تصویر زیبای «جیمز وب» از جشن پایان سال کیهان!
به گزارش شبکه خبری ایران۲۴ و بر اساس خبر منتشر شده در الجزیره، این تصویر که بهعنوان آخرین عکس در سال ۲۰۲۵ بر روی تارنمای رصدخانه جیمز وب قرار گرفته، نمایی چشمگیر از منطقهای پرستاره در کهکشان راه شیری را نشان میدهد. این تصویر در زیر قابل مشاهده است:
در این قاب، هزاران ستاره درخشان با پسزمینهای از گاز و غبار دیده میشوند. این تصویر خوشه ستارهای «وسترلاند ۲» را به نمایش میگذارد که در منطقهای موسوم به «گام ۲۹» که یکی از فعالترین کارخانههای ستارهسازی در کهکشان ماست، در فاصله تقریبی ۲۰ هزار سال نوری در صورت فلکی کارینا (شاهتخته) واقع شده است.
بر اساس برآوردهای رصدی، قطر خوشه «وسترلوند ۲» با وجود ظاهر فشرده و پرجمعیتش، تنها در حدود ۶ تا ۱۳ سال نوری است. با این وجود، این خوشه میزبان برخی از داغترین، درخشانترین و پرجرمترین ستارگان راه شیری است؛ ستارههایی جوان که هنگام تولد، محیط پیرامون خود را با تابش شدید، بهویژه نور فرابنفش نیرومند و بادهای ستارهای قدرتمند، در مینوردند.
این تابش تنها اطراف را روشن نمیکند، بلکه محیط اطراف را دگرگون میسازد؛ در واقع ستارگان نوزاد بر همان مادهای اثر میگذارند که خود از دل آن زاده شدهاند، بهگونهای که در برخی نواحی روند ستارهزایی را تسریع و در برخی دیگر آن را کند میکنند.
ستارگان چگونه متولد میشوند؟
به طور کلی ستارهها در درون سحابیها متولد میشوند؛ سحابیها ابرهایی از گاز و غبار میانستارهای هستند که از عناصر مختلف، بهویژه هیدروژن، تشکیل شدهاند.
در اثر عاملی بیرونی – برای مثال موجهای فشاری ناشی از انفجار یک ستاره نزدیک یا تابش بسیار شدید آن پس از تولد – این ابرهای گازی بهتدریج بر هم انباشته میشوند؛ وضعیتی که در مورد ستارههای جوان خوشه «وسترلوند ۲» نیز رخ میدهد.
طی میلیونها سال این انباشت ادامه مییابد و تودهای عظیم و کروی شکل پدید میآورد؛ فرایندی که میتوان آن را به جمع شدن لایهلایه تودههای پشمک بر روی یک چوبک پلاستیکی در حال چرخش تشبیه کرد، البته در مقیاس تریلیونها برابر بزرگتر.
افزایش جرم و تراکم، فشار و دمای مرکز این توده را بالا میبرد؛ دو عاملی که شرایط لازم را برای آغاز واکنشهای هستهای همجوشی فراهم میکنند. در قلب این توده، اتمهای هیدروژن با یکدیگر ترکیب میشوند و اتمهای هلیوم را میسازند و در این فرایند، انرژی عظیمی آزاد میشود. همین انرژی است که ستاره را به جرمی درخشان، نورانی و گرم تبدیل میکند. در این مرحله، یک «ستاره نوزاد» شکل گرفته است. از زمانی که این جرم آسمانی شروع به مصرف سوخت هیدروژنی خود در هسته میکند، در رده ستارگان رشته اصلی طبقهبندی میشود.
