رسانه تحلیلی تصویری بهمن، گروه فرهنگ و اندیشه- محمد دیبا: در سالهای اخیر، یکی از پرتکرار ترین تحلیل های فرهنگی، نفوذ غرب بر هنرمندان و جریان های هنری بوده است. اما موارد استثنا نیز وجود داشته؛مثلا در دوران جنگ سرد گروهی به عنوان مخالف نظم جهانی تبدیل به یکی از پرطرفدار ترین بند های موسیقی راک شد و نام آن «پینک فلوید» بود.
راک، مواجهه جدید هنر و جامعه
موسیقی راک از اواخر ده پنجاه میلادی با چهره هایی مثل الویس پریسلی و چاک بری به جهان معرفی شد. تفاوت های این سبک از همان ابتدا مورد توجه مخاطبان قرار گرفت. نوآوری های مانند ریتم تندتر، تغییر نوع خواندن و تلفیق بیشتر ساز ها با یکدیگر ظرفیت های تازه ای برای ساختن افق جدید در اختیار اهالی موسیقی گذاشت.
همانطور که می شد پیش بینی کرد تحولات ایجاد شده از سبک جدید محصور به فرم آن نبود. بلکه به تبعیت از اوضاع آشفته اجتماعی و تغییر سلیقه مخاطبان جوان، محتوای اشعار آهنگ ها نیز در سبک راک دچار تحول شد. راک خیلی زود تبدیل به تازه ترین سلاح برای اعتراض سیاسی-اجتماعی کرد. این اعتراض با روایت داستان زندانیان و سختی های فقر آغاز و با رسیدن اواخر دهه شصت به رادیکالیسم جدی علیه جهان موجود تبدیل شد.
قبل از ظهور کامل پینک فلوید در صحنه هنر جهان، تجربیات اعتراض آمیز در این موسیقی بی سابقه نبود. شاید شناخته شده ترین آنها گروه بیتلز است. اعضای این گروه مانند پاول مک کارتنی و جان لنون، واکنش های تندی به سیاست های غرب و جنگ های ناشی از آن داشتند.
اما منظومه فعالیت پینک فلوید بسیار متفاوت بود. گروه غول های موسیقی زمانه خود، یعنی دیوید گلیمور و راجر واترز، اصلا علاقه ای به تکراری بودن نداشت. هدف پینک فلوید این بود هم بهترین زمانه باشد و هم بهترین تاریخ. اگر چه در اینکه «آیا این هدف محقق شد؟» بحث هایی وجود دارد اما تاثیری که پینک فلوید در جهان هنر داشت غیر قابل انکار است.
«نه به سیستم، نه به خوک ها، نه به سرمایه داری، نه به صهیونیزم و نه به جهان پست مدرن» شنیده شدن این شعار ها از یک گروه موسیقی آنهم در اوج جنگ سرد در دهه هفتاد در دل آمریکا، چه کسی را متعجب نمی کرد؟ پینک فلوید در آلبوم های «روی تاریک ماه»، «دیوار» و «برش نهایی» مرز های موسیقی راک و اعتراض اجتماعی را همزمان جا به جا کرد.
آلبوم های پینک فلوید
آثار این گروه تکراری نیست، در برخی آهنگ ها مانند «ای کاش اینجا بودی» یا «بدرخش ای الماس مجنون»، لحن لطیف و عاشقانه دارد اما سوژه متن، رادیکالیسم این گروه در مسائلی است که کمتر گروه هنری آنروز ها به آن می پرداخت. پینک فلوید در اولین آلبوم مهم خود به نام «روی تاریک ماه» در آهنگ های «ضربه مغزی»، «پول»، «زمان» و «ما و آنها» انتقادات جدی به نظم جهانی، سرمایه داری، زندگی مدرن و بن بست سیاسی جهان وارد می کند.
پینک فلوید همچنین جزو معدود گروه های هنری بود که به مسئله فلسطین بی تفاوت نبود. آنها موضع گیری های تندی علیه رژیم صهیونیستی داشتند و حتی آهنگی به نام «خوک ها» علیه آنها خواندند. اوج این تحرکات، حضور راجر واترز در کنسرت پمپئی با پرچم فلسطین بود که واکنش های زیادی را نیز برانگیخت.
یکی از موفق ترین گروه های تاریخ موسیقی، به جهان ثابت کردند که می شود دغدغه مند بود و هم هنرمند. می توان از هنر به ماورای آن رسید. پینک فلوید به عنوان نماد یک گروه بزرگ هنری-سیاسی در دل تاریخ ثبت می شود.
|انتهای پیام|
