ماهیانی که فضانورد خواهند شد

به گزارش شبکه خبری ایران۲۴ از مجله گاردین، دانشمندان بررسی می‌کنند که آیا پرورش ماهی در فضا می‌تواند سفر‌های طولانی فضایی را از نظر تغذیه‌ای پشتیبانی کند؟

در نگاه اول، ماهی‌های سی‌بَس-ای که در یک مرکز علمی کوچک در حومه‌ی پالَواس-له-فلو (Palavas-les-Flots) در جنوب فرانسه، در یک مخزن در حال چرخیدن هستند، چیز خاصی به نظر نمی‌رسند.
اما این ماهی‌ها مأموریتی مهم دارند.
وقتی این ماهی‌ها به‌طور کامل رشد کنند، نسل بعدی آنها برای نخستین بار به فضا فرستاده خواهد شد؛ به عنوان بخشی از پروژه‌ای علمی به نام «لونا هَچ» که در حال بررسی این موضوع است که آیا می‌توان ماهی سی‌بَس را در ماه – و در نهایت مریخ – پرورش داد یا نه، تا به عنوان منبع غذایی برای فضانوردان آینده استفاده شود.
ایده‌ی این پروژه متعلق به دکتر«سیریل پشبیلا»، (Cyrille Przybyla) پژوهشگر زیست‌شناسی دریایی در مؤسسه ملی تحقیقات اقیانوسی فرانسه است که با دقت و نگرانی یک والد، رشد این ماهی‌ها را دنبال می‌کند. 
او می‌گوید: «ماهی منبعی عالی برای پروتئین است، چون ارگانیسمی حیوانی است که بدن انسان به‌راحتی آن را هضم می‌کند، و دارای امگا ۳ و ویتامین‌های گروه B است که برای حفظ توده‌ی عضلانی در فضا برای فضانوردان ضروری هستند».
پشبیلا افزود: «سؤال این بود: چطور می‌توانیم در مکانی تا این حد دور غذا تولید کنیم؟»
او می‌گوید پاسخ این است که تخم‌های ماهی را به فضا بفرستیم تا در زمانی که به ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) می‌رسند، از تخم خارج شوند. در مراحل ابتدایی، فقط رفتار این ماهی‌ها مشاهده خواهد شد و سپس منجمد شده و به زمین بازگردانده می‌شوند. اما در نهایت هدف این است که بتوان آنها را روی ماه پرورش داد.
پشبیلا اطمینان دارد که اگر آژانس‌های فضایی جهان تصمیم به ساخت پایگاهی در ماه بگیرند، پروژه لونا هچ می‌تواند ماهی سی‌بَس را دست‌کم دو بار در هفته به منوی غذایی فضانوردان اضافه کند.
البته فرستادن ماهی به فضا امرجدیدی نیست.
اولین «آکواستراناوت‌ها» یا فضانوردان آبزی (aquastronauts) — لقبی که به آنها داده‌اند — ماهی‌های کوچکی به نام مامیکاگ (mummichogs) بودند که در یکی از مأموریت‌های آپولو در سال ۱۹۷۳ به مدار زمین فرستاده شدند. تا آن زمان، این موجودات به‌ندرت از جویبار‌های شور، آب‌های ساحلی یا تالاب‌های نمکی دور شده بودند.