به گزارش رسانه تحلیل تصویری بهمن به نقل از جهان نیوز، این روزها شاهد انتقادات گسترده به وضعیت خودروسازی کشور هستیم. صنعت خودروسازی سال ها مورد حمایت دولت قرار گرفته است و مردم نیز سال هاست که همه محدودیت ها را به جان خریده اند و منتظر اقدامات اساسی هستند تا در این حوزه نیز کشورمان در دنیا حرفی برای گفتن داشته باشد.
به طور کلی، خودروسازی کشور را از جهات مختلف می توان مورد بررسی قرار داد اما در اینجا به طور اجمالی به سرمایه هایی اشاره می کنیم که خودروسازان داخلی موجب برباد رفتن آنها می شوند :
یک: آسیب های فردی و اجتماعی و ضرر زدن به نیروی انسانی
با ورود خودروهای بی کیفیت و ناامن به داخل شهرها و جاده های کشور و به تبع تصادفات حادثه سازی که رخ می دهد، بسیاری از هموطنان، کشته می شوند. برخی دیگر نیز دچار قطع نخاع و مشکلات دیگر می شوند که عملاً از کار و زندگی خود می افتند و یا در تنگنا قرار می گیرند. همه اینها یعنی آسیب وارد شدن به روح و جان مردم؛ خارج کردن ظرفیت نیروی انسانی از جامعه؛ همان نیروی انسانی ای که از ابتدای تولد، هم خانواده و هم دولت برایش هزینه کرده و وقت گذاشته است تا هم خود او به مرحله رشد و شکوفایی برسد و هم به مردم و کشور خود خدمت کند. ضربه ها و بحران های خانوادگی و اجتماعی ناشی از اتفاقات مذکور هم خود موضوعی دیگر است که باید به آن توجه داشت.
دو: از بین رفتن سرمایه های مادی
سال هاست که خودروسازان مورد حمایت دولت هستند. امروز می بینیم که این همه سرمایه های دولت و مردم که به پای خودروسازی ریخته شده است، متأسفانه نتیجه مورد نظر را نداده است و خودروسازان با زیان های انباشته و بحران مواجه شده اند؛ با عدم رضایت مردم و مجبور شدن آنها به خرید خودروی های کم کیفیت نیز خودروسازن با آه و نفرین مردم مواجه شده اند.
سه: نا امیدشدن و فرار نخبگان
بخشی از نخبگان جوان کشور با مشاهده بی اعتنایی خودروسازان به ظرفیت ها و یا دستاوردهای آنان، قطعاً نسبت به صنعت خودروسازی کشور نگاه منفی پیدا می کنند و چه بسا برخی از آنها با پیشنهادها و همچنین امکاناتی که برای استفاده از ظرفیت و دانش آنها در برخی کشورهای صاحب نام این حوزه وجود دارد، به فکر مهاجرت بیفتند. برخی دیگر از نخبگان نیز وارد حوزه خودرو نمی شوند و با وارد شدن در سایر حوزه ها، چه بسا استعدادهای آنها هم در این مسیر بسوزد.
چهار: تزریق مفهوم «ما نمی توانیم» به درون جامعه
امروز خودروسازی بعد از گذشت چند دهه، برای ما تبدیل به نماد « ما نمی توانیم » و عقب ماندگی شده و موجب ناامیدی مردم می شود. این در حالی است که پیشرفت قابل توجه کشورمان در حوزه های گوناگون علمی و غیرعلمی، با وجود همه فشارها و تحریم ها، موجب تحیر آمریکا و غرب شده است. اساساً انقلاب اسلامی آمده است که این روحیه خودتحقیری و عقب ماندگی را از بین ببرد.
پنج: بازی با آبروی ایران در سطح جهانی
کشور ما از جهاتی به عنوان کشوری منحصر به فرد در دنیا شناخته می شود. همچینین علاوه بر ابرقدرت منطقه بودن، به دلیل پیشرفت های شگرف خود در عرصه های گوناگون، در مسیر تبدیل شدن به یکی از کشورهای ابرقدرت دنیا قرار دارد؛ بنابراین، وضعیت خودروسازی ایران و خودروهایی که در کشورمان به مردم عرضه می شود، موجب می شود که با آبروی ما بازی شود و در این زمینه از کشورهای قدرتمند، عقب بمانیم و یا حتی مورد تمسخر قرار بگیریم.
شش: بی اعتماد کردن مردم نسبت به حاکمیت
با ادامه روند فعلی، دود سوء مدیریت و عقب ماندگی در حوزه خودروسازی، به چشم حاکمیت خواهد رفت؛ زیرا هر چقدر که حاکمیت برای حمایت از صنعت خودروسازی آبرو گذاشته است، متأسفانه خودروسازان این رشته ها را پنبه کرده اند؛ این موضوع، موجب می شود که مردم احساس کنند حاکمیت پشت آنها قرار ندارد و حال اینکه حاکمیت برای کسب رضایت مردم و پیشرفت کشور است که در این سال ها از خودروسازان حمایت کرده است.
هفت: بدنام کردن و تحقیر تولید داخلی
یکی از ضروریات پیشرفت اقتصادی و قدرتمند شدن هر کشور، ثبات و رشد تولید داخلی آن کشور است؛ از همین رو، در همه جای دنیا سعی می شود در قالب وضع قوانین، ارائه تسهیلات، وضع تعرفه بر کالاهای وارداتی و ... به تولید داخلی کمک کنند.
متأسفانه امروز خودروسازان به دلیل عرضه خودروهای تاریخ مصرف گذشته و عقب ماندن از خودروسازی روز دنیا، دیگر زبانزد خاص و عام هستند. وقتی در حوزه های گوناگون، سخن از بومی سازی و تولید داخلی می شود، با تعریض عده ای روبرو می شویم و سریع پای خودروسازی به میان می آید و مانند پتک بر سر تولید داخلی زده می شود.
در هر صورت، ضروری است که دولت و مجلس شوری اسلامی هر چه زودتر نسبت به وضعیت بغرنج خودروسازی کشور، اقدامات جدی تر و اساسی انجام دهند؛ ضمن اینکه نهادهای نظارتی نیز از نقش خود غافل نشوند و بدون هر گونه مماشات با متخلفان این حوزه برخورد کنند.
