رسانه بهمن، گروه ورزش – مهدی زارعی؛ خبرنگار ورزشی: دیوانه وار! این تنها عبارتی است که می توان برای عجیب ترین و طولانی ترین رقابت در تاریخ مسابقات تنیس ویمبلدون بر زبان آورد. همه چیز در ابتدا عادی بود و آن گاه به مرور شگفتی دو تنیسور آغاز شد. جان ایسنر آمریکایی و نیکلاس ماهو فرانسوی رقابت خود را در روز 22 ژوئن سال 2010 در مسابقات ویمبلدون استارت زدند اما رقابت آنها قرار نبود که به پایان برسد...
****
سه شنبه 22 ژوئن: ساعت 18:13
رقابت دو تنیسور آغاز شد. زمین تنیس شماره 18 ویمبلدون پذیرای دو تنیسوری بود که ست نخست را در 9 گیم برگزار کردند و پس از تنها 32 دقیقه، مسابقه آنها (6-3) به سود ایسنر خاتمه پیدا کرد. ساعت 18:45 آخرین امتیاز ایسنر در این رقابت به دست آمد.
ساعت 19:14: ست دوم حتی از ست اول هم کوتاه تر بود و این بار ماهو (6-3) پیروز شد. در حالی که برای رسیدن به برد در این ست تنها 29 دقیقه لازم داشت.
ساعت 20:03: سومین ست، فشرده ترین ست رقابت دو تنیسور تا آن زمان بود. دو تنیسور هرکدام 6 ست را برنده شدند و برای برد در ست هفتم، کار به تای برک نهم کشید. بالاخره پس از 49 دقیقه زمان، این ماهو بود که (9-7) پیروز شد و در یک قدمی برد در مسابقه قرار گرفت. هنوز همه چیز عادی بود.
ساعت 21:07: باز هم نبرد پایاپای دو تنیسور ادامه پیدا کرد. این بار هم هر تنیسور صاحب 6 ست برده شد تا ماهو برای خاتمه دادن به مسابقه تنها به برد در ست هفتم نیاز داشته باشد. این دفعه رقابت نزدیک تر شده بود و زمان مسابقه به همان نسبت بالاتر. اما در تای برک های سرنوشت ساز، این ایسنر بود که (7-3) به پیروزی رسید و به این ترتیب با برد (7-6) در این ست، کار را به ست پنجم کشاند. زمان رقابت دو تنیسور در این ست 64 دقیقه بود.
به این ترتیب قرار شد که ادامه مسابقه در روز چهارشنبه 23 ژوئن برگزار شود.
ایسنر در پایان این رقابت گفت: من رقابتهای ورزشی را تماشا خواهم کرد، در جام جهانی 2010 شرکت خواهم کرد، به ماهیگیری می روم، هر کاری را انجام خواهم داد. فقط هر چیزی که ربطی به تنیس نداشته باشد!
چهارشنبه 23 ژوئن: ساعت 14:05
یک بار دیگر زمین شماره 18 ویمبلدون پذیرای دو تنیسور بود و تماشاگرانی که احتمالا حدس می زدند بعد از حدود یک ساعت، سرنوشت برنده مسابقه مشخص خواهد شد، هرچند از آنجا که در ست پنجم حتما باید یک تنیسور 2 گیم بیشتر از رقیب خود برده باشد، می شد احتمال داد که شاید زمان این رقابت فقط کمی طولانی تر شود.
اما این بار رقابت تنیسورها به یک درام واقعی بدل شد و هیچ یک نمی توانستند دو ست را پشت سر هم برنده شوند؛ (6-6) و آن گاه (7-7) و...
ساعت 17:45: پس از آن که دو تنیسور به تساوی (32-32) در این ست دست پیدا کردند، رقابت به طولانی ترین مسابقه رسمی تنیس در طول تاریخ تبدیل شد، اما هنوز تکلیف برنده مشخص نشده بود! در ادامه و زمانی که مسابقه (47-47) مساوی شد، ناگاه اسکوربورد زمین تنیس تاریک شد و از کار افتاد! برنامه نویسان اسکوربورد را تا این امتیاز آماده کرده بودند و هرگز فکر نمی کردند زمانی برسد که آنها نیاز داشته باشند امتیازی بیشتر در آن ثبت کنند. کمی بعد و در جدول امتیاز آنلاین سایت مسابقات، بعد از تساوی (50-50) همه امتیازات ریست شد!
ساعت 21:09: حالا دو تنیسور (59-59) مساوی بودند و 9 ساعت و 58 دقیقه از مسابقه آنها در مجموع دو روز می گذشت. ولی هنوز کسی مسابقه را نبرده بود. کار به روز سوم کشید...
پنجشنبه 24 ژوئن: ساعت 15:40
روز سوم مسابقه دو تنیسور شروع شد و گویا باز هم کسی قصد باخت نداشت!
ساعت 16:47: سرانجام اتفاقی افتاد که دیگر مدتها بود که کسی به آن فکر نمی کرد. ایسنر که (69-68) پیش افتاده بود، سرانجام ست 70 را هم از آن خود کرد و (70-68) برنده شد. زمانی که او آخرین امتیاز را به دست آورد، 11 ساعت و 5 دقیقه از نبرد او و ماهو می گذشت.
****
رکوردهایی دست نیافتنی
این مسابقه حداقل 11 رکورد برجای گذاشت که به نظر نمی آید هیچ یک شکسته شوند:
-طولانی ترین مسابقه تاریخ (11 ساعت و 5 دقیقه)
-طولانی ترین ست (ست پنجم 8 ساعت و 11 دقیقه طول کشید که به تنهایی رکورد طولانی ترین مسابقه تنیس را شکست)
-طولانی ترین مسابقه برگزار شده در یک روز (7 ساعت و 4 دقیقه مسابقه در روز دوم)
-بیشترین گیم در یک ست (138 گیم در ست پنجم)
-بیشترین گیم در یک مسابقه (183)
-بیشترین ایس در یک مسابقه توسط یک بازیکن (113 ایس توسط ایسنر)
-بیشترین ایس توسط دو تنیسور در یک مسابقه (113 ایس توسط ایسنر و 103 ایس توسط ماهو)
-بیشترین گیم برنده شده توسط یک تنیسور که بازی را برده (92 گیم) و بیشترین گیم برنده شده توسط تنیسور بازنده (91 گیم)
-بیشترین امتیاز رد و بدل شده در یک مسابقه (980)؛ شامل 502 امتیاز برای ماهو و 478 برای ایسنر
****
تحسین ها و نگرانی ها
بازیکنان و مفسران بعید می‌دانند که نظیر این مسابقه تاریخی دوباره تکرار شود. بدون توجه به نتیجه مسابقه، همگی از هر دو تنیسور تمجید کردند. جان مک انرو گفت:
«این بزرگترین تبلیغ برای ورزش ما و باعث افتخار من است که بخشی از ورزش تنیس هستم. ما معمولا در تنیس، احترامی که شایسته آن است را به دست نمی آوریم، اما این مسابقه موجب می شود که به تنیس احترام گذاشته شود.»
راجر فدرر نیز گفت: دیدن این رقابت خیلی تاثیرگذار بود. وقتی مسابقه را تماشا می کردم، نمی دانستم گریه کنم یا بخندم. یک رقابت کاملا شگفت انگیز و فراتر از هر چیزی.
نواک جوکوویچ نیز هر دو بازیکن را تحسین کرد و گفت: بدون توجه به این که امروز چه کسی برنده شود، از نظر من، هر دوی آنها برنده هستند.
با این حال و صرف نظر از شرایط دراماتیک رقابت، مک انرو حدس زد که این مسابقه ممکن است زندگی حرفه ای ایسنر و ماهو را شش ماه کوتاه کند. یک جراح ورزشی گفت که بازیکنان در طول مسابقه طولانی در معرض خطر کم آبی بدن، گرمازدگی و آسیب کلیه قرار گرفته بودند و ممکن است یکی از آنها یا هر دو تنیسور در شش ماه آینده دچار نوعی آسیب دیدگی یا مشکل دائمی شوند. از قبیل مشکلات شانه و زانو.
ماهو نیز بعدها فاش کرد که پس از مسابقه، او سه ماه دچار افسردگی و آسیب دیدگی کمر شد.
****
پایان کار ایسنر
ایسنر که راهی دور بعد شده بود، خیلی ساده و تنها در 74 دقیقه با نتایج (6-0)، (6-3) و (6-2) در برابر تیمو دی باکر باخت و حذف شد. او در رقابت دو نفره هم کاری از پیش نبرد زیرا علاوه بر تاول انگشت پا، هنوز هم دچار مصدومیت گردن و شانه بود. خودش هم درباره برنامه آینده اش گفت: من رقابتهای ورزشی را تماشا خواهم کرد، در جام جهانی 2010 شرکت خواهم کرد، به ماهیگیری می روم، هر کاری را انجام خواهم داد. فقط هر چیزی که ربطی به تنیس نداشته باشد!
|انتهای پیام|
