روانشناس و پژوهشگر اجتماعی: اقشار مرفه بیشتر به دنبال رمالی و فال گیری هستند/درآمد رمال ها از استادان دانشگاه بیشتر است

واژه «رمال» از ریشه عربی «رمل» گرفته شده که به معنای شن یا خاکریز است، چون در گذشته، فال و پیشگویی اغلب با رسم خطوطی روی شن یا خاک انجام می‌شد. فالگیر‌ها روی زمین خط می‌کشیدند، نشانه‌ها می‌گذاشتند و با تفسیر این خطوط و نمادها، آینده را پیش‌بینی می‌کردند. به همین دلیل، شخصی که این کار را انجام می‌داد «رمال» نامیده می‌شد و به عمل او «رمالی» می‌گفتند.

رمالی، جادوگری و فالگیری از دیرباز، در فرهنگ‌ها و تمدن‌های مختلف وجود داشته است. در مصر باستان، ستاره‌شناسان و جادوگران با استفاده از نماد‌های آسمانی و طلسم‌ها به پیش‌بینی سرنوشت حکام و مردم می‌پرداختند. در اروپای قرون وسطی، جادوگران و ساحران با استفاده از گیاهان، سنگ‌ها و نماد‌های خاص نقش شفادهنده و مشاور را داشتند و حتی در برخی دربار‌ها مشاور حکام بودند. در هند، از گذشته فالگیری با استفاده از خطوط کف دست و طالع‌بینی نجومی رایج بوده است، و در آفریقا نیز روحانیون محلی و شمن‌ها با انجام آیین‌های سنتی به راهنمایی مردم و پیشگویی می‌پرداختند. 

اما با وجود پیشرفت علم و تکنولوژی امروزه نیز در بسیاری از کشورها، از ایران و هند گرفته تا آفریقا و آمریکای، مراجعه به رمال‌ها، فالگیر‌ها و جادوگران هنوز رایج است. مردم برای تصمیم‌گیری درباره زندگی، ازدواج، شغل یا مسائل شخصی، همچنان به این روش‌ها تکیه می‌کنند و باور به جادو و پیشگویی بخشی از سنت‌های فرهنگی باقی مانده است.

در این خصوص شبکه خبری ایران ۲۴ گفت‌وگویی با دکتر «افشین طباطبایی» روانشناس، نویسنده و پژوهشگر اجتماعی ترتیب داده است که در پی می‌آید: 

طباطبایی با اشاره به تاریخ بشر تصریح کرد: از دیرباز انسان‌ها، حکام و فرمانروایان، پیشگو‌ها و ستارشناسانی برای پیش‌بینی آینده به کار می‌گرفتند. با گذشت زمان و با افزایش دانش بشری نقش پیشگو‌ها به مشاوران تغییر کرد. مشاورینی که با خرد و دانش خود مسائل را می‌سنجیدند و تجزیه و تحلیل می‌کردند.

وی ادامه داد: ولی متاسفانه هنوز در دنیای امروزی موضوعی به نام جادوگری، سحر و جادو، رمالی، فال قهوه و انواع فال، تعبیر خواب و ... نه تنها در ایران بلکه در سراسر دنیا وجود دارد. همچنین امروزه مشاهده می‌شود که درآمد یک رمال از یک روانشناس و یا استاد دانشگاه بیشتر است. دلیل این امر آن است که انسان‌ها خودباوری و اعتماد به نفس ندارند، و حاضر نیستند به عقل و خرد خود و مشورت با آدم‌های کاربلد تکیه کنند. 

این پژوهشگر اجتماعی ادامه داد: عادت مراجعه به رمال باعث می‌شود که افراد کم کم دچار استرس و وسواس شوند و مدام منتظر بمانند تا اتفاقی که رمال به آنها قول داده برایشان بیافتد یا نیفتد. به عنوان مثال وقتی شخصی به فالگیر مراجعه می‌کند و بسیار به آن شخص و درستی حرف‌هایش اعتماد دارد و آن شخص فالگیر اتفاقی را برایش پیشگویی می‌کند، فرد همواره منتظر این است تا آن اتفاق رخ دهد و زمانی که این اتفاق رخ نمی‌دهد فرد را دچار اضطراب می‌کند. ولی آینده‌ای را که منعقد نشده چگونه می‌توان پیشگویی کرد.

طباطبایی در مورد ارتباط رمالی با فشار‌های اقتصادی و اجتماعی گفت: رمالی به هیچ عنوان ارتباطی به فشار‌های اجتماعی و اقتصادی ندارند و اساسا افراد متعلق به طبقه متوسط به بالا که از رفاه نسبی برخوردار هستند سراغ رمال‌ها می‌روند و افراد با درآمد کمتر معمولا پیگیر این گونه مسائل نیستند. 

این نویسنده افزود: مسلما اینگونه عادت‌ها اثر تلقینی نیز بر فرد دارد، رمال‌ها و فالگیر‌ها با انواع روش‌های خود سعی می‌کنند از مشتریان خود حداکثر اطلاعات را کسب کنند تا به این ترتیب راحت‌تر بتوانند مسیر فالگیری خود را هدایت کنند و بر افراد تاثیر بیشتری گذاشته اعتماد آن‌ها را جلب کنند تا آنها نیز در هر فرصتی به آنها مراجعه کنند. 

این روانشناس افزود: افراد باید برای حل هر مشکلی در زندگی خصوصی و اجتماعی خود به آموخته‌ها تکیه کنند و به مطالعه و مراجعه به متخصصین روی آورند و تلاش کنند تا کیفیت زندگی و روابط را خود را بالا ببرند.