خانزاده: برای تفریح نیامدم؛ امدم بجنگم و پیشرفت کنم/پیاتزا می‌تواند تیم ملی را دوباره به قله برساند
پوریا حسین‌خانزاده، لژیونر جوان والیبال ایران، در گفت‌وگو اختصاصی با ایران۲۴ درباره چرایی محدود بودن حضورش در ترکیب اصلی سری آ لوبه چنین اظهار داشت: از همان ابتدا که تصمیم گرفتم لژیونر شوم، می‌دانستم تیم لوبه از قدرت‌مندترین تیم‌های والیبال اروپاست و طبیعتا حضور در چنین تیمی برای یک بازیکن جوان، آن‌هم در سال نخست، با چالش‌هایی همراه خواهد بود. پیش‌بینی کرده بودم که ممکن است کمتر به میدان بروم. اما هرگز قرار نبود تنها بازیکنی نیمکت‌نشین باشم. من با تمام وجود تمرین کردم، تلاش کردم و در هر فرصتی که به میدان رفتم، همه‌ی توانم را گذاشتم.
نمی‌گویم حتما حقم بود که بیشتر بازی کنم، اما می‌دانم کم نگذاشتم. همین رویکرد باعث شد در ادامه فصل پیشرفت کنم. حضورم در زمین، اگرچه محدود، اما مؤثر بود. برایم مسلم بود که مسیر پیشرفت یا از دلِ میدان بازی می‌گذرد یا با صبر و تلاش برای رسیدن به آن، نه با تماشای بازی دیگران از کنار زمین. اوایل دشوار بود، اما کم‌کم با شرایط کنار آمدم.
وی درباره آینده خود و احتمال ادامه حضورش در تیم لوبه بیان کرد: باشگاه لوبه پیشنهاد قرارداد سه‌ساله‌ای به من داده است اما در حال حاضر در مرحله بررسی گزینه‌ها هستم و هنوز تصمیم قطعی نگرفتم.
خانزاده در خصوص سرمربی جدید تیم ملی ایران، پیاتزا، اشاره کرد و گفت: پیازا چهره‌ای شناخته‌شده و یکی از مربیان صاحب‌سبک والیبال دنیاست. اگرچه هنوز با او کار نکرده‌ام، اما از بازیکنانی که سابقه‌ی حضور در تیم‌های تحت هدایت او را داشته‌اند، شنیده‌ام که مربی‌ای سخت‌گیر، منظم و دقیق است. به نظرم او می‌تواند مسیر روشنی برای تیم ملی ما ترسیم کند. با توجه به تغییر نسل در والیبال ایران، راهی سخت در پیش داریم، اما امیدوارم با هدایت او، بتوانیم به جایگاهی که شایسته‌اش هستیم بازگردیم. ایران همواره از ظرفیت بالایی در والیبال برخوردار بوده و اکنون زمان آن است که با اتکا به جوانان و پشتکار کادرفنی، نتایجی خوبی برای ایران کسب کنیم.
وی به یکی از دیدارهای سخت تیمش در مرحله‌ی پلی‌آف لیگ ایتالیا مقابل تیم پروژه اشاره کرد و گفت: 2 دیدار نخست را واگذار کرده بودیم. در سیستم پلی‌آف ایتالیا، تیم باید در سه بازی از پنج دیدار پیروز شود تا صعود کند. یک بازی را سه بر صفر و دیگری را سه بر دو در خانه باخته بودیم. بازی سوم برای ما حکم مرگ و زندگی را داشت؛ باید تمام توان‌مان را به‌کار می‌گرفتیم. اگر پیروز نمی‌شدیم، کار تمام بود. آن مسابقه، یکی از سخت‌ترین بازی‌هایی بود که تجربه کردم؛ تیم پروژه از تیم‌های قدرتمند جهان است و مملو از بازیکنان بزرگ. اما ما جنگیدیم، ریسک کردیم و در زمین آن‌ها پیروز شدیم. آن پیروزی، روحیه و انگیزه‌ی بی‌نظیری به ما بخشید.
حسین‌خانزاده همچنین درباره‌ی تجربه‌ی حضورش در اروپا در سنین جوانی گفت: لژیونر شدن در سن پایین، هم چالش‌برانگیزاست و هم هیجان‌انگیز. ناگهان وارد سطحی می‌شوی که از هر نظر حرفه‌ای و سخت است. من با تلاش بسیار توانستم خود را با این سطح هماهنگ کنم.
سال نخست، همیشه برای هر شروعی سخت است؛ از نخستین روز مدرسه گرفته تا اولین تجربه حرفه‌ای در ورزش. اما کم کم همه‌چیز عادی می‌شود. این فصل برای من پر از تجربه بود؛ هم در زندگی شخصی و هم در ورزش. زندگی در اروپا، تعامل با تیم‌های بزرگ، دانستن آن‌چه باید کرد و آن‌چه نباید کرد، برایم بسیار آموزنده بود.
وی در ادامه، تفاوت میان والیبال ایران و اروپا را این‌گونه توصیف کرد: مهم‌ترین تفاوت، در میزان توجه به بازیکنان است. امکانات در سطح بالایی قرار دارد و برنامه‌ریزی‌ها بسیار دقیق و منظم‌اند. برای مثال، برنامه مرحله پلی‌آف سه چهار ماه پیش اعلام شده بود و هیچ تغییری در آن رخ نداد. بازیکن تنها وظیفه دارد والیبال بازی کند؛ دغدغه‌ای بیرون از زمین ندارد. تغذیه، ریکاوری، آنالیز بازی‌ها، همه چیز در بالاترین سطح حرفه‌ای انجام می‌شود. وقتی بازیکنی می‌بیند این‌گونه به او بها داده می‌شود، پیشرفت می‌کند، رشد می‌کند و ماندگار می‌شود.بی‌تردید بزرگ‌ترین تفاوت میان تیم‌های اروپایی و ایرانی، در سطح امکانات و بهره‌گیری از کادرهای فنی به‌روز است.
لژیونر جوان والیبال کشورمان در پایان، از آرزوها و اهداف شخصی‌اش سخن گفت: از همان روزی که پا به ایتالیا گذاشتم، هدفم این بود که بتوانم در سطح اول والیبال اروپا بازی کنم و این هدف، همچنان برایم زنده است. من تمام تلاشم را می‌کنم، چراکه هر کسی برای رسیدن به قله، باید هدف داشته باشد. هدف اصلی من این است که روزی جزو بهترین بازیکنان جهان باشم. باور دارم بدون هدف، زندگی معنا ندارد. من برای تفریح نیامده‌ام؛ آمده‌ام تا بجنگم، تلاش کنم و پیشرفت کنم. از ابتدا آرزوهایم بزرگ بودند و برای تحققشان سخت تلاش کرده‌ام. ادعایی ندارم که بازیکن فوق‌العاده‌ای هستم، اما همواره در مسیر بهتر شدن حرکت می‌کنم و امیدوارم روزی، به جایگاهی که در رؤیاهایم ترسیم کرده‌ام، برسم.
