فشار‌های اقتصادی و ناتوانی دولت در تأمین نیازهای اولیه قشر جوان است. امروزه بسیاری از پسران جوان به دلیل نداشتن شغل، مسکن و امکانات رفاهی به دنبال زنان مسن‌تر می‌روند و دختران جوان نیز به همین دلایل به ازدواج با مردان میانسال گرایش پیدا کرده‌اند.
وی ادامه داد: در گذشته حداکثر اختلاف سنی مورد پذیرش ۳ تا ۴ سال بود اما اکنون به دلیل شرایط اقتصادی موجود اختلاف سنی بیش از ۲۰ سال نیز رایج شده است. البته این گونه ازدواج‌ها دوام ندارند زیرا در این گونه موارد محبت، عشق، دلبستگی و پایبندی به تعهدات زن و شوهری کمتر است و ازدواج صرفا جنبه اقتصادی دارد.
این استاد دانشگاه با اشاره به نظریه پیتیریم سوروکین جامعه‌شناس برجسته گفت: طبق نظریه پیتیریم سوروکین جامعه‌شناس و استاد دانشگاه هاروارد، ذهنیت حاکم بر جوامع کنونی ذهنیت حسی و مادی است و دوره عقلانی که در زمان یونان باستان حاکم بود و دوران شهودی که از قرن ۵ تا ۱۴ را در بر می‌گرفت به پایان رسیده است و از قرن ۱۶ تا کنون آنچه ذهنیت مردمان را تحت سلطه خود قرار داده است مادیات و اقتصاد است؛ بنابراین این نوع ازدواج‌ها نتیجه اوضاع نابسامان اقتصادی است که دختری جوان به جای لذت بردن از زندگی و ازدواج با شخصی مناسب تن به ازدواج با یک مرد میانسال می‌دهد.
این جامعه شناس افزود: این پدیده خطرناک و شومی است زیرا این نوع ازدواج‌ها نه‌تنها پایدار نیستند بلکه زمینه‌ساز آسیب‌های اجتماعی گسترده‌ای همچون روابط نامشروع، فحشا و مصرف مواد مخدر و ... خواهند بود و بی بند و باری را در جامعه افزایش خواهند داد.
قرایی‌مقدم ادامه داد: این پدیده نمایانگر آن است که جامعه، دولت و حاکمیت نتوانستند امکانات ازدواج را برای دختران و پسران فراهم کنند. علاوه بر این قضیه به دلیل شرایط حاکم بر جامعه بسیاری از جوانان از ایران خارج می‌شوند و فرار می‌کنند. وقتی چه کارگر ساده و چه متخصص ماهر از ایران فرار می‌کنند پس جوانان در انتخاب همسر دچار مشکل می‌شوند. به این ترتیب جوانان احساس ناامنی می‌کنند به این گونه ازدواج‌ها روی می‌آورند.
وی افزود: در این گونه ازدواج‌ها به جز شرایط نابسامان اقتصادی، عامل به تاخیر افتادن ازدواج جوانان نیز دخیل است.
این جامعه‌شناس تاکید کرد: البته باید توجه داشت که نوع خانواده جوانانی که به این ازدواج‌ها روی می‌آورند نیز بسیار اهمیت دارد، نوع خانواده، بدسرپرستی، بی سرپرستی، تک سرپرستی و در کل محیط خانوادگی نیز در گسترش این پدیده شوم در جامعه دخیل است.
وی افزود: این پدیده از درون جامعه ایرانی اتفاق افتاده است. البته این پدیده در غرب هم وجود دارد ولی در ایران نوظهور است. هیچ دختر جوانی حاضر نیست مگر به اجبار با مردی میانسال ازدواج کند.
