دولت معیشت مردم را گروگان گرفته؟/ نان با طعم اختلاف؛ ۳۱ استان ۳۱ قیمت!

روحالله ایزدخواه نماینده تهران، ری، شمیرانات، اسلامشهر و پردیس، روز دوشنبه ۳۰ تیر ۱۴۰۴ در گفتوگویی باخبرنگار گروه سیاسی شبکه خبری ایران ۲۴ در استودیو این شبکه درباره چالشهای اقتصادی، سیاسی و امنیتی به ویژه در شرایط فعلی کشور به گفتوگو پرداخت.
در بخشی از این گفتوگو، وی به مسئله نوسانات قیمت آرد و تاثیر آن بر قیمت نان اشاره کرد که مشروح این گفتوگو را در زیر مشاهده کنید؛
ایران ۲۴: ما صبح در مسیر بودیم و روی تابلو نانوایی نوشته شده بود «به علت نوسانات قیمت آرد، قیمت نان متغیر است». این وضعیت یعنی چه؟ آیا دولت معیشت مردم را گروگان گرفته است؟
ایزدخواه: این مسئله از دولت قبل مطرح شد و مرتبط با حذف ارز ترجیحی و موضوعات مشابه است که تا الان قوام لازم را پیدا نکرده. باید بدانید که ما یک زنجیرهای به نام آرد و نان داریم، از تولید یا واردات گندم تا تولید آرد، پخت و توزیع نان. سیاستگذاری باید برای کل این زنجیره به صورت یکپارچه باشد؛ نمیشود سیاستها در زمینه آرد با نان متفاوت و متناقض باشد. کل زنجیره را باید به عنوان یک خانواده دیده و طوری سیاستگذاری کنیم که هم عادلانه باشد و هم مصرفکننده که عموم مردم هستند، از حقوقش محروم نشود. این حوزه جزو کالاهای ضروری مردم است و باید هماهنگی انجام شود تا رانت یا تبعیض ایجاد نشود.
ما هنوز سیاستگذاری کاملی درباره آرد و نان نداریم؛ یکبار بر روی نان تمرکز میکنیم، بار دیگر بر روی آرد یا گندم یا دستگاههای فروش نان که این نحوه پراکندگی ایراد دارد. نکتهی دیگر این است که متولیان مختلفی در این بخش حضور دارند؛ کشاورزی زیر نظر وزارت جهاد کشاورزی است، آرد و نان در دست وزارت صنعت و تنظیم بازار است و هر کدام یک مسئول دارند. بنابراین باید دستگاه سیاستگذاری دولت یا اتاق فکر دولت منسجم و قوی باشد که بتواند همه ابعاد زنجیره را به سرعت هماهنگ کرده و در نظر بگیرد.
این نقیصه فقط مختص دولت فعلی نیست، دولت قبل هم همین وضعیت را داشت. نکته مهم دیگر این است که اکنون تصمیم گرفته شده قیمتگذاری نان به استانداران محول شود تا هر استان برای خود تصمیم بگیرد. مگر میشود در حالی که قیمت گندم طبق قانون و شورای تعیین قیمت و به صورت ملی تنظیم میشود، آرد و نان را استانها به صورت مجزا قیمتگذاری کنند؟ این رها کردن مسئله است و اصلاً قابل قبول نیست. استاندار مسئول تعیین نرخ و سیاست قیمتگذاری نیست که بخواهد با اتحادیه نانواییها یا سایر ادارهها برای قیمت نان تصمیم بگیرد. ۳۱ استان ۳۱ شیوه متفاوت در تعیین قیمت باعث تداخل و ناهماهنگی خواهد شد، مخصوصاً در استانهای کوچکتر.
برای من هنوز روشن نیست چرا دولت این اختیار را به استانها داده، در حالی که این بخشی از سیاست اقتصادی کل کشور است و به استانها واگذار نشده است. مثلاً سیاست زمین با حساب و کتاب کشوری اداره میشود؛ با اینکه تفاوتهایی میان مناطق مانند گیلان و سیستان و بلوچستان وجود دارد، اما قانون یکسان است. طبیعتاً تمرکزگرایی مطلق اشتباه است، اما اینکه مسئلهای اساسی را رها کنیم و بگوییم استانها خودشان تصمیم بگیرند، در این شرایط قابل دفاع نیست. باید یک حد نصاب و راهکاری میانه در نظر گرفته شود.