به مناسبت سالروز حادثه ۲۶ اسفند ۱۳۷۶؛ تصادفی که رویای ریاضیات ایران را محو کرد

به گزارش خبرنگار شبکه خبری ایران ۲۴، ۲۶ اسفند سال ۱۳۷۶، روزی است که تاریخ علم ایران هرگز آن را فراموش نخواهد کرد.

در یک شب سرد و تاریک زمستان، اتوبوسی که حامل گروهی از دانشجویان نخبه ریاضی دانشگاه‌های صنعتی شریف و تهران بود، در مسیر بازگشت از بیست و دومین دوره مسابقات ریاضی در اهواز، به دره‌ای عمیق سقوط کرد. این حادثه تلخ، هفت نفر از بهترین‌های کشور را از ما گرفت.

رضا صادقی، برنده مدال طلای المپیاد جهانی، آرمان بهرامیان، علیرضا سایه‌بان، علی حیدری، فرید کابلی، مجتبی مهرآبادی و مرتضی رضایی؛ هفت جوانی که به آینده علم و ریاضی ایران امید می‌دادند، دیگر در کنار ما نبودند.

اینها تنها دانشجویان نخبه نبودند، بلکه رویای ریاضیات ایران بودند که با شور و اشتیاق به پیش می‌رفتند. هرکدام از آنها در دل جامعه علمی کشور یک ستاره درخشان بودند.

اما حادثه تنها به از دست دادن این نخبگان محدود نشد. دو راننده بی‌گناه نیز جان خود را از دست دادند. این فاجعه نه تنها خانواده‌های این عزیزان، بلکه تمام جامعه علمی ایران را داغدار ساخت. قلب‌هایی که برای دانش می‌تپید، اکنون در سکوتی مرگبار خاموش شده بود.

در میان این تاریکی، تنها یک نام برجسته باقی ماند؛ مریم میرزاخانی، زنی نابغه که توانست از این حادثه جان سالم به در ببرد. او، هرچند زخمی از این سانحه، اما با قدرت و اراده‌ای بی‌پایان دوباره به دنیای علم بازگشت و نام ایران را در جهان درخشان‌تر از پیش کرد. او در دل همه ما یادآور تلاش‌ها و فداکاری‌هایی است که نخبگان ما در مسیر علم و تحقیق به آن وفادار هستند.

در سال ۱۳۷۹، دانشگاه صنعتی شریف برای گرامیداشت یاد این عزیزان، تندیسی به شکل مکعب چهاربعدی نصب کرد. این تندیس نه تنها یادبود این هفت دانشجو، بلکه نمادی از تلاش و انگیزه‌هایی است که در دل همه دانشجویان نخبه ایران باقی خواهد ماند.

امروز، پس از سال‌ها، شاید بسیاری از ما دیگر نام این عزیزان را به یاد نیاوریم، اما آنها همچنان در دل علم ایران زندگی می‌کنند. یاد و خاطره‌شان هیچگاه محو نخواهد شد، زیرا آنها همیشه در مسیر نیکوی علم و دانش جاودانه خواهند بود.