رئیس سازمان انرژی اتمی ایران با تاکید بر نقش تاثیرگذار شهید امیرعبداللهیان در عرصه دیپلماسی و مقاومت، گفت: شهید امیرعبداللهیان اثبات کرد دیپلماسی و میدان در عمل لازم و ملزوم یکدیگر هستند.

رئیس‌جمهور زندگی ساده شهید رئیسی ، شهدای خدمت و دیگر مسئولان کشور را پاسخ محکم و قاطعی به ادعاهای پوچ دشمنان نظام دانست و گفت: اگر کسی ندا سر دهد که اجازه چپاول کشورمان را نمی‌دهیم، به او اتهام دزدی، غارتگری و تروریست بودن می‌زنند؛ این درحالی است که خودشان غارتگر و تروریست هستند. آنها باید بیایند و سبک زندگی این شهدای را ببینند. 

رئیس جمهور، آیت الله شهید «سید ابراهیم رئیسی» را مدیری خستگی ناپذیر و تلاشگر در دفاع از مظلوم توصیف کرد و گفت: وظیفه و تلاش مسئولان جمهوری اسلامی ایران اقامه عدالت و حمایت از مظلومان است و این دلیل اصلی موضع ایران درقبال فلسطین است.

تردیدی وجود ندارد که مقاومت فلسطین و مردم مقاوم غزه پیروز نهایی این میدان هستند.

پرتکرارترین عبارت در گفتگوهای دیپلماتیک دولت، «سیاست همسایگی» است. اما چنین مفهومی توانایی ایده بودگی را ندارد و بیش از انکه ایده یک سیاست خارجی باشد، می‌تواند یک استراتژی برای تحقق ایده باشد.

واقع مسئله اینست که بین طلب «بیانیه سیاسی» از آمریکا و مسئله تضمین بودن امضای کری، منطقاً تفاوتی نیست. سخت‌ترین خروج از برجام، اولین خروج بوده، دفعات بعد به مراتب راحت‌تر است.

اخیرا رابرت مالی آزادی زندانیان آمریکایی را "پیش شرط" توافق بیان کرده است. سعید خطیب زاده، سخنگوی وزارت‌خارجه بدون واکنش نسبت به وضع پیش‌شرط از طرف آمریکا و مفهوم آن، موافقت ایران را اعلام کرد. همزمان وزیرخارجه نیز صحبت از مذاکره مستقیم به میان آورد. این توالی، در مدت‌زمان کوتاه، دو اشتباه بزرگ را رقم زد.

صورت دوم و مهم مذاکره نه در وین که در پایتخت‌ هر کشور رقم می‌خورد. روحانی با خیال بازنمایی ویرانه از کشور در محاسبات خود فکر می‌کرد که به پیشبرد مذاکره کمک می‌کند. رئیسی اما طرح متمایزی را دنبال می‌کند و در همین مدت کوتاه هم توفیقات بسیاری داشته است.

ایران با اینکه نتیجه اقتصادی از مذاکرات می‌خواهد اما با منطق اقتصادی مذاکره نمی‌کند. تمرکز بر ابعاد حقوقی توافق، فرایند مسئله را سخت و پیچیده می‌کند. شاید درخواست بیاینه سیاسی از کنگره آمریکا را بتوان جدیدترین نمونه از عوارض این شکل مذاکره دانست.