به یاد آنتونی کویین، از «زامپانو» تا «حمزه»

در بین بازیگران «آنتونی کویین» یک استثناست.

این بازیگر آمریکایی طی حدود ۷۰ سال فعالیت با حضور در ۳۱۲ فیلم رکورد حضور در نقش های سینمایی را دارد.

سال ۱۹۳۶ قد بلند، چهره بومی و صورت کشیده و صیقل یافته سبب ورود آنتونی کویین به سینما شد تا برای چند دقیقه در نقش یک سرخپوست بازی کند، اما بازی در نمایش «اتوبوسی به نام هوس» نقطه عطفی در کارنامه وی رقم زد.

درخشش آنتونی کویین در سال ۱۹۴۱ در «خون وشن» ادامه یافت و از این اینجا بود که وی دست به طبع آزمایی زد.

سال ۱۹۵۳ در «زنده‌باد زاپاتا» با ایفای نقش برادر املیانو زاپاتا عالی ظاهر شد و توانست جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل را بگیرد.

سال ۱۹۵۴ با بازی در «جاده» در شاهکاری دیگر، «زامپانو» معرکه‌گیر خبیث و بدخلق را خلق کرد.

وی سال ۱۹۵۶ در «شور زندگی» نقش «پل گوگن» نقاش فرانسوی را بازی و دومین جایزه اسکار بهترین بازیگر مکمل را کسب کرد.

سال ۱۹۵۴ در فیلم «آتیلا» در نقش «آتیلا»، رهبر قبیله «هون» شد.

در «گوژپشت نتردام» در سال ۱۹۵۶، معصومیت «کازیمودو» اثر جاودان ویکتور هوگو را به نمایش در آورد.

در وسترن «آخرین قطار گان هیل» در سال ۱۹۵۹ کابوی شرافتمندی شد که باید بین فرزند و دوست قدیمی خود و قانون یکی را انتخاب می کرد.

آنتونی کویین سال ۱۹۶۰ در «بی‌گناهان وحشی» جامه اسکیموها را بر تن کرد.

ریچارد فلیشر ۱۹۶۱ در فیلم رومی «باراباس» از آنتونی کویین بهره گرفت. «لورنس عربستان» دیگری اثری بود که آنتونی کویین توان خود را در ایفای نقش یک عرب بیابانی عیان کرد.

سال ۱۹۶۴ در «زوریای یونانی» رقص خود را جاودانه کرد. سال ۱۹۶۸ در «کفش های ماهیگیر» پاپ شد.

در «رسالت» (محمد رسول الله) در سال ۱۹۷۶ نقش حمزه عموی پیامبر(ص) را بازی کرد.

با «کاروانها» در سال ۱۹۷۸ به ایران آمد و «ذوالفقار»، بزرگ یک طایفه ایرانی شد.

در «شیر صحرا» نقش عمر مختار را برعهده گرفت.

نقل قولی از آنتونی کویین بدین مضمون است: اندازه بازیگر باعث ایجاد تفاوت می شود. من ۶.۵ فوت (۱۸۵ سانت) هستم و در زندگی با مردی با قد ۵.۳ یا ۵.۱۰ فوت فرق زیادی دارم.

آنتونی کویین سوم ژوئن سال ۲۰۰۱ در ۸۶ سالگی فوت کرد و اگر مرگ مجال می داد با تکیه بر همین تمایز، با بازی او در نقش های مختلف همچنان سورپرایز می شدیم.